Još jedan u nizu besramnih Fejzićevih istupa: Pristaje li jednom vjerskom poglavaru da idolopoklonstvo prema NATO-u dokazuje relativizujući smrt nevine djece?
Reis Islamske zajednice u Crnog Gori Rifat Fejzić nastavlja sa svojim skandaloznim nastupima na društvenoj mreži Iks da podgrijava međunacionalne tenzije u Crnoj Gori.
Ovaj vjerski poglavar ne propušta priliku da svojim komentarima unižava većinski pravoslavni narod u Crnoj Gori čak i na dan sjećanja na stradanja tokom NATO agresije na SRJ 1999. godine.
Na ovaj bolan datum u novijoj srpsko-crnogorskoj istoriji reis-tviteraš nije propustio priliku da na neprikladan način uvrijedi svoje komšije.
„Uz žaljenje za svaku žrtvu pitam, šta je nama NATO? Partner i saveznik ili neprijatelj i zločinački klub? Ko je bio meta? Crna Gora ili ‘miriljubivi’ režim Sloba Miloševica, zbog koga je region „procvjetao“? Da li Crna Goro ide ‘druže Slobo mi ti se kunemo, da sa tvoga putaaa ne skrenemo'“…, napisao je Fejzić na društvenoj mreži Iks.
Uz žaljenje za svaku žrtvu pitam, šta je nama NATO? Partner i saveznik ili neprijatelj i zločinački klub? Ko je bio meta? 🇲🇪 ili "miriljubivi" režim Sloba Miloševica, zbog koga je region "procvjetao"?
Da li 🇲🇪 ide " druže Slobo mi ti se kunemo, da sa tvoga putaaa ne skrenemo"…— Rifat Fejzic (@RifatFejzic) March 24, 2024
Tako je reis izrazio dilemu da li je NATO pakt koji je pobio 126 djece širom Srbije i Crne Gore partner ili zločinac? Reis je imao stida u objavi da se zapita ko je bio meta NATO udara na našu zemlju i pored toga što zna tragičan bilans te zločinačke akcije. Ako već ne zna ko je meta, onda bi mogao da svrati do svog rodnog grada oko kojeg je posijan osiromašeni uranijum od kojeg njegovi sugrađani i 25 godina kasnije obolijevaju od kancera, iako im nije ni na kraj pameti da se kunu na vjernost Slobodanu Miloševiću kao što je to činio njegov najdraži i nikada prežaljeni predsjednik Crne Gore? A koliko je Milo Đukanović osjećao obavezu i zahvalnost prema tom istom Miloševiću neka se raspita po Haškom tribunalu čije stavove jedino priznaje kao istorijsku istinu o tragičnim događajima na tlu bivše Jugoslavije.
Fejzić je preko Iksa spreman kako i dolikuje ožaliti ubijene turske okupatorske vojnike u Iraku, stradale švedske navijače u Briselu, kosovskog policajca koji je preminuo zbog nestručnog pokušaja deaktiviranja eksploziva na barikadi u Banjskoj, jedino pobijenu pravoslavnu srpsku djecu od NATO projektila onako usput, reda radi, ožali kao kolateralnu štetu.
Zato smo prinuđeni uzvišenog reisa da upitamo da li žali i za jednim ugašenim srpskim životom tokom sukoba na teritoriji bivše Jugoslavije ili je samo tragično preminuli i hrabri Trebinjac Srđan Aleksić vrijedan njegovog žaljenja, valjda samo zato što je stradao od srpske ruke kao i svi oni u regionu sa čijim se bolom jedino saosjeća.
U svakom tom naletu saosjećanja koje ima isklučivo za cilj ponovno žigosanje srpskog naroda, Fejzić nema dilemu ko je izvršilac zločina, kao što ju je imao prije dva dana u sramnoj objavi tokom godišnjice početka NATO agresije. Reis jedino NATO ne može da pojmi kao mogućeg počinioca zločina, već kao partnera koji je u Crnu Goru, po uzoru na neprežaljeno Osmansko carstvo, uveo crnu Goru u carstvo demokratije i doprinio njenom prosvećenju, lijući nevinu dječiju krv po Murinu.
Na isti način, Fejzić se nije usudio da osudi DPS-ove partijske vojnike iz tzv. kavačkog klana kao osvjedočene ubice svojih sunarodnika, i pored nepobitnih dokaza i hvalisanja istih da „deru Turke“ gdje stignu po Crnoj Gori. Idilična slika o NATO paktu i prvoj političkoj ljubavi DPS-u kod Fejzića očigledno neće skoro izblijedjeti.
Zato je krajnje vrijeme da Fejzić, kao poglavar Islamske zajednice, počne svijet oko sebe doživljavati iz teološki uzvišene, a ne usko političke i ideološke ravni. Politike i idologije su prolazne, samo su Bog i njegovo carstvo vječni. Neka se ugleda na veliki broj časnih, pravdoljubivih i učenijih imama kojima je okružen u Islamskoj zajednici i koji ni na jedan način svojim služenjem Alahu nisu podsticali netolerantnost i vjersku netrpeljivost kao što on to svjesno i nagonski čini.
P.S. A ne bi bilo zgoreg da se, kao istinski vjernik pokaje i izvini zbog istupa u kojima je neosnovano napadao srpski narod za širenje vjerske i nacionalne mržnje nakon 30. avgusta 2020. godine, da ga ovim ne podsjećamo o kojim je situacijama riječ. Za ovaj poslednji nastup, izvinjenje je izlišno!