Novi pokušaj Zapada da Beograd navuku na priznanje tzv. Kosova: Ekstremisti da štite svetinje koje su rušili?

Drugi stav člana 7 tzv. francusko-njemačkog plana za Kosovo u kom se pominje zaštita Srpske pravoslavne crkve samo je mamac kojim EU namjerava da navuče srpske vlasti da priznaju nezavisnost.

Tzv. francusko-njemački plan za Kosovo u drugom stavu člana 7 pominje Srpsku pravoslavnu crkvu u kom se navodi da će „strane formalizovati status SPC na Kosovu i Metohiji i pružiti snažan nivo zaštite srpskim mjestima vjerskog i kulturnog nasleđa, u skladu sa postojećim evropskim modelima“.

Iz te rečenice moglo bi se zaključiti da Evropska unija koja je plan jednoglasno usvojila kao svoj pregovarački okvir, Srpsku pravoslavnu crkvu vidi kao instituciju nedefinisanog statusa, piše Sputnjik.

SPC u planu EU – trik da se srpska vlast navuče da prizna Kosovo

Srpska pravoslavna crkva je i prije proglašenja tobožnje nezavisnosti Kosova i Metohije bila na udaru albanskih secesionista tako da je priča o zaštiti SPC licemjerje, posebno u ambijentu masovnih napada na njenu imovinu i vjernike, kaže za Sputnjik kulturolog prof. dr Jovan Janjić.

Drugi stav člana 7 tzv. francusko-njemačkog plana za Kosovo je svakako jedan od načina da se privole državne vlasti Srbije da se slože sa statusnim pitanjem, odnosno da nasjednu na trikove EU i slože se sa nezavisnošću Kosova. A rješavanje pitanja SPC nemoguće je prije nego što se riješe statusna i sva druga pitanja koja se tiču Kosova i Metohije, smatra Janjić.

„Srpska crkva je svoj stav izrekla još 2005. godine kad je njen najviši organ donio odluku da se taj dio Srbije proglasi za okupirano područje i u tom kontekstu mora se posmatrati položaj SPC. Danas smo svjedoci činjenice da prištinske privremene vlasti osokoljene podrškom koju dobijaju sa Zapada, i to od onih zemalja koje su priznale nezavisnost Kosova, pokušavaju da dovrše taj proces. Ne samo zaokruživanja državnosti nego, rekao bih i etničkog čišćenja i svakog drugog mapiranja Kosova kao čisto albanskog područja gdje se brišu kulturni i duhovni vjekovni tragovi Srba.“

Zato se ne može vjerovati Zapadu i Albancima, a srpska država mora biti istrajna u neprihvatanje francusko-njemačkog plana dok se ne promijene geopolitičke prilike i ne dobiju istinske garancije bezbjednosti ne samo Srba, već svih građana Kosova i Metohije.

Mamac za srpske pregovarače

A u ovom trenutku svakako su ugrožena prava i slobode srpskog naroda i dalje imamo na delu proces i duhovnog i drugog genocida Srba na Kosovu i Metohiji, smatra Janjić.

U francusko-njemačkom planu navodi se da će se „strane složiti“ ali je pitanje – koje strane? Srpska strana se već složila i garantuje nesmetan rad SPC ali problem je kod onih koji ometaju, a to su secesionističke snage koje djeluju pod okriljem ili uz prećutnu podršku privremenih institucija u Prištini.

„I ovo je samo jedan od mamaca na kojeg bi trebalo da nasjednu srpski pregovarači, da se, tobože garantuje neka bezbjednost SPC na Kosovu i Metohiji, ali te garancije nema u ovom planu. Samo deklarativno se poziva na nju, ali tu garancije nikakve nema.“

Srpska crkva nema s kim da potpiše Temeljni ugovor

Janjić ističe da ni bilo kakav temeljni ugovor između SPC i privremenih institucija, poput onog potpisanog u Crnoj Gori, nije moguć na Kosovu i Metohiji. Nema temeljnog ugovora niti ga može biti jer Kosovo nije država, već samo teritorija pod međunarodnim protektoratom.

„Temeljni ugovor se potpisuje sa državom, a u ovom slučaju, ako bi SPC htjela da sa nekim potpiše ugovor mogla bi ga potpisati samo sa matičnom, srpskom državom, ali za tim nema potrebe pošto je registrovana kao tradicionalna crkva. A ako bi pristala na potpisivanje takvog ugovora to bi bilo svojevrsno priznanje Kosova i Metohije sa crkvene strane. Crkva ne smije to da učini, ne samo zbog sebe i institucija SPC, već i zbog vjerujućeg naroda koji joj pripada“, zaključio je Janjić.

 

 

 

(sputnjik)