Prethodnih nekoliko dana pokrenula se javna polemika između predsjednika DNP-a Milana Kneževića i Mitropolije crnogorsko-primorske Srpske pravoslavne crkve a glavna tema je bilo formiranje 42. Vlade Crne Gore na čelu sa Zdravkom Krivokapićem. Do ovih komešanja došlo je nakon što je portal Libertas objavio transkripte sa SKY aplikacije gdje se vidi da je duvanski kartel na čelu sa odbjeglim Aleksandrom Mrkićem (član grupe Veselina Veljovića) preko svojih diplomata ali i potencijalnih veza sa Miodragom Dakom Davidovićem uticao na formiranje 42. Vlade Crne Gore.
Ipak, javno mnjenje se više fokusiralo na nastup lidera DNP-a na televiziji Vijesti gdje je kazao da postoje sumnje da su pojedina sveštena lica povezana sa švercom cigareta a jeftinim spinovima se pokušava predstaviti kao da Knežević napada SPC, iako su istom 2019. godine stavljene lisice na ruke upravo zbog odbrane SPC. Sve ovo dolazi od strane struktura koje su na početku bile skeptične o litijama ili generalno prema protestima protiv Zakona o slobodi vjeroispovjesti dok je isti taj Knežević zajedno sa kolegama iz NSD-a i PZP-a bio na prvoj liniji odbrane Srpske pravoslavne crkve i to na samom mjestu odakle je ista i napadnuta – Skupštini Crne Gore.
A isti transkripti dovode u vezu sa švercom cigareta brojne poznate strukture koje su nekada bile bliske Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Konkretno, Mrkić se sastajao sa svojim saradnikom u stanu Miodraga Dake Davidovića, kog su SAD stavile na crnu listu, a koji se u javnosti pominje kao jedan od ljudi koji je „radio“ cigarete. U tim prepiskama se navodno pominje i „Kovrdžavi“ i „Maradona“ kog je Pokret Evropa sad prepoznao kao lidera URE Dritana Abazovića a govori se i o lažnom američkom diplomati Stevanu Simijanoviću koji je, sudeći po prepiskama, bio kod blaženopočivšeg mitropolita Amfilohija uoči poznatog sastanka u manastiru Ostrog a zbog čije posjete bivšem DF-u nije dozvoljena participacija u Vladi Zdravka Krivokapića.
Knežević je komentarisao prepisku na televiziji Vijesti i kazao da je to potvrda svega što je govorio nakon formiranja i pred formiranje Vlade Zdravka Krivokapića.
„Za vazda hvala Olji Lakić i portalu Libertas na objavljivanju transkripata, iz prostog razloga što je Stevan ili Stiv Simijanović bio ključna osoba koja je učestvovala u formiranju Vlade, očigledno u punom dogovoru sa ‘Vampirom’, Vasovićem i Aleksandrom Mrkićem, da se izvrši pritisak na mitropolita Amfilohija, kako bi na već čuvenom sastanku u Manastiru Ostrog izvršio pritisak na DF da ne uđe u Vladu i da predlože Krivokapića za mandatara. To se i desilo“.
Na pitanje koja je tu uloga Krivokapića i Abazovića, ko je doveo Simijanovića, dodaje:
„U ovim transkriptima vidite da se jasno govori gdje i kako treba izvršiti pritisak da bi se sprovela akcija šverca cigareta i preuzimanje šverca od drugih grupa koje su radile taj posao. Simijanovića je u Crnu Goru, pretpostavljam, doveo Davidović. Uostalom, Simijanović je prije neki dan saopštio da ga poznaje i da su se dogovarali oko otvaranja neke fabrike. Ali, važno je ko je Simijanovića doveo kod mitropolita i omogućio mu da dođe u Ostrog nekoliko sati prije sastanka, gdje su bili lideri tadašnje vćine, gdje je izvršio pritisak na mitropolita, a onda je mitropolit u razgovoru s nama jasno saopštio da mu se on predstavio kao sekretar u američkom predstavništvu pri Misiji OEBS-a u Ženevi, i da je saopštio da Andrija Mandić, Nebojša Medojević i ja ne možemo u Vladu i da, ako budemo insistirali na ulasku, radimo za DPS“.
Sporan dio oko šverca: Pravi li Knežević više štete Srpskoj pravoslavnoj crkvi svojim javnim nastupima ili ipak ugledu Crkve štete lica njoj bliska a koja se tim poslovima bave?
Interesantno je kako je u javnosti pokrenuta polemika oko nastupa Milana Kneževića a što se tumači kao napad na Crkvu. Sve je to došlo nakon reagovanja Mitropolije crnogorsko primorske Srpske pravoslavne crkve koji su Kneževića pozvali da svoje dokaze predoči Tužilaštvu.
Međutim, nejasan je stav Mitropolije – zašto u disonantnom tonu napada na lidera jedne stranke koji je i vjernik Srpske pravoslavne crkve a ne „pročešlja“ svoje redove i pogleda ko su lica koja se ovim nelegalnim poslom potencijalno bave, a bliska su ili su dio Crkve. Valjda je veću štetu Crkvi nanose upravo ta lica čime diskredituju najveću vjersku zajednicu u Crnoj Gori ali i u regionu, negoli medijski Kneževićev nastup kojim to obznanjuje.
Strukture koje ocrnjuju lidera DNP-a takođe prenebregavaju činjenicu da su i lideri DF-a, kako kao vjernici, tako i kao politički predstavnici jednog naroda zdušno stali u odbranu Crkve, a nisu imali prostora da participiraju u Vladi nakon što su iste te izbore i osvojili. Konstantno se govori kako je SPC bila ta koja je osvojila izbore, što i jeste tačno, ali je isto tako i nesporna činjenica da SPC nije mogla kao vjerska zajednica da se kandiduje na izborima već da su listu ZBCG većinom činile partije koje su stale u njenu odbranu.
Te partije od 30. avgusta nisu participirale ni u jednoj Vladi a danas djelovi SPC u Crnoj Gori javno polemišu sa njima preko medija i međusobno se optužuju, zaboravljajući žrtvu koju su ti pojedinci podnijeli kako bi očuvali SPC u Crnoj Gori. Iz nepoznatog razloga, da li netrpeljivosti ili nečeg drugog, ne postoji zabrinutost da u redovima SPC postoje ljudi koji se bave nelegalnim aktivnostima, čime se derogira ugled Crkve, već se ide u frontalni napad ka onima koji su istu tu Crkvu i branili, a bili spremni da je brane i životima.
Dio emisije koji je bio sporan cjelokupnoj javnosti je kada je Knežević kazao da je jasna bila namjera da je „švercerski lobi želio da, preko jednog dijela sveštenika SPC, manipulišući časnim i čestitim mitropolitom Amfilohijem…“, ne dovršivši rečenicu.
Voditelj i urednik emisije Petar Komnenić je pitao Kneževića da li želi reći da neki sveštenici učestvuju u švercu cigareta.
„Jedan broj sveštenika je doveo Simijanovića pod Ostrog kod mitropolita Amfilohija. Nije lako doći do mitropolita crnogorsko-primorskog, naročito u tom periodu, pretpostavljam da su uticajni sveštenici, kad budem stopostotno prikupio dokaze, izaći ću sa njihovim imenima“.
Komnenić je pitao da li misli da je URA „naivna u toj priči“.
„Mislim da je URA imala interes da iskoristi Simijanovića da bi Abazović postao potpredsjednik Vlade i preuzeo sektor bezbjednosti. Da li je Abazović učestvovao u švercu ne znam, ne mogu tvrditi da jeste, ali svakako to tužilaštvo treba da utvrdi. Ovo je prvi put neko eksplicitno pominjanje i uvezivanje sa švercerskim klanovima, koji jasno iskazuju namjeru da preuzmu švercerske poslove, nažalost uz pomoć jednog broja sveštenika, nažalost uz pomoć tada Krivokapića, što pominje i Davidović, i smatram da tužilaštvo treba sve to da dovede do kraja. Abazović je imao interes da bude potpredsjednik Vlade i on je realizovao taj interes preko Simijanovića. Oni su mu plaćali hotel, taksirao ga je službenik policije Damjan Kasalica. Zamislite, u trenutku kad nijie formirana Vlada, službeni policije, policijskim vozilom, vozi Simijanovića od Davidovića, do Dritana, do crkve, i dogovara formiranje Vlade bez DF-a, koji u tom trenutku čine 67 odsto parlamentarne većine. I onda mene optuže što sam se suprotstavio švercerskom lobiju i rekao tad mitropolitu da nije pošteno da neko ko je iznio najveći teret ne može u Vladu, posebno Srbi iz DF-a i da smatram da je to izdaja naših birača. Onda je krenula hajka od jednog broja sveštenika, članova njihovih porodica, ali i Vijesti. Svi sveštenici na koje sumnjam su u Crnoj Gori, a dva ili tri su bila na direktnoj liniji sa Davidovićem u vezi sa sastavljanjem vlade, pretpostavljam i za ove poslove… Nisam bezveze pitao Krivokapića da li poznaje Aleksandra Mrkića i ko ga mu je doveo u Srpsku kuću pred sastavljanje Vlade. Pozivam ga sad da kaže poznaje li Mrkića“, rekao je Knežević.
Odgovor iz Mitropolije
Mitrpolija crnogorsko-primorska reagovala je na izjave lidera DNP-a Milana Kneževića koje je na račun pojedinih sveštenika izrekao u emisiji „Načisto“ na TV Vijesti.
Reagovanje Mitropolije prenosimo integralno:
– Crkva je postala prilično otporna na svakodnevni, nažalost, nekažnjivi govor mržnje od jednog dijela crnogorskog društva. Posljednjih sedmica svjedočimo nešto drugačijem govoru o Crkvi, takođe nedobronamjernom i sa adrese od koje to Crkva ne očekuje.
Nakon nekoliko kraćih neprimjerenih objava u kojima je Crkvu javno pozvao na ovakvo ili onakvo djelovanje, i to na način kao da u njoj vidi kakvog političkog konkurenta, a ne zajednicu koju zove svojom Crkvom, Milan Knežević je otišao i korak dalje. Uzgred budi rečeno, čini se da je njegov rječnik prema majci Crkvi postao mnogo oštriji nego što je prema političkim protivnicima. U dva svoja intervjua u dva dana govori o svojim razgovorima sa blaženopočivšim mitropolitom Amfilohijem u izbornoj 2020. godini, o kojima je ponešto i ranije saopštavao. Ono što, međutim, predstavlja novinu su njegove pretpostavke, koje u tim intervjuima ponekad saopštava gotovo kao dokazane činjenice da su motivi njegovih određenih neslaganja sa mitropolitom ustvari proizvod manipulisanja mitropolitom od strane lobija švercera cigareta i njihovih saradnika sveštenika, čija imena još utvrđuje. Veli gospodin Knežević da još prikuplja dokaze, pa će izaći u javnost sa imenima tih saradnika. Dodaje i da je bolje da ga niko ne vuče za jezik jer, kao bivši predsjednik skupštinskog Odbora za bezbjednost, ima saznanja koja bi mnogima mogla da ”okrnje oreole”. Nema nikakve sumnje da ovakve Kneževićeve napade i insinuacije podržava isključivo anticrkvena javnost u Crnoj Gori, čija je politika doživjela izborni poraz u avgustu 2020. godine.
Nazivajući mitropolita Amfilohija časnim i čestitim, ipak ga omalovažava tvrdnjom da je bio sklon tome da se njime manipuliše. Zar nije besmisleno tvrditi da bi ikakvi strani agenti, pravi ili lažni mogli uticati na viđenje crnogorske društveno-političke scene čovjeka koji je bio njen vrlo prepoznatljiv učesnik već trideset godina unazad od trenutka koje nam Knežević opisuje?!
U zajedničkoj borbi protiv jednoumlja, šovinizma i crkvofobije bivšeg režima oličenog u DPS i partijama slične ideologije, Milan Knežević, ali i mnogi drugi, podnijeli su određene žrtve. Toga nije bilo pošteđeno ni sveštenstvo i monaštvo.
Ova plemenita borba za slobodu je svoj vrhunac našla u otporu prema diskriminatornom Zakonu o slobodi vjeroispovijesti, kojim je režim htio da Crkvu pokori, oduzimajući joj identitet i imovinu. Društveno-politički aktivizam Mitropolije i ostalih episkopija Srpske pravoslavne Crkve u Crnoj Gori u to vrijeme je imao za cilj da se taj zakon promijeni, te da se građanima Crne Gore udahne osjećaj slobode i nade da je moguće pravednije i uređenije društvo. Ista ta namjera je bila utkana i u sve razgovore sa tadašnjim opozicionim političkim akterima. Ni tada ni danas, Crkva nije imala viziju crnogorskog društva kojim bi se rukovodilo iz crkvenih sabora, kakvi su bili oni u Podgorici i Nikšiću 2019. godine iz kojih su se kasnije rodile litije. Naprotiv, smatrali smo da su političke promjene bile neophodne da bi odgovarajući politički forumi i institucije donosile odluke koje su korisne i za moralni i za ekonomski napredak građana Crne Gore. Nikakvih drugih političkih ili ideoloških predumišljaja nije bilo.
Ne treba valjda trošiti riječi na objašnjenje da ta borba Crkve svakako nije imala za svoj cilj preuzimanje šverca cigareta. U tom smislu Knežević obmanjuje javnost i ništa ne znači njegovo ograđivanje da se radi ”o dijelovima i djelićima Srpske pravoslavne Crkve” jer tvrdi da su ti navodni lukrativni interesi na kraju prevladali u Crkvi, i to na način što njegova koalicija nije ušla u Vladu. Ne pominje, pritom, javno saopšteni stav jednoga od političkih subjekata tadašnje parlamentarne većine o tome da je za za tu partiju mjera kompromisa ekspertska Vlada bez ulaska u nju koalicije čiji je jedan od lidera bio Knežević. Za to nisu odgovorni ni mitropolit ni oni koji su njime navodno manipulisali.
Milana Kneževića podsjećamo na evanđelsku riječ: ”Ko pretrpi do kraja, taj će se spasti.” Sopstvene političke i lične zasluge u borbi protiv društvene nepravde može da okrnji samo on sam, upravo ovakvim odnosom kojem sada svjedočimo.
Na kraju, pozivamo Milana Kneževića da sve one dokaze koje sakuplja protiv sveštenika što prije dostavi nadležnim organima da ih oni ispitaju, prije nego počne javno da sudi i presuđuje. Uostalom, mnogo je časnije pred ljudima i ispravnije pred zakonom, pokrenuti takve postupke, pa neka državni organi hapse, optužuju i presuđuju, nego po medijima blatiti i prozivati. Jedno je sigurno, Crkva neće ometati nikakvu istragu pokrenutu po osnovu bilo čijih optužbi na njen račun, pa makar dolazile i od onih koji joj se zaklinju na vjernost i odanost – stoji u saopštenju Mitropolije crnogorsko-primorske.
Knežević: Izgleda da je moja krivica bila u tome što prevaren od strane Simijanovića i švercerskog lobija nisam želio da ćutim
Reagovanje Milana Kneževića nakon odgovora iz Mitropolije crnogorsko primorske Srpske pravoslavne crkve prenosimo integralno:
„Čitajući saopštenje Mitropolije crnogorsko primorske koje je napisao (ne)poznati autor , a odnosi se na moju dokazanu grešnost jer nisam spreman da ćutim, začudio sam se zašto isto nije potpisano, jer ako je istina u ovom saopštenju apsolutna i nesumnjajuća, valjda bi bila čast (ne)poznatom autoru da se potpiše imenom i prezimenom, i tako posvjedoči svoja uvjerenja.
Nikad nisam volio da polemišem s kolektivnim saopštenjima, jer me to u samom startu stavlja u dominantnu poziciju, pošto sve što sam uradio u životu, bilo loše ili dobro, potpisano je mojim imenom i prezimenom. Tako da ću nastavak ove polemike voditi s (ne)poznatim autorom, a ne sa Mitropolijom, uz vjeru da će mi ipak odgovoriti svojim imenom i prezimenom.
Lako se skrivati iza crkve i Boga, ali ajde skrij se iza samog sebe, ako imaš iza čega. Zato bih volio da se (ne)poznati autor ovako eksrpesno oglasio nakon što je crnogorska vlada glasala za Rezoluciju o genocidu u Srebrenici kojom su i naša Srpska pravoslavna crkva, a valjda i Mitropolija crnogorsko primorska, kao njen sastavni dio proglašene genocidnom. Volio bih da sam pročitao ekspresno reagovanje (ne)poznatog autora kad su Milo Đukanović i Duško Marković koristili ne samo gnusne kvalifikacije, već i sve institucionalne mehanizme protiv SPC i njenih eparhija u Crnoj Gori, ili da je makar blagim prekorom reagovao kad je Zdravko Krivokapić odbio da na Saboru potpiše Temeljni ugovor. Ali avaj, dosad imamo samo dvije ekspresne reakcije: opelo održano vladi Republike Srbije, i poziv (ne)poznatog autora da se javim SDT – u.
Naravno, ne treba očekivati reakciju ni na sve očiglednije pokušaje razbijanja kanonskog jedinstva SPC i formiranja pravoslavne crkve u Crnoj Gori, koju su nažalost neki sveštenici (ne)svjesno promovisali. E upravo mislim da je u tome korijen mog mogućeg nesporazuma sa (ne)poznatim autorom, jer se ja snažno i beskompromisno zalažem za kanonsko jedinstvo SPC, i oštro osuđujem svaki pokušaj najave stvaranja nekakve pravoslavne crkve o kojoj je nedavno govorio i kiparski arhiepiskop. I to svi znaju, kako vjernici, tako i sveštena lica u SPC. Naravno, malo ko je spreman da o tome govori javno, ali moj put je sve vrijeme bio trnovit, i nemam problem da bos ponovo krenem stazom trnja u odbrani vjere i istine u koju sam zagledan.
(Ne)poznati autor saopštenja nikako da prihvati činjenicu da On nema problem sa mnom, nego sa SKAJ- em. I dok traži dokaze od mene, sve vrijeme zaboravlja da je te dokaze EUROPOL poslao SDT – u, i da se oni nalaze u ulici Slobde ( sjedište SDT – a ), da je na osnovu tih dokaza dosad uhapšeno 12 lica, da su neka u bjekstvu, da se neka spremaju za bjekstvo, a da se među tim licima nalaze i neka koja su imala intenzivne kontakte sa jednim brojem sveštenika Mitropolije. Jedno od njih je i Stevan Simijanović, probisvijet, vagabundo, falsifikator, i osoba koju su podmetnuli časnom mitropolitu Amfilohiju kao sekretara u američkom predstavništvu misije OEBS – a u Ženevi.
Upravo je taj Simijanović izvršio presudni uticaj na čestitog i plemenitog mitropolita Amfilohija, kako bi na sastanku u manastru Ostrog zaustavio ulazak lidera i funkcionera DF – a u 42 – u vladu. Sve ovo ne spori ni (ne)poznati autor, već potvrđuje da se mitropolit sreo sa Stevanom Simijanovićem, i čak podržava njegovu misiju da nas u razgovoru s mitropolitom izbaci iz vlade. Ali Simijanovića na razgovor nije zvao mitropolit, već mu je preporučen, jer niko ne može vjerovati da je on samo banuo u Ostrog i sastavio vladu. A ovi koji su Simijanovića doveli kod mitropolita, neka nastave da budu ponosni na svoju ulogu u sastavljanju vlade. Za to odnedavno imaju i SKAJ potvrdu.
Od nas je zahtijevano da predložimo i podržimo Zdravka Krivokapića za mandatara i Dritana Abazovića za potpredsjednika, i da se povučemo od daljeg učešća u vladi. I to je od nas tražio pokojni mitropolit Amfilohije, pozivajući se na razgovor sa Simijanovićem, što smo i ispoštovali. I u čemu je problem? U tome što nekoliko mjeseci kasnije Stevan Simijanović biva uhapšen sa lažnim diplomatskim pasošem kao prevarant i volšebno napušta Crnu Goru iako se protiv njega vodio postupak. A četiri godine kasnije EUROPOL nam dostavlja SKAJ prepisku u kojoj se po tvrdnjama visokog policijskog funkcionera Ilije Vasovića ( uhapšen po objavljivanju prepiske ) pravi dogovor o preuzimanju poslova šverca cigareta za interese Aleksandra Mrkića, Dake Davidovića i Stevana Simijanovića. I što sam ja kriv (ne)poznatom autoru? Zato što su glavni heroji SKAJ prepiske Daka Davidović nosilac svih mogućih ordenja i odlikovanja SPC, i Stevan Simijanović koga su čestitom mitropolitu podmetnuli kao viskog međunarodnog predstavnika. A sve po tvrdnjama Ilije Vasovića i Aleksandra Mrkića ( koji je u bjekstvu ), da žele da preuzmu poslove šverca cigareta pozivajući se na Svetog Vasilija, krst i pravoslavlje.
To što (ne)poznati autor u kolektivnom saopštenju želi da opere ruke i savjest od Dake Davidovića i kontakata koji su sveštenici imali sa njim, pozivajući mene da odem u SDT, ne samo da nije hrišćanski, nego nije ni ljudski, ali nemam namjeru da se miješam u njihove odnose. Sa Dakom Davidovićem nemam nikakvu komunikaciju od jula 2020. godine, ali za razliku od mnogih koji sad bježe od njega, nikad nisam bježao od našeg poznanstva.
Možda (ne)poznati autor voli da ide u SDT i policiju i informiše ih o svim svojim saznanjima, ali ga moram razočarati i saopštiti mu da neću ići u SDT da saopštavam svoja saznanja o tome ko je i kako doveo Stevana Simijanovića kod mitropolita Amfilohija. Ali sam spreman da sva svoja saznanja podijelim sa mitropolitom Joanikijem kad se vrati iz Rusije. I ne prikupljam ja dokaze protiv jednog broja sveštenika MCP, kako to tvrdi (ne)poznati autor, već to rade tužilaštvo i EUROPOL. Tako da (ne)poznati autor ne može mene kriviti ako se imena pojedinih sveštenika budu našla u SKAJ prepiskama osumnjičenih za šverc cigareta.
Izgleda da je moja krivica bila u tome što prevaren od strane Simijanovića i švercerskog lobija nisam želio da ćutim. E da sam ćutao, vjerovatno bih bolje prošao u životu, ali nešto sam ubijeđen da kad odem Gospodu na istinu, moći ću da podgignem glavu i kažem: „ ja uradih ovoliko, sigurno je premalo za carstvo nebesko, ali više nisam ni znao ni umio.“ A da sam ipak nešto dobro uradio svjedoči veliki broj poruka podrške koje sam juče dobio od sveštenstva SPC, vjernika i svih objektivnih ljudi koji su pročitali subjektivno saopštenje (ne)poznatog autora koje obiluje političkim kvalifikacijama i neskrivenim animozitetom prema meni. Ali moja misija je istina i suštinsko služenje Gospodu, tako da mu bratski opraštam i grlim ga u mislima, čak i za naručeni tekst prethodnicu na njemu bliskom, a neki tvrde njegovom portalu, koji su preuzele stranice koje se pozivaju na odbranu svetinja. A u kome bez ikakvog polemičkog duha bivam nazivan svakakvim nadimcima koje protiv mene ne bi koristili čak ni oni sa belvederskih guma, a koriste ih pojedinci iz, ili bliski Mitropoliji.
I na kraju, što se tiče okrnjenih oreola, ne znam zašto ( ne )poznati autor smatra da sam mislio na njega ili bilo kog u crkvi, osim ako za života nije samog sebe proglasio za sveca, a da o tome ni Sabor ni narod ništa ne znaju. A što se tiče mog skromnog doprinosa u borbi za odbranu svetinja, znam samo jedno, ponovo ako budu napali na crkvu, biću u prvim redovima da je branim kao što sam to uradio u decembru 2019. godine. I neću tražiti nikakvo ordenje, ni fresku u hramu, a za neke sigurno znam, da će ako dođe do toga, opet morati da odnesu tetki lijek i nestanu u dimu cigareta.
HRISTOS VOSKRESE!
VAISTINU VOSKRESE!“