Združena akcija medija Prve i Druge familije: Juriš na parlamentarnu većinu da se na vlast dovedu njihovi poslušnici!
Piše: Predrag Petrović, politički analitičar
Skoro da nema razlike u pisanju Draška Đuranovića, Kaćuše Krsmanović, Darka Šukovića novinara Pobjede, CDM-a, Portal Analitike i Željka Ivanovića i Milija Prelevića iz koncerna Vijesti i dnevnog lista Dan.
Pomenute novinare ujedinila je mržnja prema aktuelnoj parlamentarnoj većini i ljubav prema Milu Đukanoviću, kojem su služili u proteklih dvadeset godina, pojedinci sa, a neki i bez prekida.
Glavni razlog njihovog projekta formiranja centralističkog bloka je neuspjela infliltracija u parlamentarnu većinu i njihov značajniji uticaj na politička kretanja i tokove dešavanja u CG.
Ove arhitekte nove političke scene su se toliko upetljali u svojim kombinatorikama da su zapravo prinuđeni da prave ,,cenzusne koalicije”.
Rezultat politike formiranja ,,cenzus koalicija” je u punom zamahu, SDP, SD i LP se ujedinjuju, formirana je stranke bivšeg premijera Duška Markovića, poznatog kao ,,crna kutija”, približavaju se Ura i PZP, Nikola Jovanović i frakcije SNP-a pokušavaju sklepati koaliciju, pokušava se ovome društvu u konačnom priključiti i dio Demokratske CG, a sve to ide prema konačnom objedinjavanju svih njih pod vođstvom aktuelnog predsjednika Jakova Milatovića.
Jakov Milatović je na novinarsko pitanje da li i kada osniva političku partiju kazao da je u ovom trenutku Crna Gora njegova partija, ali da ,,Ukoliko, naravno, demokratski procesi to budu zahtijevali od mene, ja od te odgovornosti bježati neću”.
Ovaj ekspert Zdravka Krivokapića sve više liči na svoga političkog oca jer i on bio umislio da je ogromnih 33% glasova pobjedničke koalicije tridesetoga avgusta bila njegova zasluga, da bi na kraju shvatio da ne postoji ni jedna opština gdje bi njegova lokalna lista mogla preći cenzus.
Približava se i trenutak kada će Jakov Milatović shvatiti da je olako potrošio 222.567 glasova iz drugog kruga predsjedničkih izbora, jer ti glasovi tridesetoavgustovske većine nijesu bili glasovi protiv rezolucije o Jasenovcu a za rezoluciju o Srebrenici, za nezavisno Kosovo a protiv teritorijalnog integriteta bratske Srbije, za još rigidniju kohabitaciju sa parlamentarnom većinom nego što je to radio Milo Đukanović, za autokefalnu CPC a protiv istorijski i kanonski priznate i poštovane SPC u Crnoj Gori.
Sve više pada i sumnja da su i zalaganja Jakova Milatovića da u 44.Vladu uđu stranke tridesetoavgustovske većine bila maska za pokušaj da do formiranja iste uopšte i ne dođe.
Na Jakovu Milatoviću je veliki izazov, kako utišati ego i pobijediti sujetu, a na njegovim prijateljima i savjetnicima da ga posavjetuju da put koji mu trasiraju Željko Ivanović, Mili Prelević, Draško Đuranović, Kaćuša Krsmanović i Darko Šuković je put u političku marginalizaciju, jer svi projekti koje je ova ekipa novinara do sada vodila na kraju su doživjeli potpuni politički fijasko.
Simbolika njihove borbe nije bolja, uspješnija i evropska Crna Gora već vraćanje na vrijednosti koje je do 2020. godine zastupao bivši režim.
Najbolji primjer da je to tako je njihovo stavljanje na stranu Nikole Jovanovića, kojem je za vrijeme policijske troture Sajovaca 2020. godine u Budvi najveći vid otpora bio pridržavanje sakoa tadašnjem predsjedniku opštine Batu Careviću, nasuprot Mladenu Mikijelju, kojem je policija klečala na vratu, slika kojaj je tada obišla svijet i bila upoređivana sa zahvatom američkog policajca koji je za posledicu imao gušenje Afroamerikanca Džordža Flojda, što je bio povod za demostracije protiv brutalnosti koje su se prelile na sve kontinente.