Trifković za BORBU: Do demonizacije Srba najviše je stalo onima koji su genocid stvarno i sproveli!
Cilj predložene Rezolucije o Srebrenici o kojoj će se raspravljati na sjednici Generalne skupštine Ujedinjenih nacija jeste da se odvrati pažnja od onoga što se događa u Gazi s jedne strane i da se izvrši dodatni pritisak na Srbiju u kontekstu tri zahtjeva koji su joj sa zapadnih adresa ispostavljeni već poodavno, ocijenio je istoričar i profesor međunarodnih odnosa Srđa Trifković.
Kako je istakao Trifković, tvorci te zamisli ne sagledavaju činjenicu da što više budu težili kolektivnoj stigmatizaciji Srba, to će biti manja motivacija zvaničnog Beograda da te ispostavljene zahtjeve ispunjava.
– Jedan je tzv. normalizacija odnosa sa Prištinom, a znamo šta se pod tim podrazumijeva. Kao drugo, što je možda još aktuelnije u ovom trenutku jeste da se olabavi veza između Banjaluke i Beograda u trenutku kada eskalira pritisak na Milorada Dodika. I treće, ali ne i najmanje važno, i dalje prisutan zahtjev da se uskladi spoljna politika sa EU pod čime se podrazumijeva zavođenje sankcija Rusiji – naveo je Trifković.
On je naglasio da Rezolucija o Srebrenici defakto predstavlja kolektivnu demonizaciju Srba u Republici Srpskoj. Međutim, Trifković dodaje da rezolucije Generalne skupštine nemaju neku težinu.
– U praktičnom smislu Rezolucije u Generalnoj skupštini UN nemaju naročitu težinu, uostalom isto kao što ih nemaju ni rezolucije Evropskog parlamenta, niti pak neobavezujuće rezolucije američkog Kongresa koji se često usvajaju na zahtjev određenih lobističkih grupa za njihovu propagandnu upotrebu. Srbija i Srbi u cjelini ne bi trebalo ovome da poklanjaju posebnu pažnju iz prostog razloga što je ta težina o simboličkoj i supstantivno političkom karakteru onolika koliko žrtva takve rezolucije želi da joj pridoda. Drugim riječima, koliko je rezolucija Generalne skupštine UN usvojeno o raznim pitanjima koja su suštinski periferne, od zaštite životne sredine i svjetskog dana amazonske džungle pa do propagandističkih rezolucija o sukobima u raznim djelovima svijeta uključujući i Ujgure Kini. Biće na ovo na kraju „tresla se gora rodio se miš“ – poručio je Trifković.
Prema njegovom mišljenju, daleko bi bilo ozbiljnije i teže za Srbe u cjelini, a posebno za Republiki Srpsku, ukoliko bi se takav oblik rezolucije pokušao nametati u domaćim zakonodavnim tijelima.
– To je naime u Republici Srpskoj donekle već i postignuto sa prethodnom vlašću SDS-a. Ono što je zaista u supstantivnom smislu bitno je da sami Srbi budu svjesni da je Srebrenica jedan mit, da se desio ratni zločin o čemu nema sumnje, ali i da je manipulacija termina genocid u ovom slučaju izrazito političke prirode i da nema blage veze sa onom definicijom koju je još daleke 1944. godine poljski pravnik Leman postavio kao fizičko uklanjanje čitave jedne jedne zajednice na osnovu njenog etniciteta, rase ili vjere. U ovom slučaju znamo da je riječ isključivo o muškarcima vojnog uzrasta, bilo je likvidacija zarobljenika još uvijek ne znamo o kom se zaista konkretnom broju radi, ali sigurno se ne radi o 8.000. ubijenih. Uostalom ni sam Haški tribunal tu cifru nikada nije zvanično usvojio – kazao je Trifković i dodao:
– Sve dok sami Srbi budu svjesni da je riječ o jednoj skoro 30 godina staroj političkoj manipulaciji jednim nemilim događajem koji sam po sebi Srbima ne služi na čast, ali da nema ni govora o genocidnosti. Uostalom, do takvog nametanja krivice najviše je stalo upravo onima koji su stvarno genocid i sproveli u Drugom svjetskom ratu – zaključio je Trifković.