Polufinalni derbi u kupu: Zašto Partizan želi reprizu, a Zvezda da položi popravni

Tokom prethodne četiri godine u polufinalu Kupa Radivoja Koraća gledali smo iste polufinaliste – Partizan, Crvenu zvezdu, Megu i FMP. Ovog februara u Novom Sadu će tim iz Železnika da zamijeni Vojvodina poslije velikog trijumfa jednog prvoligaša iz Srbije nad članom Jadranske lige. Tim Miroslava Nikolića prekinuo je niz od šest godina u kojem su se među četiri kandidata za trofej nacionalnog kupa borili isključivo članovi regionalnog takmičenja. Ujedno postao i prvi sastav poslije Metalca iz Valjeva u tom miksu februara 2016.

Ono po čemu je to izdanje kupa bilo specifično jeste odigravanje večitog derbija već u polufinalu. Trijumf je odnio Partizan rezultatom 68:60. Parni valjak je baš tada odigrao prvo u nizu od pet finala i večeras će na parket velike dvorane Spens (21.00) izaći s ciljem da ponovi istoriju. Uprkos svim kadrovskim problemima Crvena zvezda tražiće šansu da položi popravni ispit i tako ode do petog finala zaredom. Kroz ovaj detalj izvlači se jasan zaključak da Zvezda poslednji put nije igrala finalni meč upravo 2016. godine…

Upoređujući završnicu turnira odigranog u Nišu, uz sve ono što se dešavalo prije i kasnije, sa današnjom situacijom oko dva najveća srpska kluba, mogu da se pronađu određene sličnosti. Partizan je tada, baš kao i u četvrtak uveče slavio tek poslije tesne završnice. FMP 2016, prije dvije večeri Borac, uspjeli su da stignu minus od maksimalnih 16 poena i dovedu meč u stanje da jedna lopta odlučuje pobjednika. Oba puta je Partizan za rivala u polufinalu imao – Crvenu zvezdu. Parni valjak je u kup 2016. ušao sa drugim trenerom (čitaj: Aleksandar Džikić) u odnosu na onog s kojim je počeo sezonu (čitaj: Petar Božić).

Prošlog ljeta sve je počelo sa još jednom igračkom legendom Partizana Vladom Šćepanovićem, ali ga je nedugo zatim odmijenio Sašo Filipovski. Ako ćemo da ulazimo u najsitnije detalje, Džikić i Filipovski su na funkcije zvanično postavljeni petog dana u mjesecu. Prvi u januaru 2016, drugi u novembru 2020.

Crvena zvezda je u Nišu prije pet godina odmjeravala snage protiv debitanta u Kupu Radivoja Koraća, što je slučaj bio i u četvrtak uveče. Smederevo je nadigrano sa ubjedljivih 89:44, dok je kragujevački Radnički ispraćen uz rezultat 108:47 i razlika od 61 poena najubjedljivija je u Zvezdinoj bogatoj istoriji učešća u završnici nacionalnog kupa (dosadašnji rekord bio je na 55 poena uz rezultat 106:51 protiv Ergonoma tokom sezone 1976/77 pr. au).

Može se reći da je Zvezda u grad na Nišavi došla značajno oslabljena zbog povrede Stefana Jovića, s tim što je današnja pozicija daleko kompleksnija i teža jer nedostaju čak petorica važnih karika zbog pozitivnih testova na virus korona. Crvenu zvezdu ponovo sa klupe predvodi Dejan Radonjić…

Partizan u sadašnjoj postavi nema nijednog igrača iz polufinalnog večitog derbija od prije pet godina – Novica Veličković potpisao tek u martu –, mada je u međuvremenu strane promijenio Nemanja Dangubić. Branko Lazić, Marko Simonović i Boriša Simanić su i dalje tu za Crvenu zvezdu, s tim da samo aktuelni kapiten ima kontinuitet, koji traje skoro već deset godina.

Sličnosti mogu da se pronađu i u tome što je Partizan takmičarsku 2015/16 završio bez plasmana u plej-of Jadranske lige uz skor 12-14. Ista sudbina crno-bijele čeka i sad, uz mogućnost da broj poraza bude i veći pošto je osam kola prije kraja ligaškog dijela na 7-10. Oba večita rivala su dosta toga mijenjali u igračkom kadru prije kupa posle nekih promašenih investicija, mada je Zvezda na kraju uspjela da ode do četvrtfinala Evrolige, što ove sezone nije ni blizu izvodljivog…

Mnogo je sličnosti između dva februara, a ono što se nije promijenilo ni za jedan procenat jeste motivacija u redovima dva srpska velikana uoči vječitog derbija. Sašo Filipovski je veče uoči meča govorio o “pametnom i fizičkom pristupu igri u oba smjera“ uz izdate jasne smernice svojim igračima. Dejan Radonjić je ponovio koliko su “svi u timu srećni što uopšte mogu da igraju kup“ uz poruku da će Zvezda “pokušati da oidgra najbolje što može“.

Partizan bi večeras trebalo da bude jači za Radeta Zagorca koji je propustio Borac zbog povrede noge, što znači i veća rotacija. Da bi se uopšte razmišljalo o šestom uzastopnom finalu i pokušaju da se osvoji Žućkova ljevica četvrti put zaredom Parni valjak trebalo bi da izvrši nekoliko korekcija u odnosu na Borac i zadrži neke dobre detalje.

Sve oči biće uperene ka Džošu Perkinsu. Plejmejker koji se još navikava na novi klub i težinu Partizanovog dresa previše oscilira sa formom, ne samo iz utakmice u utakmicu, već se ti slapovi mogu vidjeti u razmaku od samo nekoliko trenutaka. Protiv Borca je umalo bio tragičar zbog one izgubljene lopte i nesportske greške u razmaku od šest sekundi, da bi zatim pogodio šut za pobjedu. Partizanu je protiv Zvezde potreban Perkins iz debija sa Trentom, kada je zaličio na instant pojačanje, ali je u međuvremenu dosta lutao u potrazi za formom.

Filipovski će pokušati da dobije mnogo više u napadu od Markusa Pejdža i Rašona Tomasa. Najbolji šuter stao je na samo osam poena uz 33 odsto preciznosti iz igre (3/9) iliti 28 odsto za tri (2/7), dok je prvo ime tima ove sezone ubacilo tek poen manje uz takođe slabih 28 odsto iz igre (2/7). Doduše, uz šest skokova. Bolje procente tražiće i Ognjen Jaramaz, dok su dobre igre Erika Mike u poslednje tri sedmice postale standard i Amerikanac je zato sada prvi centar Partizana. Konkurentnost ekipe u vječitom derbiju značajno bi porasla ako bi se izvukle role kakve su u četvrtak imali Nemanja Dangubić i Uroš Trifunović. Ne nužno oni, ali dva do tri strijelca sa sigunim poenima iz drugog plana vjerovatno bi približili Parni valjak finalu. O motivaciji kapitena Novice Veličkovića u vječitom derbiju ne treba ni trošiti riječi…

Crvena zvezda može da računa na isti sastav iz susreta protiv Radničkog. Jedini klasični Zvezdin plejmejker u Novom Sadu Aleksa Uskoković je poslije ubjedljivog trijumfa izjavio kako je “meč protiv Radničkog shvaćen maksimalno ozbiljno“ što je Dejan Radonjić znao da pohvali kroz riječi da je odnos igrača prema radu bio dobar uprkos teškoj zdravstvenoj situaciji. Neko bi možda okarakterisao kao preteranu ideju stručnog štaba da ostavi igrače poput Ognjena Dobrića ili Džonija O’Brajanta do poslednjeg zvuka sirene na parketu, ali nije to slučajnost. Ne samo što je Zvezda tako ukazala poštovanje prema rivalu, već i održala visok ritam pošto se takmičarska košarka nije igrala deset dana. A protiv najvećeg rivala Zvezdi je potrebna dobra forma igrača predodređenih da iznesu najveći teret na svojim leđima.

Osim toga, deset dana je trajala i O’Brajantova suspenzija, mada je on bez mnuta bio nešto duže. Bez obzira na to što je u tim vraćen sticajem sticajem okolnosti, imao je kvalitetne minute i na njemu se nije vidjelo da je vrijeme provodio u individualnom radu. Zvezda je dobro “sakrila“ Aleksu Uskokovića i Ognjena Kuzmića kao jedinog klasičnog plejmejkera, odnosno centra u timu. Za pobedu u derbiju biće od izuzetne važnosti da Dejan Davidovac i Džoni O’Brajant pre svih odrade dobar posao u ulogama koje su im dodijeljene, ali i da Džordan Lojd konačno pronađe šutersku formu. Protiv Radničkog ostao je na 1/7 za tri poena, mada su njegovo loše veče pokrili Ognjen Dobrić i Branko Lazić. Dobrić je ostao u prepoznatljivoj zoni sa 16 poena (4/7 za tri) i nije mu strano da protiv crno-bijelih ima zapažene role. Lazić je nastavio impozantan trojkaški niz i sada je na čak 62 odsto (18/29) van linije 6,75 metara otkako se Radonjić vratio na klupu! Defanzivni kvaliteti Marka Simonovića mogli bi da budu od značaja, ali i raznovrsnost koju može da pruži Marko Jagodić Kuridža.

Novija istorija nam kaže da očekujemo derbi na jedan ili dva posjeda jer je svaki od prethodnih osam susreta završen uz jednocifrenu razliku. Isti je slučaj i sa minula tri finala kupa – Partizan dobio sve tri utakmice –, odnosno u proteklih osam duela ovih timova u završnici turnira.

(Mozzart)