Njemačkoj smeta srpski svijet koji nikoga ne ugrožava, a podržavaju projekat Velike Albanije

Posljednjih mjeseci svjedoci smo dramatične radikalizacije prilika u južnoj srpskoj pokrajini, zahvaljujući sumanutim potezima Aljbina Kurtija. Jedna od zemalja koja mu daje najveći vjetar u leđa jeste Njemačka, koja nastavlja da vodi svoju tradicionalnu antisrpsku politiku.

Ona svoju srbofobnu politiku ne vodi samo po pitanju Kosova i Metohije, već i na drugim tačkama gdje ima ciljeve potpuno suprotne srpskim nacionalnim interesima. Takođe, Njemačka antisrpska politika nije od juče, več se vodila i kroz čitav dvadeseti vijek, u kome je bilo strahovitih zločina i genocida nad našim narodom, za koje najveću odgovornost snosi Njemačka.

Antisrpska politika germanskog faktora ide i dublje u prošlost, a obrisi toga su se dali nazreti već u drugoj polovini 19. vijeka. Srpski narod i tadašnja država koja se tek oslobodila od Turaka, bili su prepreka na putu imperijalne Njemačke i Austrougarske, koje su željele da prošire svoj tzv. lebensraum i prodru dalje na jugoistok Evrope, odakle bi nastavili ka Bliskom istoku.

Antisrpstvo i Drang nach Osten

Kao i kada je riječ o anglosaksonskoj srbofobiji, i germanska srbofobija je takođe samo rukavac rusofobije, kako bi to rekao pokojni akademik Milorad Ekmečić. U tom cilju je i konstantna podrška Germana  Albancima, koja traje duže od jednog vijeka. Bugarska naučnica Teodora Toleva je otkrila kako je bečki dvor stvarao albansku naciju i napisala je impozantnu knjigu o tome. Ono što je bečki dvor sprovodio u Albaniji, takođe je preko Kalaja sprovodio i u Bosni i Hercegovini, pokušavajući da po sličnom principu stvori i bosansku naciju, a opet na štetu Srba.

Wikipedia

Na koncu je ta antisrpska germanska politika, dovela do napada Beča i Berlina na Srbiju i izbijanja Prvog svetskog rata. Agresija i zločini su ponovljeni i u Drugom svetskom ratu, kada je stvorena i kvislinška tzv. Velika Albanija. Albanci su na prostoru Kosova i Metohije bili najvjerniji saradnici Vermahta  i počinili su brojne zločine, a posebno okrutna je bila njihova SS Skenderbeg divizija.

Kao što ni Njemačka nikada do kraja nije denacifikovana, pa mnogi nacisti poput npr. Edmunda Vezenmajera nikada nisu odgovarali srazmjerno svojim zločinima, isto tako su i njihovi albanski kolaboranti poput Džafera Deve, doživljavali duboku starost.

Njemačka  nikada nije Srbima oprostila poraz u dva svjetska rata, pa je svoje ujedinjenje dočekala kao priliku za osvetu Srbima i razbijanje SFRJ, maksimalno podržavajući Slovence, Hrvate, Bošnjake i Albance.  Osim u Prvom i Drugom svjetskom ratu, u kojima su počinili masovne i gnusne zločine nad našim narodom, strijeljali čak i đake, i tokom otadžbinskih  ratova 1991-1999 Njemačka je treći put u prošlom vijeku bila na nama suprotnoj strani, u antisrpskim pohodima, a vidimo da takvu politiku nastavljaju i u 21., vijeku.

Profimedia

Njemačka je aktivno učestvovala u agresiji NATO pakta na našu zemlju. Ona je  antisrpsku politiku po pitanju južne srpske pokrajine vodila i u predvečerje agresije na našu zemlju, kada je uz pomoć bugarske strane u propagandnoj operaciji izmislila srpski plan ,,Potkovica“. To maslo njihovog tadašnjeg ministra spoljnih poslova Joške Fišera, kao i ministra odbrane Rudolfa Šarpinga je dodatno kumovalo mobilizaciji javnog mnjenja protiv naše zemlje i olakšalo je i ubrzalo odluku o pokretanju agresije.

Kada se srpska vojska zajedno sa  stanovništvom povlačila sa Kosmeta, u junu 1999. godine, nemački potporučnik David Ferk je bez ikakvog razloga ubio dva srpska mladića, Žarka Andrijevića i Slavka Veselinovića i nikada za to nije odgovarao. To je bio prvi slučaj nakon Drugog svjetskog rata da je njemački vojnik nekoga ubio u stranoj zemlji.

Treba li podsjećati da su najveća stradanja Srba i uništavanje srpskih crkava i manastira bili upravo u njemačkoj zoni odgovornosti KFOR-a. Njemci su zapravo ostali dosljedni saradnji iz Drugog svjetskog rata sa Albancima, a protiv Srba.

AP photo

Danas najrigidnije zahtjeve prema Srbiji po pitanju Kosmeta ima upravo Njemačka, koja se pokazala tvrđom čak i od Sjedinjenih Američkih Država, koje su ključni tvrorac tzv. Kosova. Nemačka je u geopolitičkom smislu potpuno podređena SAD-u, pa čak i vazal, ali koristi manevarski prostor da u sklopu zajedničke transatlantske politike, čak i žešće vodi antisrpsku politiku od onih koji vode glavnu riječ u NATO savezu. Dok su Amerikanci pragmatični i umiju da modifikuju politiku, da menjaju prijatelje i neprijatelje, Njemci dugo pamte i njihovi antisrpski sentimenti su daleko dublji.

Interesantno je da su obije Njemačke iz 20. vijeka i kapitalistička Zapadna i komunistička Istočna, bile naklonjene albanskom faktoru. Istočna Njemačka je kao dio komunističkog bloka bila prijateljski nastrojena prema Narodnoj Republici Albaniji, a relativno neprijateljska prema nesvrstanoj SFRJ. Sa druge strane i Zapadna Njemačka je pružala utočište, povremeno ili stalno, mnogim albanskim ekstremistima. Jedan od njih je bio i Jusuf Gervala, otac sadašnje tzv. ministarke spoljnih poslova Kosova, Donike Gervale Švarc, koja je njemački igrač.

Mnogi pripadnici tzv. Narodnog pokreta za oslobođenje Kosova, koji je bio preteča UČK su imali utočište i bazu upravo u Njemačkoj, ali i u ostalim zemljama njemačkog govornog područja, poput Austrije i, naročito Švajcarske. Osim struje bliske UČK, to područje je bilo utočište i za frakciju Bujara Bukošija, a albanska dijaspora na tom prostoru je odvajala ogromna sredstva za albansku iredentu, ali i potkupljivanje njemačke političke elite. Veliku ulogu u tome je imala albanska mafija.

Njemačka obučavala i naoružavala UČK čak i prije Amerikanaca!

Teroristička UČK je uz pomoć albanske mafije formirala jake veze sa američkim i njemačkim političarima na vlasti, preko kojih je lobirala za tzv. Kosovo. Lobiranje za tzv. državu je plaćano prljavim novcem zarađenim od trgovine drogom i prostitucije. Njemačka tajna služba BND je već tokom 1996. godine obučavala albanske teroriste na području  severne Albanije i naoružavala terorističku UČK.

Najprije su Nemci, a potom i Amerikanci forsirali projekat Velike Albanije. Njemački uticaj na UČK je bio ogroman, kao i na  Salija Berišu, bivšeg premijera Albanije u čijem mandatu je i konačno formirana struktura poznatija pod imenom UČK. Za vrijeme Berišine vlasti od 1992. – 1997. kada je i otpočela oružana pobuna na Kosmetu, država koja je najizdašnije pomagala Albaniji je bila upravo Njemačka. Tek padom Beriše sa vlasti , primat u UČK od Nemaca preuzimaju Amerikanci, ali Nemci i dalje ostaju saveznici u njima važnom antisrpskom udruženom poduhvatu.

Njemački političari su osim zbog iskrenih antisrpskih sentimenata, za srbofobnu politiku bili motivisani i ogromnim svotama novca koje su dobijali od albanske mafije, koja je polako preuzimala primat u Njemačkoj od turskih i kurdskih grupa.  Tako se i njemački ministar spoljnih poslova Klaus Kinkel lično susretao tokom 1998. godine sa vođom moćnog albanskog klana sa sjevera Njemačke, povezanog sa klanom Haradinaj na Kosovu,  a sa njim se takođe sastajao i šef BND-a Avgust Haning. Kinkelov nasljednik, Joška Fišer je nastavio proalbansku i antisrpsku politiku, bio je jedan od glavnih zagovornika agresije na našu zemlju i otimanja Kosmeta, a vidimo da sada tu tradiciju antisrpske politike nastavljaju njegovi nasljednici iz njemačkih Zelenih.

Ilustracija/Profimedia/Wikipedia

Spekuliše se da je Florim Ejupi, jedan od odgovornih za teroristički napad u Livadicama 2001. godine, a takođe i osoba koju mnogi sumnjiče da je povezana i sa ubistvom Olivera Ivanovića, pod zaštitom Njemačke.

Svjedoci smo kako se Njemačka i danas stavlja na stranu tzv. Velike Albanije. Njemačka fondacija Fridrih Ebert tako ignoriše Briselski sporazum i dala je sebi za pravo da napravi tzv. statut ZSO, iako nikome nije jasno na osnovu čega je to pravo prisvojila za sebe. Taj statut je u skladu sa Kurtijevom željom da, ukoliko eventualno bude bio primoran da formira ZSO, ona dobije neki potpuno drugačiji oblik od onog predviđenog Briselskim sporazumom i da bude potpuno obesmišljena.

Kao što vidimo, njemačka antisrpska politika, a pogotovo po pitanju Kosova i Metohije se vodi u kontinuitetu. Dok njemački poslanici plaše Evropu nekakvim srpskim svijetom, koji predstavlja samo koncept kulturnog povezivanja  Srba, dotle im Velika Albanija, koja je realna opasnost za cio region, nimalo ne smeta. Veoma je teško očekivati da će njemačka promijeniti svoju antisrpsku politiku, osim ukoliko u godinama koje slijede na vlast ne dođu stranke, poput Alternative za Nemačku (AFD) i(li) Levice (Die Linke).

(24sedam.rs)