Piše: Dražen Živković, glavni i odgovorni urednik TV Prva i osnivač portala „Borba“
Pojedini zvaničnici sa Zapada i njihove „civilne“ ispostave često nam govore da se ne vraćamo u prošlost nego da gledamo u budućnost. No, problem nastaje kada ih „poslušamo“. Samo što napravimo korak naprijed, iskrsne neka nova rezolucija kojom nam traže dva koraka nazad. I kao po pravilu takva rezolucija nema svoju adresu, nego metu! I opet po pravilu, meta je Srbija, a preko nje i čitav srpski narod.
Nijedna politička inicijativa na geopolitičkom polju nije lišena aktuelnog konteksta. Štaviše, najčešće i dolazi u skladu sa aktuelnim trenutkom i potrebama – velikih. U ovom slučaju, najveći iz Zapadne Evrope targetiraju najvećeg na Zapadnom Balkanu. Vučićeva Srbija je očigledno postala „previše suverena“ i „previše država“, kao takva postala uzor i inspiracija drugima. A to „neki veliki“ ne praštaju. I ne dozvoljavaju. Problem za sve nas na Balkanu nastaje onda kada takvi, u konkretnom slučaju Njemačka, koriste „male“ za sopstvena potkusurivanja. Iako je i prije istorijskih promjena 2020. i nakon njih, sa najviših funkcionerskih adresa Crne Gore poručivano da Crna Gora „neće biti moneta za potkusurivanje“ nikome, čini se – da se od nje traži upravo da bude to.
Specifičnost crnogorske pozicije ogleda se u tome, što se od nje traži da se okrene protiv svojih istorijski i kulturološki najbližih, najrođenijih, protiv onih koji su joj glavni trgovinski partner u regionu – protiv Srbije. No, drami tu nije kraj. Glasanjem za „Rezoluciju o genocidu u Srebrenici“, crnogorska vlada bi glasala i protiv onih koji su glasali nju – protiv Srba u Crnoj Gori, koji danas čine preko jedne trećine stanovništva! Glasala bi protiv sebe, protiv svojih. Glasala bi suprotno svom državnom, ekonomskom, trgovinskom interesu.
Iz DPS-a i ostatka opozicije poručuju da se „mora glasati po uzoru na evropske i zapadne partnere“. To su izjavili svega nekoliko dana nakon što se njihov bivši lider obrušio na Sjedinjenje Američke Države i Zapadnu Evropu. Ipak, to je DPS. Glavno je pitanje zašto je crnogorskim vlastima uzor Hrvatska, a ne Mađarska? Da li je možda Hrvatska „evropskija“ od Mađarske? Da li je Zagreb više u Evropi nego što je Budimpešta? Dovoljno je samo danas pretražiti najvažnije vijesti i naći izjavu šefa mađarske diplomatije. Peter Sijarto najavio da će Mađarska glasati PROTIV Rezolucije u UN. Za one koji su zaboravili: Mađarska je članica EU, NATO-a priznala je tzv. Kosovo. Ima iste „obaveze“ kao i Crna Gora, odnosno, ima ih i više! Ali prije svih tih obaveza je obaveza da se vodi računa o svom interesu. Mađarska slijedi svoj interes i oslanja se na državni suverenitet.
Da li je Mađarskoj Srbija bliža nego Crnoj Gori? Da li Mađarska ima veći interes od Crne Gore, da razvija najbolje odnose sa Srbijom? Konačno, gdje je u svemu ovome narod u Crnoj Gori? Da li je Crnoj Gori, po istorijskoj liniji i po liniji ekonomskog i državnog interesa, zaista mjesto u antisrpskom društvu koje podstiče još jednu rezoluciju protiv Srba? I šta je sa interesom i voljom naroda? To su pitanja na koja su odgovori jasni i poznati ali upravo zato se od njih i bježi.
A kad smo kod pitanja i odgovora, evo jednog za kraj. Šta bi se desilo, ukoliko Crna Gora odluči da ne glasa protiv Srbije i srpskog naroda?
Ništa. Osim što bi na taj način postupila kao suverena država. A postoji li u političkom rečniku Crne Gore prisutnija riječ od suvereniteta?
Kada se jedna država suoči sa dilemom da li će glasati protiv svojih interesa i svog naroda koji je u njoj autohton, a Srbi to jesu, onda ta dilema zvuči ovako: Ili si država ili nisi.
I ne zaboravimo: od dobrih odnosa sa Srbijom, interes nemaju samo Srbi u Crnoj Gori. Nego svi.