ISPOVIJEST SRPSKOG EVROSLINAVCA
Piše: dr Petar Milatović Ostroški
Svi moji bjehu partizani, komunjare, oznaši, udbaši, i svačiji podrepaši od titoizma do grabizma.
Grabio sam sve stipendije, počev od lica sa policijskih potjernica do svih centara antisrpske moći i ljudske nemoći.
Kad ono litijaši srušile Onoga, brže bolje se skupismo iz bjelosvjetske pomrčine, sve moj do moga, pomoću pisanih molbi ubacismo se kao ministri, a kad dođe stani pani presaldumismo se i postasmo „Srbi“, odani vlastitoj podaničkoj grbi, da bismo zahvaljujući srpskoj naivnosti i gluposti postali alfa i omega u državi, jedan kao predsjednik države u sred državne strave, a drugi kao premijer.
Dođosmo na vlast srpskim glasovima, a Srbima se odužismo savijenom rukom u laktu i „rezolucijom“ po mjeri šuckora u austrougarskim uniformama u Prvom svjetskom ratu 1914. godine, hitlerovske Handžar divizije i ustaškog cvijeća u Drugom svjetskom ratu 1941. godine, i Crne katoličke internacionale, velikonjemačkog Četvrtog Rajha i masonske lihvarske oligarhije sa multinacionalnim kompanijama, odnosno Drakulama u Zavodu za atransfuziju krvi, u Trećem Balkanskom ratu 1991. godine.
Šta će dalje biti tek ćete vidjeti.
Mi evroslinavci moramo sada da vidimo šta ćemo sa onima koji oduvijek behu na liniji Svetog Save, koji robijahu dok je naš idol Tito bio na vrhuncu moći, koji emigriraše i u emigraciji postaše idoli Srba u iseljeništvu koje je nas, ubačene stipendiste i potencijalne „lidere“ oduvijek gledalo sa podozrenjem, koji zauzeše značajna mjesta u stranim naučnim, prosvjetnim, kulturnim i sportskim institucijama, koji Evropu poznaju kao vlastiti džep za razliku od nas evroslinavaca koji Evropu poznajemo samo na geografskoj karti, mada se i na njoj teško snalazimo, jer umjesto da sletimo u Moskvu, Peking, ili Nju Delfi, mi banemo s neba pa u rebra u Brisel, London ili, kako nam oni ironično kažu, u Fašington, gdje nas dočekuju širom raširenih krvavih ruku.
Upravo oni koji cio radni vijek provedoše u Evropi i tamo zaradiše penziju koju sada zadovoljno krckaju u najcrnjoj Crnoj Gori, najnezgodniji su svjedoci putešestvija nas evroslinavaca, kursista po stranim univerzitetima, što je praksa u vidu univerzitetskih hobija, što je malo, ili ni malo, poznato u Crnoj Gori, jer da je poznato ne bih nas smatrali „ekspertima“ nego običnim evroslinavskim folirantima kojima je gramatika velika problematika, kad su za nas padeži najsuroviji daveži.
Zato „Evo sad“ (Evropa+Sjedinjene američke države) najveću pažnju mora da posveti da se u redove evroslinavaca ne inflitriraju oni koji koriste maramice, što je karakteristično za starostavnu gospodu na koju mi danas gledamo isto kao svi oni koji se drže antisrpskih i antipravoslavnih direktiva četvrtog Kongresa Komunističke partije Jugoslavije u Drezdenu od 3. do 15. novembra 1928. godine, jer taj kongres u Drezdenu je danas za nas novo jevanđelje zla kroz „Rezoluciju o privrednom i političkom položaju“, gdje stoji da će se KPJ boriti za uspostavu nezavisne Hrvatske, nezavisne Crne Gore, nezavisne Makedonije i nezavisne Slovenije, dok će se mađarskoj manjini u Vojvodini dati pravo na otcepljenje.
Mi evroslinavci kao komunističko „Sveto pismo“ s posebnom pažnjom realizujemo i drezdensku „Rezoluciju o albanskom pitanju“ koja je zacrtala ostvarenje sna Prizrenske lige sa Velikom Albanijom na teritorijama: Srbije, Crne Gore, Makedonije i Grčke, kao i pretvaranje Srbije u UŽAS – užu Srbiju kroz budući četrti beogradski pašaluk u granicama od prije Prvog Balkanskog rata 1912. godine
Dakle, mi evroslinavci, koji još uvijek koristimo rukav umjesto maramice, dovedeni sa ulica iz bjelosvetske pomrčine, podržaćemo svakoga ko ne podržava Srbe, paktiraćemo sa svakim, čak i sa crnim đavolom, da se u startu sasiječe svaka preporoditeljska nacionalna srpska misao, jer opasno je kad se srpska vertikala vine prema nebu, a to nam potvrđuju sve antisrpske imperije koje se slomiše u sudaru sa tom srpskom vertikalom: Mletačka Republika, Osmansko carstvo, Austrougarska imperija, italijanski fašizam, njemački nacizam, masonski komunizam, pa da se ne bi o tu srpsku vertikalu razbio i „Novi svjetski poredak“ (kopija Hitlerovog „Novog poretka“), koga oni danas zovu „Novim svjetskim totalitarizmom“ koji je u sebi sjedinio: fašizam, nacizam i komunizam; dovedeni smo mi, ponavljam, sa ulica iz bjelosvetske pomrčine, tačno po protokolima obogaćenih probisvijeta.
Na kraju, čuvajmo se Srba i protiv njih ćemo se boriti sa Srbima, baš onako kako je Murat na Kosovu 1389. godine savjetovao sinovima Bajazitu i Jakubu.
(Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrikama „Drugi pišu“ i „Kolumne“ nisu nužno i stavovi redakcije portala „Borba“)