Srbi su narod koji je rascjepkan, nerijetko i razdvojen istorijskim, kulturnim i mentalitetskim razlikama, koje proizilaze iz činjenice da smo se nakon propasti srpskog carstva našli u različitim kulturnim sferama i pod vlašću različitih imperija. Ali u novim generacijama možemo stvoriti jedinstvenu svijest i doprinijeti da se one upoznaju.
Da možda osmislimo kako da učenici srednjih škola iz Srbije, Crne Gore i Srpske posjete i Peć i Dečane, i Ostrog i Miholjsku Prevlaku, i Trebinje i Banja Luku. I da shvate da su, iako udaljeni jedni od drugih, zapravo od jednog istog stabla, u različitim nošnjama, ali istinska braća i setrice. Ako uspijemo u tome, biće to znak da smo u dosanjavanju sna o srpskom ujedinjenju bar korak bliži od generacije svojih predaka.
Ovo je u ekskluzivnom intervjuu za BORBU kazao Nemanja Dević, srpski istoričar i naučni saradnik na Institutu za savremenu istoriju u Beogradu.
Dević je komentarisao i predstojeći popis stanovništva u Crnoj Gori i kazao da će ovo biti popis koji će pokazati suštinski karakter Crne Gore. Naglasio je da se prvi nacionalni Crnogorci pominju tek na popisu u vrijeme italijanske okupacije, a da je taj proces uzeo maha od 1948, kada su komunističke vlasti u svojevrsnom nacionalnom inženjeringu stvarali nove nacije na srpskom etničkom prostoru.
„Kakvim sve mahinacijama se komunistička vlast, a DPS-ovska je bila samo njen nastavak, služila da bi održala takvo stanje i zaoštrila vještačke podjele između Srba i Crnogoraca, možda se najbolje može vidjeti na osnovu objavljene Bijele knjige iz referenduma 2006. godine. Na osnovu toga najbolje se vide metode i pritisci, primjenjivani i prilikom popisa stanovništva, poslednji put 2011. godine“, kazao je Dević za naš portal.
Dević je komentarisao i fenomen crnogorskog dualizma, gdje se ljudi istovremeno izjašnjavaju i kao Srbi i kao Crnogorci i kazao da takvo opredjeljenje nije istorijski sasvim neutemeljeno, budući da je stara Crna Gora dugo bila lučonoša ideje o svesrpskom oslobođenju i ujedinjenju, ali i da njegovo forsiranje danas može da bude pogubno.
„Suštinu te politike vidim kao mekši način za odvajanjem Srba iz Crne Gore od Beograda i Srbije i istrajavanje na negativnim tekovinama Avnoja i komunističke diktature. Na kraju, ona govori i o jednom provincijalnom mentalitetu, koji u epohi integracija ne bi trebalo da bude karakteristika Crnogoraca. S druge strane, ako se ti ljudi, nazovimo ih dualistima, sa crnogorskim nacionalnim osećanjem, a kulturnom i duhovnom bliskošću sa Srbijom, svjesno odvajaju od neoustaških tendencija sa Cetinja, mislim da ih ne bi trebalo apriori odbacivati, već tražiti i tačke saradnje sa njima“, kazao je Dević za BORBU.
BORBA: U Crnoj Gori će se za par nedjelja organizovati popis stanovništva. Mnogi kažu da će ovo biti prvi slobodni popis. Šta za Vas znači popis stanovništva u Crnoj Gori? Prost statistički podatak ili je to ipak nešto više?
Dević: Dodajmo malu dopunu ocjeni sa kojom se slažem: ovo će biti prvi slobodan popis, ali posle 1945. godine. Mislim da su sve strane složne u ocjeni da se ne radi tek o statistici, već o popisu koji će pokazati suštinski karakter Crne Gore. Bez pritiska DPS-a i Mila Đukanovića, bez ucjena poput onih “Mašane, napravi prelom u svome mozgu“, svi građani moći će slobodno da izraze svoja osjećanja (ne samo nacionalna) i da konačno ostvare prava koja u drugim evropskim državama smatramo za elementarna.
Drugačija praksa u vrijeme vladavine DPS-a i onemogućavanje popisa prvenstveno zbog straha da režim nije uspio da asimiluje srpski narod pokazuje koliko je prethodna vlast udaljila sve građane Crne Gore od civilizacijskih tokova i zadrži ih zarobljene u podjelama iz prošlosti.
BORBA: Bili ste jedan od aktivnijih afirmatora srpske nacionalne svijesti u Crnoj Gori. Je li sjeme urodilo plodom? Hoće li se Vaš rad, kao i rad drugih srpskih kulturno – istorijskih djelatnika, odraziti na rezultate popisa u Crnoj Gori?
Mnogo puta sam se pozivao na esej Stojana Novakovića “Šta nam je činiti kada nas granicama razdvajaju“ iz 1908. – podsjetimo da je to bila godišnjica pada Dubrovačke republike i isto tako vrijeme austrijske aneksije Bosne i Hercegovine. U tom tekstu, istoričar i državnik Novaković govori da glavni integrativni faktor za srpski narod treba da bude kultura. U vještački i nasilno nametnutim granicama, kulturne integracije (prepoznate u istom tekstu kao “bestjelesna sila“) ostaju prioritet.
Pripadnost Srpskoj pravoslavnoj crkvi, srpskom jeziku i ćiriličnom pismu, ali i Svetosavskom i Kosovskom zavjetu, činiće da se i u budućnosti prepoznaju sunarodnici od Bele Krajine do Boke i od Bitolja do Temišvara.
Jedinstvena kulturna svijest nadjačaće sve partikularizme i regionalne razlike naše nacije i potisnuti ih u drugi plan. Mnoge takve inicijative krenule su upravo iz Crne Gore: pogledajmo samo narodne himne našeg doba poput “Ne damo svetinje“ ili “Veseli se srpski rode“ koje su nastale u vreme litija, a onda za kratko vrijeme postale znak raspoznavanja cijelog jednog naraštaja.
Nova generacija čini se zrelom da odbaci avnojevsku istorijsku svest i prihvati ideje srpskog integralizma. I da, mislim da će se to pokazati i na popisu u Crnoj Gori, gdje je na najbolji način “novo vino sipano u nove mjehove“. Mladi naraštaj ovdje je svoje tradicionalne simbole prilagodio novim formama, od guslara do mimera. I po tome vidimo da naš narod u Crnoj Gori ne samo da je dosljedan svom istorijskom nasleđu, već i da pokazuje znake izuzetne sposobnosti i vitalnosti, slične onoj koju je posle buđenja iz “bosanskog sna“ iskazao 1990-ih u Republici Srpskoj.
BORBA: Šta je Vaše mišljenje, jesu li prethodni popisi pod palicom bivše vlasti bili fabrikovani?
Dević: Poznato je da su se prvi nacionalni Crnogorci pojavili na popisu u vrijeme italijanske okupacije, a da je taj proces uzeo maha od 1948, kada su komunističke vlasti u svojevrsnom nacionalnom inženjeringu, pod raznovrsnim pritiscima, stvarali nove nacije na srpskom etničkom prostoru.
To je bilo vidljivo prije svega u Makedoniji i u Crnoj Gori, gdje su Srbi bili marginalizovani i primorani da se izjašnjavaju kao Makedonci i Crnogorci. Ta praksa ostala je prisutna i u narednim popisima 1960-ih, 1970-ih i 1980-ih godina. Međutim, od Đilasove ideje da su Crnogorci “drugačiji Srbi“, s vremenom se prešlo u pojačavanje regionalnih i nacionalnih antagonizama, pa je od 1970-ih (simbolična prekretnica bila bi rušenje Njegoševe kapele na Lovćenu) počela da se razrađuje ideja po kojoj bi Crnogorci bili suprotstavljeni Beogradu, svojoj matici i ostatku srpskog naroda.
Kakvim sve mahinacijama se komunistička vlast, a DPS-ovska je bila samo njen nastavak, služila da bi održala takvo stanje i zaoštrila vještačke podjele između Srba i Crnogoraca, možda se najbolje može vidjeti na osnovu objavljene Bijele knjige iz referenduma 2006. godine. Na osnovu toga najbolje se vide metode i pritisci, primjenjivani i prilikom popisa stanovništva, poslednji put 2011. godine. Veselin Matović je u knjizi “Noć dugih makaza“ prikazao kako je diskriminacija Srba tekla na polju kulture i prosvjete, sjetimo se i nastavnika srpskog jezika koji su dobijali otkaze kao u vrijeme austrougarske okupacije. U prilog tome da je narod u Crnoj Gori očuvao svoju vitalnost govoriće činjenice da je pored toga što se bezmalo 30% građana tada nacionalno izjasnilo kao Srbi, apsolutna većina ljudi iskazala privrženost srpskoj crkvi i srpskom jeziku.
Mislim da će taj procenat na ovom popisu biti i ubjedljiviji i pokazati da je nasilna cetaška vizija crnogorske nacije u značajnom opadanju.
BORBA: Ranije se umnogome problematizovao tzv. crnogorski dualizam. Mnogi u Crnoj Gori se identifikuju i kao Srbi i kao Crnogorci, odnosno, kao Crnogorci koji govore srpskim jezikom. Kako komentarišete ovaj fenomen?
Dević: Pomenuti Stojan Novaković je prije jednog i po vijeka zapazio sličan problem u Staroj Srbiji, pa je promovisao ideju o “Srbo-maćedoncima“, suprotstavljenim do tada dominantnim Bugarima. Ova ideja možda bi mogla da bude nekima privlačna i u Crnoj Gori, ali ona pokazuje i svoje negativne strane. U suštini, ova ideja ima korijen u razmišljanjima o crnogorstvu kao srpskoj posebnosti, ili srpskoj izuzetnosti.
Herman Nojbaher opisuje jedan zanimljiv razgovor sa starim crnogorskim uglednikom iz 1943, kada mu sugeriše da bi Crnogorci u odnosu na Srbe mogli da budu kao Tirolci u sastavu njemačke nacije: na to mu je starac kazao da ako se takva poređenja prave, Crnogorci mogu da budu samo srpski Prusi. Takvo opredjeljenje nije istorijski sasvim neutemeljeno, budući da je stara Crna Gora dugo bila lučonoša ideje o svesrpskom oslobođenju i ujedinjenju, ali forsirati je danas može da bude pogubno.
Suštinu te politike vidim kao mekši način za odvajanjem Srba iz Crne Gore od Beograda i Srbije i istrajavanje na negativnim tekovinama Avnoja i komunističke diktature. Kroz odbacivanje štetnih podjela, u koje bi se mogao svrstati i dualizam, srpski narod u Crnoj Gori pokazaće svoju zrelost. Na kraju krajeva, kada u junačkom Gacku i Bileći niko ne pomišlja da se nacionalno izjašnjava kao Hercegovac, zašto se u Pivi, insistira na nečemu što bi suštinski imalo srpski karakter, a zvalo se drugim imenom?
Nije slučajno da je jedan mudri Drobnjak svoj program nazvao kao “Srbi svi i svuda“. Dakle, pripadnost srpskom jeziku i Srpskoj pravoslavnoj crkvi znače i pripadnost srpskoj naciji i mislim da to ni za koga ne bi trebalo da bude uvredljivo. A u okviru tog korpusa, obogaćujmo i prožimajmo se svojim zavičajnostima: sremskom, mačvanskom, podrinskom, staroraškom, šumadijskom, vasojevićkom, bokeljskom, romanijskom…
BORBA: Je li crnogorski dualizam problem za identitet srpskog naroda u Crnoj Gori?
Dević: Mislim da može da se sagledava dvostrano. Na prvu, za nekog ko je srpski integralista ideja da pričamo srpskim, ali nismo Srbi, ili pak jesmo Srbi ali nismo što i Srbijanci može da bude uvredljiva.
Na kraju, ona govori i o jednom provincijalnom mentalitetu, koji u epohi integracija ne bi trebalo da bude karakteristika Crnogoraca. S druge strane, ako se ti ljudi, nazovimo ih dualistima, sa crnogorskim nacionalnim osećanjem, a kulturnom i duhovnom bliskošću sa Srbijom, svjesno odvajaju od neoustaških tendencija sa Cetinja, mislim da ih ne bi trebalo apriori odbacivati, već tražiti i tačke saradnje sa njima.
BORBA: Nakon 2020. godine, mnogi kažu da je Crna Gora počela da se vraća sebi. Kako Vi gledate na današnju Crnu Goru i na, de fakto, istorijske procese koji su se dešavali na ovoj teritoriji poslednje tri godine? Je li bilo pomaka u korist srpskog naroda?
Dević: Litijski pokret iz 2019-2020. bio je svojevrsni srpski duhovni ustanak, koji je započeo u Crnoj Gori, a slutio da se prelije i na druge srpske zemlje. On je s jedne strane progovorio o suštinskom identitetu ove zemlje, ali i dao snažan impuls za ideju srpskog integralizma. Kako smo to shvatili mi, i radovali se ikoničnim slikama sa Žabljaka, iz Stupova, Zete i drugih gradova, tako su poruku razumjeli i na Zapadu, uviđajući opasnost od “Crkve Srbije“ kao destabilišućeg faktora poretka stvorenog na Balkanu.
Uslijedilo je “barenje“ i stavljanje pod kontrolu Zdravka Krivokapića, kao nosioca, ali, kako se pokazalo, i najslabije karike ove liste. Ključna ideja Zapada, do skora zaštitnika Mila Đukanovića, bila je da se po njegovom puštanju niz vodu obezbijedi miran transfer vlasti, bez političkog revanšizma i reformi koje su bile priželjkivane u narodu. U isto vrijeme, i marginalizaciju srpskih stranaka, koje se nisu ustručavale da u zemlji sa prokaženim NATO institucijama kažu ponešto u korist Rusije. Na taj način ispisani su i famozni principi za formiranje nove vlade, koja je trebalo da bude nova ali bez nove politike, odana NATO i evropskim integracijama, i posvećena politici “pomirenja” u regionu, što je u praksi značilo da neće osporavati nijednu odluku poretka – od kosovske nezavisnosti do srebreničkog genocida.
Ali to je bila samo prva faza. Svaka naredna vlada, ma kako deklarativno reformatorska bila, morala je da se obaveže da će voditi politiku dosljednu onoj koju je trasirao gubitnički DPS. Neće biti čudno ako za nekih 10-15 godina iscure dokumenti i dođe do nekog novog Vikiliksa, a u njima bude zapisano da je u pokretu “Evropa sad” pronađen nov trojanski konj namenjen srpskom narodu, a koji za krajnji cilj ima neutralizaciju srpskog identiteta u Crnoj Gori. Ne na agresivni DPS-ovski način, već suptilno, uz favorizovanje dualista i stranih kvazieksperata koji će zemlju činiti samo zavisnijom od zapadnih ambasada.
Dakle, postavljeni okviri ne ostavljaju mnogo prostora za optimizam. Uistinu, našem narodu više nije nož pod grlom i može da za tren predahne, ali se ne treba uljuljkati ni u “promjenama“, jer promjene nije ni bilo – već samo smjene.
BORBA: Prema riječima predsjednika RS, Milorada Dodika, Crna Gora treba da bude dio jedinstvene srpske države koju bi činile i Srbija i Republika Srpska. Je li realna ta težnja srpskog naroda? Može li se realizovati?
Dević: Mislim da je svakom Srbinu, ma gdje živio, u srcu ideja oslobođenja i ujedinjenja.
Ne kao 1918, nego sa svojom istinskom braćom koja pjevaju iste pesme, dive se istim bajkama, konačno koja se raduju Novakovim i pobjedama srpske reprezentacije. Međutim, ako ove integracije nekada postanu politička stvarnost, možda bi prije trebalo razmisliti o konfederaciji, u kojoj bi se tačno znalo šta su čije potrebe i interesi.
Mi smo narod koji je rascjepkan, nerijetko i razdvojen istorijskim, kulturnim i mentalitetskim razlikama, koje proizilaze iz činjenice da smo se nakon propasti srpskog carstva našli u različitim kulturnim sferama i pod vlašću različitih imperija. Ali prije nego što dođe do realizacije tog sna, možda bi valjalo razmisliti o sitnijim, ali ništa manje važnim koracima: o jedinstvenim udžbenicima iz geografije, istorije i jezika. Da u novim generacijama stvorimo jedinstvenu svijest i da doprinesemo da se one upoznaju. Da možda osmislimo kako da učenici srednjih škola iz Srbije, Crne Gore i Srpske posjete i Peć i Dečane, i Ostrog i Miholjsku Prevlaku, i Trebinje i Banja Luku. I da shvate da su, iako udaljeni jedni od drugih, zapravo od jednog istog stabla, u različitim nošnjama, ali istinska braća i setrice. Ako uspijemo u tome, biće to znak da smo u dosanjavanju sna o srpskom ujedinjenju bar korak bliži od generacije svojih predaka.
(Priredio Luka Tapušković)
{Dević je komentarisao i fenomen crnogorskog dualizma, gdje se ljudi istovremeno izjašnjavaju i kao Srbi i kao Crnogorci i kazao da takvo opredjeljenje nije istorijski sasvim neutemeljeno, budući da je stara Crna Gora dugo bila lučonoša ideje o svesrpskom oslobođenju i ujedinjenju, ali i da njegovo forsiranje danas može da bude pogubno.
„Suštinu te politike vidim kao mekši način za odvajanjem Srba iz Crne Gore od Beograda i Srbije i istrajavanje na negativnim tekovinama Avnoja i komunističke diktature. Na kraju, ona govori i o jednom provincijalnom mentalitetu, koji u epohi integracija ne bi trebalo da bude karakteristika Crnogoraca. S druge strane, ako se ti ljudi, nazovimo ih dualistima, sa crnogorskim nacionalnim osećanjem, a kulturnom i duhovnom bliskošću sa Srbijom, svjesno odvajaju od neoustaških tendencija sa Cetinja, mislim da ih ne bi trebalo apriori odbacivati, već tražiti i tačke saradnje sa njima“, kazao je Dević za BORB}
==========================================
Prvo priznaje da je taj „dualizam“ (Postojanje Crnogoraca, koji se deklarishu kao SRBI, koji su to bili kroz celu istoriju, uvek su imali svoju drugu srpsku drzavu, Srpsku Spartu, kako su je neki zvali) UTEMELJEN U ISTORIJI, pa dodaje da to nije zdravo (Za koga? Za njega, za one, koji stoje iza njega? Sta treba da se lazemo, da bi njemu ugodili, da ispunjavamo nechiji domaci zadatak?), jer stvara PODELE IZMEDJU SRBA U SR I CG. Kako? Te podele SU UVEK POSTOJALE, OD PAMTIVEKA. Njegosh nije bio Vladika Srbije. Kraljevi u SR nikad nisu bili Kraljevi Crne Gore, vec su bili Kraljevi YU. On mesha SRBE I SRBIJANCE. On hoce da svi Srbi budu SRBIJANCI, da se sa njima rukovodi iz Srbije… Da RAKOVIC bude moj DUHOVNI VODJA-UJEDI NITELJ, moj srpski-srbijanski Ajatola.
.
.
SVAKO UJARMLJIVANJE-UNIFORMISANJE LJUDI NIJE O.K., NIJE DOBRO NIZAKOGA. TAKO NESHTO NEMA BUDUCNOST. Uopshte nije bitno odakle ovi zahtevi za uniformisanjem (samo jedna vrsta Srba) dolaze. To ce uvek biti – neizvodljivo.
.
.
.
Imate brakova u kojima muskarac ili zena DOMINIRAJU. To nije brak. To je muchenje, zajednica iz nekakvog interesa/chiste nuzde. Nije lepo da se deca radjaju i podizu u tom diskriminatorskom okruzenju, sto ostavlja duboke tragove u psihi deteta. Svaka osoba MORA DA BUDE SLOBODNA, KAO PTICA. Takve nas je Bog stvorio (da smo jednaki pred zakonom, pa i u braku, kao i u familiji). Nema srece NA DUZU STAZU bez jednakosti pred zakonom, jednakosti u ljubavi, jednakosti u familiji. Jednakost ne znachi nishta drugo, nego ODSUSTVO DISKRIMINACIJE.
.
.
Ako je tako neshto(ta njegova „dualnost“) utemeljeno u istoriji, shta tebi to znachi? To samo znachi DA JE TAKO UVEK BILO, DA JE TO ISTINA. Ako je nesto istina, mozesh da LOBIRASH protiv istine po ceo dan, ljudi ce videti da lazesh prvo sebe pa onda i ostale.
Nacionalne drzave, bazirane na nacionalnoj uniformnosti nemaju ni srecu ni buducnost.
.
.
Izrael je to pokusao da uradi. Pogledajte njihov zivot. Sprecavaju vracanje PROTERANIH IZRAELSKIH ARAPA, DA SE VRATE NA SVOJA OGNJISHTA, JER VISHE NE BI BILI JEVREJSKA DRZAVA, VEC BI POSTALI IZRAELSKO-ARAPSKA DRZAVA!! Morash da proterash Arape i da im zabranish povratak kuci, da bi imao svoju JEVREJSKU ILI ALBANSKU DRZAVU.. Zamisli!!
.
.
Ta UNIFORMISANOST UVEK RADJA IZVITOPERAVANJE, JEDNOUMLJE. TA DRZAVNA NACIJA JE IZNAD OSTALIH MANJINA. Manjine se osecaju kao da su NELJUDI, NEKA VRSTA NIZE KLASE, MANJE VREDNE. Oni zive u drzavi, koja nije njina. Oni su kao prljavi gastarbajteri.
.
.
Albanci su najbolji primer. ONI IMAJU ALBANIJU, JEDINU ETNICHKI CHISTU ZEMLJU U EVROPI. Oni su i NAJNAZADNIJA, NAJSIROIMASHNIJA ZEMLJA EVROPE.
.
.
Plus, oni, kao takvi chine najvecu opasnost po okruzenje. Pogledajte sta su uradili sa Makedonijom. To vise nije Makedonija ni Severna ni Juzna Makedonija. To je MAKEDO-ALBANIJA, gde „Tetova“ stalno prikazuje sebe kao deo Velike Albanije.
.
.
U Skoplju stalno drze skupove sa mapama V. Albanije, gde su Tuzi i Podgorica deo Albanije!!!
Nije samo problem sto bi prikljucili Ulquin-Tuzi-PG-Rozaje Albaniji. Tu je problem, da kad te prikljuce Albaniji, vise nisi Boshnjak, Crnogorac-Srbin ili Ne Srbin svejjedno. Propao si u zemlju. Postao si Musliman-Albanac za sva vremena.
.
.
Ko ide u Albaniju da tamo radi, osniva porodicu? Niko. Chak ni Albanci iz okruzenja, ne zele da zive u takvom drustvu.
.
.
Nego da se vratimo na nas Srbe. Uzeo bih primer Lepe Brene. Da li je ona Srpkinja? Nije. Shta je? Ona je Boshnjachke etnichke grupe, narodnosti. Shta njoj fali? Postoji li lepsha dusha, lepsha zena, veca umetnichka zvezda, bolji roditelj, privrednik, komshija u Srbiji, na Balkanu? To je moglo samo da se dogodi u BG, koji je postao SVETSKA METROPOLA, GDE IMASH ONAJ MENI ODVRATNI KRUG 2, GDE IMASH IZNAJMLJENE NATO-LOBISTE, koji po ceo dan zagovaraju LEGALIZACIJU OTIMANJA KIM-a, ali ih niko ne zatvara, ne progoni. Takva SLOBODA je stvorila Lepu Brenu i njoj slichne, da se u SR osecaju kao U SVOJOJ, KOLIKO TOLIKO SVOJOJ ZEMLJI, da mogu sutra da budu regrutovani i da brane tu svoju zemlju.
.
.
Zato je bitan taj GRADJANSKI ELEMENAT, GRADJANSKI OBLIK DRUSHTVA, GDE STVARI NISU IDEALNE, ALI JE OD SVIH DO SADA PONUDJENIH, NAJPRAVEDNIJI OBLIK ZIVLJENJA. Ljudi glasaju NOGAMA za gradjansko drushtvo. Imas migrante iz Iraka-Avganistana-Sirije-Libana-Srbije-CG, beze u zemlje Zapada koje su ih bombardovale, jer kad dodju tamo – niko im ne smeta da se uzdignu do zvezda, ne postoji zakonom sankcionisana diskriminacija.
.
.
DRUSHTVO NIJE GRADJANSKO DRUSHTVO, ako se neke manjine osecaju da zive u stranoj drzavi, ako nemaju svoje predstavnike u vlasti, ako se njihov glas ne chuje/ne uvazava, ako im se sputavaju LJUDSKE SLOBODE, DA SLOBODNO PRAKTIKUJU SVOJU VERU, DA IMAJU PUNU SLOBODU GOVORA, DA NE POSTOJI NIKAKAV VID DISKRIMINACIJE, da nema UNIFORMNOSTI, DA SMO SVI SRBIJANCI ILI SMO SVI ALBANCI…, DA IMAM PRAVO DA SE IZJASNIM KAO CRNOGORAC-SRBIN, ZA RAZLIKU OD CRNOGORCA NESRBINA, shto bi rekli da sam Milogorac-Anti Srbin.
Najveci kvalitet ove Nove Vlade u CG je sto je jednim potezom ISPRAVILA NAJVECU DISKRIMINACIJU U CG, da se 1/3 drushtva zabranjivalo da imaju svoje ucheshce u institucijama, gde se odluchuje o njihovim zivotima, pod izgovorom da ce oni da odnesu manastire u SR, da ce da odaju sve moguce tajne NATO Saveza itd itd
.
.
Pa zar ne postoji ZAKON U CG, da IZDAJNIK-SHPIJUN, KOJI IZDAJE NAJVECE DRZAVNE TAJNE, MOZE ZA TAJ ZLOCHIN-KRIMINAL DA DOBIJE DOZIVOTNU ROBIJU, bez obzira da li je Boshnjak-Milogorac-Albanac-Srbin?
.
.
.
Po tome se vidi da se radi o OBICHNOM IZGOVOROM ZA TESHKU ETNICHKU DISKRIMINACIJU, chime se indirektno tvrdi da svi Srbi u CG su ZLOCHINCI-IZDAJNICI-SHPIJUNI, NE MOZE NISHTA DA IM SE VERUJE, PA PREMA TOME NE SMEMO DA IM DAMO SHANSU DA RADE U POLICIJI-ANB-SAJ!!!!
.
.
.
To bi bilo isto kad bi smo rekli da Albanci na Balkanu drze primat u narko-trafikiranju, pa prema tome ne sme se dozvoliti nijednom Albancu u CG da priviri sluzbama bezbednosti, jer postoji bojazan da ce odati sve bezbednosne tajne narko-kartelima!!! Zamisli!
.
.
Jakov Milatovic i 2 heroine su tvorci tog prostog postulata da smo u ovome svi zajedno, da nije u redu da pishkimo u bunar iz koga vadimo vodu za pice.
.
.
Imate Andriju Mandica na chelu Skupshtine, koji je juche dao IZJAVU DA OCHEKUJE, NADA SE DA CE CG BITI SLEDECA PRVA, NOVA CHLANICA EU. Nije prichao o ujedinjenju sa SR i RS. Jednostavno je govorio kao PREDSEDNIK SKUPSHTINE CG!
.
.
Zasto bi neko u SR, neki Srbijanac-Srbin iz SR bio zavidan, bio protiv te Mandiceve izjave? Svako u SR treba samo da se raduje, ako CG udje u EU pre SR? To nema nikakve veze sa SR. To samo moze da pomogne Srbiji, a ne da joj odmogne u bilo chemu. To je isto kao kad se ne bi radovao uspehu svog brata ili sestre? Prema tome, ako u SR zavide CG, ako im ne zele da ubrzano udju u EU, to znachi da ih ne vole kao bracu, ne zele im da budu srecni. Isto je za CG. Crnogoski Srbi i Srbi u RS, SR su JEDAN TE ISTI NAROD, SA ISTORIJSKIM ZASEBNOSTIMA, SA ISTIM JEZIKOM, ISTOM KULTUROM….To su fakti, koje niko ne moze da porekne. Ali to ne znachi – da svi mora da se cheshljamo na istu stranu, klichemo istom vodji, mislimo na isti nachin u svakom momentu.
.
.
Upravo u tome je lepota GRADJANSKOG DRUSHTVA, kojem teze svi slobodnomisleci ljudi, poput mene.
Voltaire: „Monsieur l’abbé, je déteste ce que vous écrivez, mais je donnerai ma vie pour que vous puissiez continuer à écrire.“
.
.
UVAZENI, MUCHI MI SE OD TOGA SHTO PISHESH/ PRICHASH, ALI BIH DAO ZIVOT DA TI SE OMOGUCI DA NASTAVISH DA TO RADISH!!!