Da li će se zbog Temeljnog ugovora vratiti stara parlamentarna većina DF-DCG-SNP-URA?

Nakon jučerašnje najave portparola Demokratske partije socijalista (DPS) Miloša Nikolića da ta partija neće više pružati podršku manjinskoj Vladi Dritana Abazovića, javnost je itekako svjesna realnosti političke scene Crne Gore. Potpisivanje Temeljnog ugovora sa Srpskom pravoslavnom crkvom do temelja je uzdrmalo manjinsku Vladu Dritana Abazovića, a da li će ona „preteći“ ovu odluku, ostaje da se vidi

Potpisivanje ovog akta je nepirihvatljivo sa strane političkog spektruma koja smatra da je Srpska pravoslavna crkva remetilački faktor u državi Crnoj Gori, i dovodi u pitanje sami opstanak Vlade Dritana Abazovića, dok aktuelna opozicija, oličena u Demokratskom frontu (DF) i Demokratama (DCG) zagovara potpisivanje Ugovora, zajedno sa vladajućim SNP-om i građanskim pokretom URA.

Shodno ovome, politička scena Crne Gore se ponovo mijenja a postavlja se pitanje da li se politička scena Crne Gore vraća na pozicije nekadašnje parlamentarne većine?

DF i Demokrate mogu učiniti istorijsku stvar

Ukoliko bi Demokratska partija socijalista krenula u proces rušenja manjinske Vlade Dritana Abazovića, prvi potez bi morao biti pokretanje pitanja povjerenja toj Vladi u Skupštini Crne Gore. DPS svakako predstavlja političku partiju koja daje najveći doprinos opstanku Vlade Dritana Abazovića, a ukoliko bi se pokrenulo pitanje podrške unutar vladajuće većine, zasigurno je da bi imala podršku koliko i Vlada Zdravka Krivokapića.

Odnosno, da li bi?

Interesantno je sada politički kalkulisati da li bi, ukoliko DPS uskrati podršku manjinskoj Vladi Dritana Abazovića mogli „u ispomoć da uskoče“ Demokratski front i Demokrate kako bi ispunili viši cilj i obezbijedili potrebnu podršku Vladi Crne Gore za potpisivanje Temeljnog ugovora sa Srpskom pravoslavnom crkvom, za šta su, realno govoreći, i dobili mandate.

Sjetimo se 30. avgusta i istorijske izborne pobjede, kao i partija koje su tada tu pobjedu i donijele. Tada se, podsjećamo, izborna pobjeda ostvarila u vidu 3 izborne liste – koalicije „Za budućnost Crne Gore“, koalicije „Mir je naša nacija“, kao i koalicije „Crno na bijelo“. Upravo ta Demokratska partija socijalista, protiv koje su se organizovale ove tri koalicije, podržava Vladu koja će potencijalno, potpisati Temeljni ugovor, a njihovi poslanici, zajedno sa poslanicima SDP-a prijete obaranjem Vlade ukoliko se Temeljni ugovor potpiše.

Ipak, postoji realna mogućnost da Demokrate i Demokratski front pruže podršku Vladi kako bi se potpisao Temeljni ugovor sa Srpskom pravoslavnom crkvom čime bi se stvari vratile „u koš“ izborne pobjede od 30. avgusta. Interesantno bi u ovom slučaju bilo posmatrati političku scenu Crne Gore – da li će politički ciljevi ovih partija u ovom slučaju biti ostavljeni po strani ili je ipak važniji lični i partijski interes od potpisivanja Temeljnog ugovora sa Srpskom pravoslavnom crkvom. Upravo su ove partije, zajedno sa URA-om i SNP-om na krilima litija izašle kao pobjednici 30. avgusta a i vrijeme je da se ove partije oduže Crkvi za sve što je učinjeno od 30. avgusta i nadalje.

Temeljni ugovor je istorija – ne bi bilo dobro da je DF i Demokrate ne ispišu

Potpisivanje Temeljnog ugovora je jedan od procesa koji će se zasigurno klasifikovati kao istorijski podatak. Sigurno je da partije koje su sve vrijeme stajale uz Srpsku pravoslavnu crkvu žele da se tako i upišu u istoriju, a to mogu učiniti ukoliko DPS-SDP krenu u proces rušenja Vlade Dritana Abazovića. Ukoliko bi dali podršku toj Vladi za potpisivanje Temeljnog ugovora neminovna je rekonstrukcija Vlade koja će uslijediti nakon toga, gdje bi Vlada Dritana Abazovića bila ojačana zaista stručnim kadrovima, a ne partijskim kadrovima DPS-a i SDP-a.