Žene sa crvenim karminom na usnama mogu da osvoje svijet

„Sipaj piće, stavi karmin i saberi se!”, govorila je jedna od najljepših žena svijeta Elizabet Tejlor.

Zavodljiva šminka ne može da se zamisli bez karmina na usnama. Pogotovo ako je on u nekoj od bezbroj nijansi crvene boje, koja, naravno, mora da bude u tonu sa tenom, bojom kose i očiju.

Žena koja nosi crveni karmin privlači pažnju. Crvena boja ima više značenja – opasnost, energija, snaga, moć, strast, želja, ljubav – i sva ta značenja praktično šalju istu poruku: „Ja imam kontrolu!“

Crvene usne su definitivni i vječiti pečat ženskog principa ljepote sa veoma dobrim razlogom. To je izgled koji simbolizuje „klasičnu“ ljepotu. Sve one žene-ikone, od Merilin Monro i Džin Harlou do aktuelnih zvijezda bine i ekrana poput Tejlor Svift i Skarlet Džohenson, isticale su izgled potpisan crvenim karminom, kao jedan od načina prikazivanja svoje ženstvene moći i samopouzdanja.

Prvi poznati crveni karmini potiču iz Mesopotamije i datiraju od prije više od 5.000 godina. Pravljeni su tako što su pripadnici viših društvenih slojeva mrvili dragulje i stavljali ih na usne. Omiljene boje su bile „ponoćno teget“, narandžasta i, naravno, crvena, a koristili su se tako što se štapić umakako u obojeni prah.

U drevnom Egiptu, karmin od dragulja je bio statusni simbol, a kao i krejon za oči, stavljali su ga uglavnom muškarci.

Kasnije su se karmini pravili od crvenih bubica, algi i riblje krljušti. Za Kleopatru su tako pravljeni ruževi za usne u crvenoj, pururnoj i crnoj boji. Prve karmine u kalupu, koji podsjećaju na ono što danas koristimo, izumio je Abu Al-Kasim Al-Zaravi tokom islamskog Zlatnog doba.

Dok su namazane usne bile znak aristokracije u Egiptu, u drugim zemljama širom svijeta je to bilo obilježje prostitutki. U antičkoj Grčkoj je donijet zakon da prostitutke moraju koriste boju za usne i napadnu šminku u javnosti da ne bi bile kažnjene, jer bi se u suprotnom podrazumijevalo da obmanjuju okolinu i prikazuju se kao dame.

Rimljani su ruževe za usne pravili od gline, uz dodatak pigmenata iz rude gvožđa i jedne rasprostranjene vrste smeđih algi. Problem je bio u tome što su te alge u sebi imale prilično visok sadržaj žive, pa je karmin bio potencijalno opasan po život.

Siromašno stanovništvo je usne bojilo crnim vinom. Efekti su bili kratkotrajniji, ali potpuno bezopasni po zdravlje.

U srednjovjekovnoj Engleskoj žene koje su se šminkale bile su smatrane „đavolovim sljedbenicama“, pošto je u to doba bilo uvriježeno mišljenje da je bilo kakvo dotjerivanje i ukrašavanje lica, zapravo nepoštovanje Božjeg djela.

Ovakva shvatanja su postojala i u Engleskoj 1700-ih, gde je 1770. donijet zakon da brak može biti poništen ako žena nosi karmin prije venčanja.

Ruž za usne se u Ujedinjenom Kraljevstvu povezivao sa prostitutkama, ali i sa glumcima, bez obzira na to što je kraljica Elizabeta Prva bila poznata po tome što je kombinovala jarko crvene usne sa licem natapkanim bijelim puderom u prahu.

Kraljica Elizabeta Prva je i izumila karmin u olovci: gipsani prah bio je miješan sa malo vode i pigmenta, a dobijena pasta oblikovana u štapić radi lakšeg nanošenja, nalik na današnju olovku za usne.

Elizabeta rva je doprinijela popularnosti karmina, koji je odjednom postao pravo blago. Smatran je toliko dragocjenim, da je u nekom periodu korišćen i kao zamjena za novac. Pošto se vjerovalo da ima isceliteljske moći, kraljica Elizabeta Prva ga je stavila čak i na samrtnoj postelji.

Do 20-ih godina 20. vijeka crvena boja na usnama je konačno bila prihvaćena. Tamnocrvena je bila boja izbora tih godina i žene su je nosile kao simbol svoje novootkrivene nezavisnosti. Žene su dobile slobodu i da nanose karmin na javnom mjestu.

 

Poznato je da u vrijeme krize raste prodaja crvenih karmina. Crveni ruž je tako doživio svoj bum u zapadnom svijetu tokom Velike ekonomske krize krajem 20. i početkom 30. godina prošlog vijeka. Kad nije bilo novca za neke druge stvari, crveni karmin je bio jeftina radost u malom pakovanju.
Gdje god da se pogleda, nijanse crvenog karmina dodaju boju i harizmu na globalnu scenu – od modnih časopisa do filmskih ekrana. Čak su i usne Diznijevih princeza obojene crveno.
Snežana, prva Diznijeva princeza, imala je „usne crvene kao krv, kožu bijelu kao snijeg i kosu crnu kao ugalj“.
Pepeljuga jena balu, takođe, nosila crveni ruž, a znamo da je tamo od hiljadu žena, baš ona osvoila svog muškarca – princa.
Arijel, mala sirena, nosila je svetliju, više narandžastu nijansu crveniog karmina, koji je odražavao njezinu strastvenu prirodu i ljubav prema avanturama, a slagao se i sa njenom riđom kosom.
Ljepotica Bel je nosila tamniji crveni ruž koji je odražavao njenu inteligenciju i nezavisnost, Aladinova Jasmina crveni karin koji je isticao njenu egzotičnu ljepotu i avanturizam, a Elza, ledena kraljica, nosila je hladniju nijansu crvenog ruža.
Danas je crveni karmin sinonim za modu, glamur, ljepotu, seksualnost, pobunu, luksuz, bogatstvo… Lista je beskrajna gotovo kao i broj nijansi.
Ruž za usne je postao toliko značajan element šminke, da je dobio i svoj svjetski dan, 29. juli.

Osim potpuno bezopasnih sastojaka, poput aloje vere, pčelinjeg voska ili nekih vitamina u tragovima, kao što je, na primjer, vitamin D koji štiti usne od UV zračenja, u karminima se nalaze i razna štetna jedinjenja, kao što su polibutan, razni acetati, neopentanoati, vještačke boje, konzervansi…
Karmin koji ne ostavlja tragove jedan je od najboljih izuma industrije kozmetike, a tu formulu otkrila je posle Drugog svjetskog rata američka hemičarka Hejzel Gledis Bišop.
To otkriće je postalo važno kada su rezultati nekih istraživanja pokazali da prosječna žena u životu pojede nekoliko kilograma ruža za usne i na to potroši ukupno 1500 eura.
Dakle, sljedeći put kada pažljivo nanesete omiljenu nijansu crvenog ruža na usne, osjećaćete se osnaženo činjenicom da učestvujete u moćnoj priči koja je počela prije više hiljada godina.