Sramno: SD-ov međunarodni sekretar upoređuje Srbiju sa nacističkom Njemačkom
Nastavljaju se napadi na dostojanstveni Svesrpski sabor iz Crne Gore od strane poraženih snaga od 30. avgusta 2020.
Međutim, u bestijalnosti je svakako najdallje otišao međunarodni sekretar SD-a Miloš Đuričković koji je Svesrpski sabor i poruke koje su se čule sa njega opisao kao uspon zla.
U nemogućnosti da više vršlja i pljačka po dubini partija Damira Šehovića polako ogreza o srbofobiji, na kojoj bi joj mogli pozavidjeti i nekadašnje kolege iz SDP-a.
Tako se međunarodni sekretar SD-a drznuo da upoređuje Srbiju sa nacističkom Njemačkom, a političke predstavnike srpskog naroda kao nacističke kolaboracioniste, smetnuvši sa uma da je ta nacistička tvorevina odgovorna za smrt miliona Srba prije 80-ak godina u Drugom svjetskom ratu.
Njegov šovinistički uradak u kojem iznosi neprimjerene paralele između današnje Srbije i nacističke Njemačke, odnosno predsjednika Srbije Aleksandra Vučića i Hitlera, te politčkih lidera Srba u regionu i kvislinga prenosimo u cjelosti:
– Prema zvaničnim rezultatima popisa u SAD-u iz 2020. godine, u toj zemlji trenutno živi 193.844 Srba. Broj ljudi srpskog porijekla koji žive u Njemačkoj, kreće se između 400.000 i 800.000, po navodima njemačkog Ministarstva spoljnih poslova. Značajan broj Srba ima u Hrvatskoj (123.892) i Sloveniji (40.000 popis 2002, danas se procjenjuje oko 100.000).
Ipak, na svesrpskom saboru nije bilo mjesta u prvim redovima za predstavnike Srba iz najbrojnijih zajednica SAD i Njemačke, a kamoli iz Hrvatske ili Slovenije. Mjesto u prvim redovima zauzeli su Srbi iz R. Srpske, Crne Gore i Sjeverne Makedonije. Pardon, predstavnici političkih subjekata koji se deklarišu kao Srbi.
Drugim riječima, pomenuti sabor nije bio sabor svih Srba već, formiranje inicijalnog organa za konkretizaciju nacionalističkog projekta velike Srbije.
Slika koja je otišla iz Beograda na kojoj se nalazi Vučić sa predstavnicima R.Srpske, Crne Gore i Sjeverne Makedonije predstavlja crtanje mape tj iznošenje zvaničnog stava na koje teritorije Srbija polaže pravo. Po ugledu na Lebensraum – „životni prostor”, njemački koncept koji obuhvata politike i prakse naseljeničkog kolonijalizma. Upravo Nacistička partija i nacistička Njemačka, na temelju tog koncepta, Lebensraum, izvršila je aneksiju Austrije, djelova Češke i kasnije drugih teritorija. Upravo to je koncept svesrpskog sabora i ciljevi njegovog budućeg djelovanja.
Baš kao što se Lebensraum nije bavio zaštitom prava i interesa njemčkog naroda u SAD, tako se ni koncept svesrpskog sabora kao ni ruskog sveta ne bavi zaštitom naroda ma gdje bili.
Sva tri koncepta bave se onim teritorijama koje vide kao svoje i koje se mogu zbog blizine osvajati. Dominantna uloga patrijarha Porfirija, uz početak sabora sa molebanom, takođe šalje više jasnih poruka, i dvije ključne.
Prva poruka je, da će ključni instrument u sprovođenju zaključaka biti upravo Crkva Srbije. Druga poruka je, da Srbinom se može zvati samo pravoslavac. U Srbiji ima 280.000 muslimana i oko 350.000 katolika. Za vlast u Srbiji oni nijesu i ne mogu biti Srbi, oni su nešto drugo.
Deklaracija donešena na svesrpskom saboru, sporna je po više osnova. Prije svega ona direktno zadire u unutrašnja pitanja nezavisne i međunarodno priznate države Bosne i Hercegovine. Bavi se njenim uređenjem, vojnim opredjeljenjem, statusom, istorijskim dešavanjima na njenom prostoru itd. Kosovo, kao nezavisnu državu, u potpunosti negira. Kada se u jednoj Deklaraciji neko bavi istorijskim događajima, potrebom revidovanja istorije, tragedija, ispravljanjem nepravde, izjednačavanjem naroda sa vjerom i jednom državom, biološkim opstankom, onda je to fašizam u izvornom obliku.
U kontekstu Crne Gore, svesrpski sabor istakao je jasno svoje ciljeve. Prvi i osnovni cilj je izmjena zakona o državljanstvu, kako bi se obesmislio izborni proces u Crnoj Gori i kako kolaboracione snage režima u Beogradu, prije svega Mandić i Knežević, više ne bi zavisili od mlohavih partnera sa kojima čine vlast. Svesrpski sabor predstavlja početak podjele regiona, za potrebe njihovog konačnog rješenja.
Režim Aleksandra Vučića sa kolaboracionim snagama u R. Srpskoj, Crnoj Gori i Sjevernoj Makedoniji, pokušaće stvoriti podjelu na, njih i nas, na Srbe i sve ostale. U početku, računaće na sve one iznadsituaše, beskarakterne likove i kuvane žabe, koji će poslužiti i na kraju biti odbačeni.
U suštini, podjela jeste na nas i njih, na režim Aleksandra Vučića i sve nas koji želimo živjeti u svojim nezavisnim i međunarodno priznatim državama, bili mi Crnogorci, Srbi, Bošnjaci, Albanci, Muslimani, ko god… Crna Gora ima poslednju šansu da izađe iz kola, u koje su je uveli pojedinci koji su mislili ili misle da imaju kapaciteta promišljati državnički i dugoročno.
Saradnja sa izvršiocima Deklaracije svesrpskog sabora i šegrtima Aleksandra Vučića, činiće ih jednako odgovorne.
Ako se pitate kako je sve ovo moguće, odgovor je isti kao i 30-ih godina prošlog vijeka. Pametni su ćutali a zapad je tražio kompromis sa zlom – naveo je Đuričković u slijepom naletu srbofobije.
P.S. Ako se već međunarodni sekretar SD-a deklariše kao veliki borac protiv nacizma i njegovih kolaboracionista, onda je zaočekivati da njegova partija u Skupštini Crne Gore podrži Rezoluciju o genocidu u Jasenovcu koji su počinili najkrvoločniji saradnici Hitlerovog Rajha u Drugom svjetskom ratu na teritoriji NDH koja je po mnogo čemu predstavljala uzor nekadašnjoj vlasti čiji je dio bila i Đuričkovićeva partija.