PUTIN OSLOBODILAC
Piše: Boško Vukićević
Jučerašnja Putinova posjeta Ujedinjenim Arapskim Emiratima i Saudijskoj Arabiji (a danas će ruski predsjednik ugostiti predsjednika Irana) , samo je još jedan od dokaza totalnog kraha američkog plana izolacije Rusije.
Putin je kod arapskog svijeta dočekan onako kako se dočekuju najveći svjetski lideri, uz sve moguće počasti i što je najbitnije – krajnje prijateljski. Predsjednički avion tokom čitavog leta štitila su četiri ruska lovca, a dozvola za njihov prelet preko raznih država pokazatelj je moći i autoriteta koji Ruska federacija trenutno ima na globalnom nivou. Ona ima ulogu supersile koja određuje budući razvoj čovječanstva, tj. ulogu koju je imala tokom većeg dijela svog postojanja.
Dakle, američki plan apsolutne izolacije Rusije rezultirao je time da se Putin danas na Globalnom Jugu (tj. u ogromnoj većini država Azijskog, Afričkog i Južnoameričkog kontinenta), doživljava kao Oslobodilac. Tj. kao neko ko konačno staje na put dominaciji anglosaksonskog Sistema nepravde, poretka koji neprestano izaziva ratove u cilju otimanja prirodnih resursa tuđih zemalja.
Rusija pobjeđuje u ratu koji su protiv nje, na tlu nekadašnje Ukrajine, izazvale SAD i njeni sateliti. Istovremeno, zapadne antiruske sankcije dovele su do rezultata da su ruska privreda i armija nakon njih dodatno ojačane. Sve to primjećuju narodi Globalnog Juga i kod njih se konačno budi nada da se sistem nepravde može promijeniti. Oni vide Oslobodioca.
Uzgred budi rečeno, za datu situaciju nastajanja novog i pravednijeg poretka nije isključivo zaslužan Putin i njegove mudre i vizionarske politike, već i nezasitost i kratkovidost kolektivnog Zapada, koji Rusiju nije htio da prihvati kao prijatelja, već je samo gledao da se dokopa njenih basnoslovnih prirodnih bogatstava.
No, gdje smo mi u svemu tome? Gdje je zvanična Crna Gora? Da li je ona, i u kom smislu, uspjela da odmakne od vazalskih, prozapadnih politika oborenog diktatora Đukanovića? Ima li danas, u tom smislu i ambijentu, ičega drugačijeg osim izlizanih fraza tipa: „osuđujemo ničim izazvanu agresiju Rusije…“, ili: „Crna Gora bezuslovno slijedi politiku Evropske unije…“? Ima li na domaćem terenu, nakon tektonskih promjena koje se pomaljaju na globalnom nivou, ikakvih naznaka za početak promišljenijih politika? Nezavisnijih i odgovornijih? Opreznijih? Mudrijih? Da se, možda, ponekad oslušne i šta narod misli? Da se ponekad posluša i interes tog naroda koji te je glasao?
Ne znam. Vidjećemo…