PRIJEM LAŽNE DRŽAVE „REPUBLIKA E KOSOVȄS“ U SAVJET EVROPE MORA DA BUDE KRAJ „EVROPSKOG PUTA BEZ ALTERNATIVE“

Piše: Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista iz Podgorice

 

„Srbija će razmisliti da li će biti članica organizacije koja flagrantno krši međunarodno pravo.“?! (Biljana Pantić Pilja, šefica Delegacije Srbije u Parlamentarnoj skupštini Savjeta Evrope i članica Srpske napredne stranke)

„Ta agresija (NATO pakta) je počela u oružanom obliku 24.marta 1999.godine…Mišljenja sam da ta agresija traje do dana današnjeg, jer je cilj te agresije bio i ostao da se Srbiji otme Kosovo i Metohija.“ (Nikola Selaković, ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja)

„Spas otadžbine je najviši zakon.“ (Marko Tulije Ciceron (Marcus Tullius Cicero), 106-43, rimski filozof, državnik, pravnik, politički teoretičar i besjednik)

„Izgubljeno je samo ono čega se odreknemo.“ (Gothold Efraim Lesing (Gotthold Ephraim Lessing, 1729-1781, njemački pisac)

„Država je obavezna da – kada je u opasnosti – donosi vrlo stroge i isključive zakone kako bi se sačuvala od raspada. To je stanje nužne odbrane. Postoje sudbinski trenuci u životu državnom kada je državna nadležnost iznad pravne i kada treba birati između cjelovitosti teorija i cjelovitosti Otadžbine.“ (Petar Arkadijevič Stolipin (Pëtr Arkadьevič Stolьıpin), 1862-1911, predsjednik Vlade carske Rusije)

Parlamentarna skupština Savjeta Evrope (SE), 16.aprila 2024.godine, podržala je prijem lažne države „Republika e Kosovës“ (u daljem tekstu: RK) u članstvo te međunarodne organizacije i preporučila Komitetu ministara (inostranih poslova) da donese odluku o prijemu. Komitet će odluku o prijemu donijeti sredinom maja i to je gotova stvar, iako to predstavlja drastično kršenje Statuta te međunarodne regionalne organizacije.

Prema članu 7 Statuta, „Svaki član Savjeta Evrope može istupiti iz članstva pošto o svojoj odluci obavijesti Generalnog sekretara…“
Zašto Srbija mora istupiti iz te međunarodne organizacije?

1.Prijemom RK u SE, narušio se princip ravnopravnosti njegovih članova na štetu Srbije, nepoštovanjem njene teritorijalne cjelovitosti koja je zagarantovana međunarodnim pravom, Poveljom UN i, posebno, Rezolucijom 1244 SB UN, od 10.juna 1999.godine.
Još jednom podsjetimo da je Rusija je (uz Kinu) jedini garant nepromjenljivosti i važenja te obavezujuće Rezolucije, kojom se garantuje cjelokupnost Srbije, a Kosovo i Metohija se tretira kao teritorija pod protektoratom (administrativnom upravom) UN.

2. Ostajanje Srbije u SE bio bi još jedan vid priznanja suvereniteta (državnosti) RK i faktičko odricanje Srbije od Rezolucije 1244. To bi bio i dovoljan argument da RK priznaju i one članice EU i NATO pakta koje to do sada nijesu učinile. Ovo bi ubrzalo i olakšalo pristupanje RK EU i NATO paktu, kao i drugim globalnim i regionalnim međunarodnim organizacijama.

3. Osnovi ciljevi SE su uspostavljanje vladavine prava, unapređenje parlamentarne demokratije i poštovanje ljudskih prava.
Međutim, na privremeno okupiranom Kosovu i Metohiji neprekidno se sprovodi masovno, sinhronizovano i diskriminatorsko nasilje (ubijanje, zlostavljanje i protivpravno hapšenje Srba, od „vlasti“ RK, uz podršku Zapada (SAD, EU i NATO ) pakta, u cilju njihovog zastrašivanja i izgona, te stvaranja etnički čiste albanske teritorije i ujedinjenja sa državom Albanijom.

Na privremeno okupiranom KiM ne poštuju se: vladavina prava, pojedinačna i kolektivna prava Srba i njihovo kulturno-istorijsko nasleđe. „Vlasti“ RK , pod sponzorstvom zapadne „Imperije zla i laži“, ruše kulturno-istorijske spomenike, bogomolje i groblja kao dokaze o srpskom višemilenijumskom trajanju na prostoru KiM. To je teritorija na kojoj caruju bezvlašće i gdje se trguje drogom, oružjem i ljudima.
Kako bi im se onemogućio normalan život, Srbi na KiM ne mogu da koriste dinar kao sredstvo plaćanja svoje države!

Šta se mora činiti?

1.Neophodna je neprekidna i bliska koordinacija vlasti Srbije i Rusije, posebno na planu spoljne politike. Geopolitičke okolnosti će se bitno promijeniti u korist Rusije, nakon pobjede u ratu (preko Ukrajine) sa Zapadom. Ta država će biti presudan faktor i ostvarivanja srpskih interesa na Balkanu. EU i NATO pakt će se raspasti! Neophodno je uspostavljanje političkog, ekonomskog i vojnog saveza sa Ruskom Federacijom, jer srpski narod i srpske zemlje nemaju drugog puta spasenja osim uz Rusiju.

2. Vlasti Srbije moraju da otkažu učešće u pregovorima pod okriljem EU, uz odlučan stav da su razgovori u vezi kosmetskog problema mogući samo pod okriljem Savjeta bezbjednosti.
(Neobavezujućom) Rezolucijom Generalne skupštine UN 64/298, od 9.septembra 2010.godine, trebalo je omogućiti dijalog između Beograda i Prištine uz, objektivno i nepristrasno, posredovanje EU.
Međutim, „posredništvo“ EU bilo je i jeste (protivno Povelji UN i međunarodnim opštim aktima o kolektivnoj bezbjednosti) sistemski i kontinuirani pritisak na Srbiju da pristane na samoamputaciju, uz neprekidne prijetnje sankcijama. EU nije objektivan i neutralan posrednik, već sponzor državolike tvorevine na prostoru KiM. Uz to, 22 od ukupno 27 članica EU su, trajno i neopozivo, priznale „državu Kosovo“, što znači da ne poštuju suverenitet i teritorijalnu cjelovitost Srbije.
Dana 26.juna 2023.godine, i predsjednik Srbije Aleksandar Vučić je, u obraćanju naciji, potvrdio da se suočava s posrednim i neposrednim prijetnjama sa Zapada. I prilikom javnog nastupa, 6.maja 2022.godine, kazao je da „suočeni smo sa neprimerenim pritiscima…(i) licemerjem zapadnog sveta“, te da „Srbija će biti pod velikim pritiskom da prizna Kosovo, i to postaje nesnosno“.
Situacija je jasna: Srbija može postati članica Evropske unije samo ako prizna RK, odnosno drugu albansku državu na Balkanu kao realnost! Znači, izbor je: ili Kosovo i Metohija ili EU! Nužno je i nacionalno, otadžbinski i istorijski odgovorno izabrati KiM. Zašto? Zato što bez KiM, kao duhovnog i istorijskog središta i prirodno najbogatijeg dijela, nema ni Srbije. A, iako ne pristupi EU, Srbija ostaje Srbija!
Više je nego jasno: „evropski put bez alternative“ je put ka dezintegraciji Srbije!
Zar odricanje od više stotina milijardi evra prirodnog i društvenog bogatstva na KiM može biti korisnije od nedefinisane ekonomske (finansijske) pomoći Zapada?! Odbrana tog, duhovnog i materijalnog, neprocjenjivog bogatstva je vrijedna i privremenog odricanja građana Srbije (zbog realno mogućih sankcija Zapada i, posledično, pada BDP-a i životnog standarda građana). Podsjetimo se, nadalje, da je prilikom NATO agresije na SRJ počinjena materijalna šteta od preko 100 milijardi evra i da agresori ne pokazuju namjeru da od toga i jedan jedini cent nadoknade.

3. Neophodno je striktno poštovanje Ustava Srbije. Citiraću preambulu i nekoliko karakterističnih odredbi:
Preambula: „…polazeći od toga da je Pokrajina Kosovo i Metohija sastavni dio teritorije Republike Srbije…iz takvog položaja Pokrajine Kosova i Metohije slijede ustavne obaveze svih državnih organa da zastupaju i štite državne interese Srbije na Kosovu i Metohiji u unutrašnjim i spoljnim odnosima“.
Član 8 – „Teritorija Srbije je jedinstvena, nedjeljiva i nepovrediva i mijenja se po postupku predviđenom za promjenu Ustava.“
Član 182 stav 2 – „Republika Srbija ima…Autonomnu pokrajinu Kosovo i Metohiju.
U članovima 182-187 Ustava regulisan je pojam, osnivanje, teritorijalna nadležnost, finansijska autonomija, pravni akti, nadzor nad radom pokrajinskih organa i zaštita pokrajinske autonomije.

4. Narodna skupština Srbije treba da donese odluku o proglašenju (ratne ili vojne) okupacije Kosova i Metohije. Ovlašćenje za to ishodi iz člana 99 tačka 5 Ustava: „Narodna skupština…5. odlučuje o ratu i miru i proglašava ratno i vanredno stanje…“
Po Haškom pravilniku o zakonima i običajima rata (dodatak Haške konvencije, iz 1907.godine), „teritorija se smatra okupiranom kada se stvarno nalazi pod vlašću neprijateljske armije…“ Ratna ili vojna okupacija je faktičko, privremeno stanje koje ne povlači promjenu suvereniteta (državne vlasti) nad određenom teritorijom.
Podsjećam da je parlament Republike Kipar, 1974.godine, proglasio stanje ratne okupacije nad sjeveroistočnim dijelom svoje teritorije (kao posledici turske invazije), koja je i danas na snazi.
Okupacija Kim, koja traje skoro dvije i po decenije, jeste rezultat spoljnog oružanog napada i proizvod upotrebe ilegalnog nasilja. Drugim riječima, sadašnji status Kosova i Metohije i položaj kosovskih Srba na njegovog teritoriji jeste rezultat monstruozne agresije NATO pakta. Tokom agresije, zločinačka i teroristička tzv. Oslobodilačka vojska Kosova (OVK) je bila NATO pješadija. Pod okriljem SAD, V. Britanije, NJemačke i NATO pakta, OVK je postala jezgro za stvaranje „kosovske policije“ i „Vojske Kosova“?! Oko 200.000 Srba se prinudno iselilo, a ključne pozicije u organima privremene samouprave zauzeli su ratni zločinci iz OVK?!
Protivno Rezoluciji 1244 Savjeta bezbjednosti UN, agresorski NATO pakt, kao okupatorska „neprijateljska armija“ i jedan od glavnih sponzora albanskog integralizma na Balkanu, samovlasno (uzurpirajući nadležnost Savjeta bezbjednosti) odlučuje i sprovodi međunarodno bezbjednosno prisustvo na KiM,! A Savjet bezbjednosti UN isključivo odlučuje o „raspoređivanju civilnog i bezbjednosnog prisustva na Kosovu, pod pokroviteljstvom UN“. U junu 1999.godine, bez saglasnosti vlasti SRJ i Srbije i protivno Rezoluciji 1244, podignuta je NATO (SAD) vojna baza „Bondsteel“ („Čelična spona“) kod Uroševca.
Rezolucijom 1244 uspostavljena je međunarodna civilna misija (UNMIK) i međunarodno bezbjednosno prisustvo (KFOR). Dosadašnji pripadnici KFOR-a su samo iz zemalja članica NATO-a, ili iz država koje su pristupile programu „Partnerstvo za mir“. KFOR = NATO! Pošto su zapadne države priznale nezavisnost „države Kosovo“, NATO pakt je, faktički, oružana sila te lažne države?!
SAD, V. Britanija, NJemačka i NATO pakt su, drastično kršeći Rezoluciju, formirali „Vojsku Kosova“, koju finansiraju i naoružavaju, a njene pripadnike obučavaju za rat protiv Srbije!
Neprincipijelni i nasilnički odnos pripadnika KFOR-a (NATO) prema Srbima, kao nedužnim civilima, u suprotnosti je sa međunarodnim ratnim i humanitarnim pravom.
Zapadni megakapitalisti („Imperija zla i laži“) su okupirali KiM da bi, protivno međunarodnom pravu i bez saglasnosti vlasti Srbije, nesmetano i neometano, pljačkali nemjerljivo prirodno i društveno bogatstvo na KiM, koje pripada Srbima i Srbiji.
Okupacija Kosova i Metohije je, uz, ne daj Bože, ukidanje Republike Srpske, završna faza realizacije plana Zapada za „konačno rešenje“ srpskog pitanja na Balkanu.

5. Neophodno je pokretanje postupka ratifikacije briselskih, Vašingtonskog i Ohridskog sporazuma. Time bi se razotkrila njihova neustavnost i stvorili preduslovi da Ustavni sud, eventualno, cijeni njihovu ustavnost, jer taj sud „odlučuje o: …2. saglasnosti (samo) potvrđenih međunarodnih ugovora sa Ustavom.“ (član 167 – Nadležnost (Ustavnog suda))
Vrlo je važno napomenuti da je Ustavom normiran princip suprematije (nadređenosti) unutrašnjeg pravnog poretka međunarodnom. To je propisano u članu 16 (Međunarodni odnosi) – „…Potvrđeni međunarodni ugovori moraju biti i skladu s Ustavom.“ i članu 194 – (Hijerarhija domaćih i međunarodnih opštih akata) stav 3:„…Potvrđeni međunarodni ugovori ne smiju biti u suprotnosti sa Ustavom.“

6. Vlasti Srbije moraju otežavati, a ne olakšavati funkcionisanje lažne „države Kosovo“, jer, u protivnom, bitno pomažu stvaranju tzv. velike ili „prirodne“ Albanije. U tom cilju, nužno je uvoditi recipročne mjere i ekonomskog i administrativno-pravnog karaktera.

7. U skladu sa Bečkom konvencijom o ugovornom pravu, iz 1969.godine, Srbija (Vlada Srbije) ima pravo da se pozove na ništavost Briselskog (dva sporazuma), Vašingtonskog i Ohridskog sporazuma, odnosno na činjenicu da je pristanak da bude vezana tim sporazumima izražen narušavanjem odredbi njenog unutrašnjeg prava „od suštinskog značaja“.
Drugim riječima, navedenim sporazumima, povrijeđeno je, između ostalih, ustavno načelo o teritorijalnom integritetu Srbije, propisano u već citiranom članu 8, što je odredba od „suštinskog značaja“.
Član 46 Konvencije (Propisi unutrašnjeg prava o nadležnosti za zaključenje ugovora) glasi:
„1. Jedna država ne može se pozvati na činjenicu da je njen pristanak da bude vezana ugovorom izražen na taj način što se narušava odredba njenog unutrašnjeg prava u vezi sa nadležnošću za zaključenje ugovora, kao na slučaj manljivosti, osim ako ova povreda nije očigledna i ne odnosi se na neko pravilo unutrašnjeg prava od suštinskog značaja…“
Takođe, Srbija (Vlada Srbije) je Konvencijom ovlašćena da se pozove na suštinsko kršenje navedenih sporazuma od „druge strane“, kao razlog za prestanak (gašenje) ugovora.
Član 60 Konvencije (Gašenje ugovora ili obustavljanje njegove primjene kao posledica njegovog kršenja) glasi:
„1. Suštinsko kršenje dvostranog ugovora od strane jedne članice ovlašćuje drugu članicu da se pozove na kršenje kao razlog za prestanak ugovora ili obustavljanje njegove primjene u cjelini ili djelimično.
…3. Za svrhe ovog člana suštinsko kršenje ugovora predstavlja:
…b) kršenje odredbe bitne za ostvarenje predmeta ili cilja ugovora…“
(Prvi) Briselski sporazum iz 2013.godine, tačke 1-6 (od ukupno 15 tačaka), odnose se na Asocijaciju / Zajednicu srpskih opština u kojima Srbi čine većinsko stanovništvo na Kosovu i Metohiji. „Druga strana“ – lažna država „Republika e Kosovës“ ništa nije preduzela na ispunjavanju obaveza koje proizilaze iz više od trećine tačaka sporazuma, što je njegovo suštinsko kršenje.
Takođe, „druga strana“ je prekršila bitne odredbe iz „Sporazuma o putu normalizacije odnosa Kosova i Srbije“, od 27.februara 2023.godine i to:
Član 2 – „Obje strane će se voditi ciljevima i principima utvrđenim u Povelji UN, posebno onih o…zaštiti ljudskih prava i nediskriminaciji.“
Član 7 – „Obje strane se obavezuju da će uspostaviti posebne aranžmane i garancije…kako bi se obezbijedio odgovarajući nivo samoupravljanja za srpsku zajednicu na Kosovu…
Strane će…pružiti snažan nivo zaštite srpskim lokalitetima, koji su dio vjerskog i kulturnog nasleđa…“
Dokaz za suštinsko kršenje citiranih odredbi sporazuma je, između ostalog, i u ovom tekstu opisano, albansko, selektivno i diskriminatorsko nasilje prema Srbima na KiM i brisanje njihovog kulturno – duhovnog višemilenijumskog nasleđa: prekopavanje njihovih grobova; rušenje pravoslavnih crkava i/ili njihovo pretvaranje u katoličke; nekažnjeno ubijanje i zlostavljanje Srba i otimanje njihove privatne imovine, kao i društvenog bogatstva Srbije…

8. Srbija ne treba da pristupa regionalnim balkanskim integracijama tipa „Otvoreni Balkan“ koji uključuju Albaniju i RK, jer nijesu u interesu Srbije i srpskoga naroda. Ovo zato što olakšavaju funkcionisanje „kosovskih vlasti“ i realizaciju velikoalbanskog projekta po principu puzajućeg albanskog integralizma. Albanija i RK, uz podršku Zapada, potpisuju „međudržavne“ sporazume i stalno povećavaju stepen međusobne integracije.
Cilj zapadne „Imperije zla i laži“ jeste da se čitav „zapadni Balkan“ politički, bezbjednosno i ekonomski integriše u njihovu neoliberalnu koloniju, sa dvije albanske države koje bi se ubrzo ujedinile i unitarnom BiH bez Republike Srpske kao dejtonskog entiteta.

9. Američkog ambasadora u Srbiji Kristofera Hila treba proglasiti za nepoželjnu ličnost (persona non grata) zbog „zasluga“ za vrijeme agresije na SRJ i nedopustivog dugovremenog miješanja u unutrašnje stvari Srbije, kao i pritiska na njene državne organe, protivno Bečkoj konvenciji o diplomatskim odnosima.

10. Treba planirati i stvarati preduslove za privremeni smještaj Srba na KiM na prostoru centralne Srbije i Vojvodine, ako to, usled realno mogućeg progona odnosno etničkog čišćenja, bude neophodno.

11. U ovom sudbonosnom vremenu za srpske zemlje i srpski narod, neshvatljiv je i nedopustiv postojeći stepen vladajuće, medijske i krivičnopravne tolerancije prema pripadnicima brojne „pete kolone“ – neoliberalnim i brozoidnim šovinistima i autošovinistima.
Neophodno je procesuiranje i primjerno sankcionisanje i govora mržnje prema srpskom narodu i Srpskoj pravoslavnoj crkvi, kao i stavljanje van snage svih propisa koji promovišu LGBT+ „vrijednosti“ i „rodno senzitivnu“ ravnopravnost. Mora se spriječiti razaranje kolektivnog duha i tradicionalnog morala srpskog naroda koji se manifestuju javnim propagiranjem nasilja i LGBT+ „vrijednosti“ među djecom i omladinom i javnim manifestacijama tzv. političkog homoseksualizma. Srbija je postala jedna velika „Farma“, a srpska stvarnost – rijaliti!
Činjenica je da nekritički i olako prihvatamo (neoliberalne) sociokulturne modele Zapada, neprimjerene našem duhovnom i kulturnom kodu. Naivno vjerujemo da će nam to biti dovoljno da uđemo u „civilizovanu“ i „demokratsku“ „evropsku zajednicu naroda“ i da će nam to donijeti ekonomski i sveopšti prosperitet.
Jasno je da su predložena rešenja moguća samo ako vlasti Srbije odustanu od njenog pristupanja EU, odnosno od „evropskog puta bez alternative“!
Poštujmo jevrejski primjer. Jevreji su se, gdjegod bili na planeti, uporno pozdravljali sa „Dogodine u Jerusalimu“ I poslije dva milenijuma, kad su se stekle povoljne međunarodne prilike, obnovili su „državu Izrailja“.

Državni i nacionalni interesi Srbije, kao središnje srpske zemlje, i srpskoga naroda moraju biti iznad stranačkih i ličnih interesa!  Kosovo je dio Srbije! Dogodine u Prizrenu!
S vjerom u Boga, naše srpsko-ruske Svetitelje i Rusiju!

(Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrikama „Drugi pišu“ i „Kolumne“ nisu nužno i stavovi redakcije portala „Borba“)