Portal “Espreso” otkrio detalje o ubistvu Duška Jovanovića: Vuk Vulević bio pod zaštitom Luke Bojovića!

Klan Nebojše Stojkovića Stojketa čuvao je Damira Mandića, za Armina Mušu Osmanagića bio je zadužen Ratko Buturović zvani Bata Kankan, dok se čuveni Beranac Vuk Vulević nalazio pod zaštitom Luke Bojovića.

Ovu informaciju danas je plasirao srpski portal “Espreso”.

Duško Jovanović, direktor i glavni i odgovorni urednik podgoričkog lista “Dan” ubijen je prije 15 godina. Za ovaj zločin, jedino je osuđen čuveni karatista Damir Mandić i to kao saizvršilac u ubistvu.

Mandić je u sudskom postupku koji je uslijedio najprije 2006. godine oslobođen optužbi, zatim je osuđen na 30 godina zatvora, da bi kasnije ta kazna bila smanjena na 18 godina. Ustavni sud je 2014. godine ukinuo presudu smatrajući da su Mandiću povređena prava na pravično suđenje, pa je naloženo novo suđenje, koje je okončano presudom od 19 godina zatvora. Tu presudu, Mandić i danas izdržava.

Mandićevi saučesnici, kao i nalogodavci ubistva Jovanovića nikada nisu ni identifikovani, a kamoli uhapšeni.

Mandić je za ubistvo Duška Jovanovića osumnjičen i uhapšen posle nepunih šest dana, od ubistva, tačnije, 2. juna 2004. godine i to na beogradskom aerodromu.

Bjekstvo Damira Mandića

Mandić je iz Crne Gore pokušao da pobegne u Beograd, gdje mu je logističku podršku posle zločina trebalo da pruži rakovički klan Nebojše Stojkovića Stojketa. Ovaj klan je bio razbijen godinu dana ranije u akciji “Sablja”, u kojoj je Stojković uhapšen. Međutim, iako se vođa rakovičkog klana nalazio u Centralom zatvoru, njegova ekipa i dalje je imala moć na beogradskim ulicama, a njihov zadatak bio je da prihvate i zaštite Mandića od eventualnog hapšenja, koje mu je prijetilo.

Srbija i Crna Gora, u to vrijeme bile su zajednička država, a policije obje zemlje su sarađivale, iako su i jedni i drugi sumnjali da je crnogorska tajna policija očigledno debelo umiješala prste u zločin. Rezultat te saradnje bila je i akcija hapšenja Mandića na Aerodromu, a zatim i njegovo izručenje Crnoj Gori.

Ključna veza Stojkovića i Mandića bio je Baranin Ljubo Bigović, čijom je sestrom oženjen Stojković. Bigović je kasnije optužen za učešće u drugom velikom zločinu, koji je potresao Crnu Goru, ubistvu policijskog inspektora Slavoljuba Šćekića. Ekipa Nebojše Stojkovića Stojketa u Beogradu i tada je dobila isti zadatak, koji je imala i posle ubistva Duška Jovanovića – skrivanje učesnika u zločinu Milana Šćekića Čile.

Za istragu ubistva Jovanovića i sada 15 godina kasnije, osim Mandića bila su važna još dva, tri imena ostalih osumnjičenih za učešće u zločinu, ali protiv kojih sudski postupak nikada nije pokrenut: Beranca Vuka Vulevića, Armina Muše Osmanagića iz Bara i Milana Čile Šćekića.

I za njihovo skrivanje i bezbjednost posle zločina bilo je zaduženo srpsko podzemlje.

Bata Kankan i Luka Bojović

Osmanagiću je podršku u Srbiji pružio Ratko Buturović, zvani Bata Kankan, novosadski biznismen i predsjednik FK Vojvodina, koga je Duško Jovanović u nekoliko novinarskih tekstova povezivao sa švercom kokaina iz Latinske Amerike. Osmanagić, koji je bio oženjen drugom sestrom Ljube Bigovića ubijen je 16. septembra 2014. u Baru.

Treći osumnjičeni, Vuk Vulević imao je tada najmoćniju logističku podršku – podršku Luke Bojovića, koji se u to vrijeme već popeo na tron naslijeđenog zemunskog klana, uz sve odbjegle zemunce, kao i svoju staru ekipu, koja je u to vrijeme osim uličnog beogradskog tržišta narkotika u kome je već bila ustoličena, uspostavila i kontakte koji su ih direktno povezivali sa kolumbijskim kartelima, i omogućavali im posao međunarodnog šverca kokaina. Bojovićeva podrška je međutim podrazumijevala mnogo više od klasične zaštite, pogotovo kada je u pitanju Vuk Velević, već tada registrovan u policiji kao ozbiljan pripadnik beranske kriminalne organizacije.

Naime, Luka Bojović je u to vrijeme boravio u Crnoj Gori, gdje je pod zaštitom držao tada najtraženiju kriminalnu trojku – odbjegle pripadnike zemunskog klana Sretka Kalinića i braću Miloša i Aleksandra Simovića. Uz Bojovića je tada bio i njegov kum, Cvetko Simić.

A onda su upravo Simić i Vuk Vulević, koji se tada već dovodio u vezu sa ubistvom Duška Jovanovića dobili specijalni zadatak. I to u Beogradu. Uslijedila je jedna od najozbiljnijih akcija srpske policije, a koja je počela saradnjom sa pojedinim kolegama iz Crne Gore, naravno u potpunoj tajnosti od tamošnje Službe bezbjednosti. Službene bilješke putovale su tajno, avionom Montenegroerlajnsa i predavane direktno na ruke jednom inspektoru.

U Beograd je najprije došao Cvetko Simić, zatim Vuk Velević. Simić je, kao Bojovićev kum bio pod tajnim nadzorom policije. Onda su otkriveni njegovi kontakti sa muškarcem za koga je utvrđeno da je Vuk Vulević. U tom trenutku veliki ulov za policiju, ali se na hapšenje čekalo, kako bi se otkrilo šta Vulević planira u Beogradu. Za to vrijeme već je bilo utvrđeno i da Cvetko Simić održava telefonski kontak sa Lukom Bojovićem, i to razgovorima preko javne govornice u centru Beograda. Imali su tačno dogovoreno vrijeme i šifre za razgovore. Policija je govornicu stavila pod mjere prisluškivanja. A onda je Simić Bojoviću, koji se nalazio u Crnoj Gori izgovorio rečenicu: “Nabavljene su perike, sve je spremno”.

Posle te rečenice, naređeno je hitno hapšenje Vulevića. Naime, policiji je odmah posumnjala da je Vulević u Beogradu po zadatku, i to, kako se vjerovalo zadatku za ubistvo. Najbitnije je bilo da se spremana likvidacija spriječi.

Da li je i koga planirao da ubije Vuk Vulević nikada nije otkriveno. On je izručen Crnoj Gori gdje je u pritvoru bio do decembra 2009. godine. Jedna za drugom padale su optužbe protiv njega, za ubistvo Jovanovića, za krijumčarenje 200 kilograma kokaina, šverc kafe, utaju poreza…