NVO Mi znamo ko smo: Naučna djela napisana na srpskom jeziku žele da preurede na „crnogorski“!
Sa zabrinutošću i budnom pažnjom smo primili vijest da postoje namjere da se višedecenijsko akademsko i naučno pregnuće, pod pokroviteljstvom Univerziteta Crne Gore, napisano na srpskom jeziku, institucionalno „preuredi” i inkorporira u tuđu kulturnu matricu, naučne obrasce, te da im se, na koncu – bez prethodne saglasnosti sa naučnim djelatnicama – doda oznaka jezika na kome nisu stvarani, saopšteno je iz nevladine organizacije Mi znamo ko smo.
„Ne sumnjamo da će se dometi i namjere ovog pokušaja ponovo nemušto kamuflirati slabim apolgetskim strategijama kao da je čitav poduhvat, u stvari, plemenita namjera kvalifikovanja cjelokupnog akademskog nasljeđa nastalog na prostoru Crne Gore kao „crnogorskog” u smislu „državnog pripadanja” (što je, uostalom, slično i perfidno, pokušano i sa baštinom Srpske Pravoslavne Crkve u Crnoj Gori). Ipak, čak i takav, mutan i višestruko implikativan, pristup ne može da izdrži probe elementarne logike, naučne akribije i ljudske pristojnosti. Ne može ni da ne izazove iskrenu bojazan jer su slični institucionalni zahvati i manevri već sprovođeni nad srpskom baštinom (pa su tako mnoga djela srpskih autora i na srpskom jeziku u fondovima Nacionalne biblioteke Crne Gore „Đurđe Crnojević” zavedena kao da su pisana na crnogorskom), naravno, u okviru šire kampanje otvorene diskriminacije srpskog jezika kojim, i dalje, govori daleko najveći broj stanovnika Crne Gore“, kazali su iz ove nevladine organizacije.
Retroaktivno markiranje „crnogorskim” naučnog, kulturnog i književnog stvaralaštva na prostoru Crne Gore bespotrebno je i bez svrhe, čak i ukoliko je jedini cilj da se njime prosto naznači crnogorski teritorijalni okvir, navode iz Mi znamo ko smo i dodaju da je u tom smislu ono višestruko problematično jer je, recimo, književno stvaralaštvo Srba u Crnoj Gori neodvojivo i nezamislivo bez njihove integrisanosti u šire srpske književne i kulturne tokove.
„Valja tako podsjetiti na slučaj velikog i međunarodno priznatog pisca, Branimira Brane Šćepanovića, koji je jednog ovdašnjeg izdavača tužio zato što je njegov roman „Usta puna zemlje”, koji pripada srpskoj književnosti, pravnim nasiljem, preimenovao u crnogorski roman. Uz podsjećanje, dakle, da ovakvi primjeri kulturne aproprijacije i pravnog razbojništva, obično ne prolaze bez nepotrebnih sporova, mi se nadamo da izrečeni naum nije ništa drugo do nespretno sročen iskaz ili slučajna omaška. U suprotnom, neko bi s punim pravom čitav problem mogao da posmatra kao kočnicu progresa, povratak u bespredmetne polemike ali i nastavak diskriminatorne politike poraženih političkih struktura“, zaključuju iz ove NVO.