„Mi znamo ko smo“: O „agendi“ „zdrava priča, mora tako, protiv oba mraka“

Nezavisni dnevnik Vijesti je medijska kuća koja, može im se priznati, vjerovatno prednjači u uticaju na društveno mnjenje u Crnoj Gori u poređenju sa ostalim medijima.

Ova kuća se vješto domogla oreola „nepristrasnog“ i „objektivnog“ izvještača, koji je „u službi javnosti“, a ovakvu reputaciju često koristi u službi političke agende „Druge familije“. To je ona agenda koja je „zdrava priča“,
„objektivno“ normalna, „objektivno“ objektivna, „mora tako“, „umjerena i srednja“, „protiv obje krajnosti“ i „oba mraka“.

U štampanom izdanju i na portalu „Vijesti“ ovih dana smo mogli pročitati tendenciozne naslove i podnaslove kao što su „Amfilohije gradio autonomiju, DF bi da ojača autoritet patrijarha“, „Na Amfilohijevoj nadgrobnoj ploči ne pominje se SPC“, i slično.

Kada je u pitanju prvi naslov, koji se pojavio i na portalu i na naslovnici štampanih novina, svaki čitalac će zaključiti da on ne korespondira sa sadržajem članka. U ovom tekstu izvjesni vjerski analitičar valjano zaključuje da
Mitropolija nije imala nikakvu specijalnu autonomiju u organizacionom smislu u odnosu na druge eparhije za Amfilohijevog vladičanstva, već je sam autoritet,
ugled i lični kapital pokojnog Mitropolita značio izvjesni „centrizam“ za Cetinje, koji nema veze sa Cetinjem nego sa samim mitropolitom Amfilohijem, i postajao bi u sjedištu svake druge eparhije Srpske crkve.

Dakle, on nije gradio nikakvu posebnu „autononomiju“ per se za Cetinje i Crnogorsko – primorsku mitropoliju mimo one koju svaka episkopija ima u episkopocentričnom sistemu Crkve, i koju nije bilo potrebno ni graditi ni dograđivati, što se nikako ne može zaključiti iz naslova „Vijesti“.

Drugi navedeni naslov, tačnije podnaslov, jeste komično skretanje pažnje da na „Amfilohijevom grobu nigdje ne piše SPC“. „SPC“ nigdje ne piše ni na nadgrobnim epitafima mnogih drugih srpskih vladika, kao što im ne pišu svjetovna imena ili imena roditelja. Recimo, po živom sjećanju pisca ovih redova:na grobovima nedavno upokojenih episkopa Atanasija ili Milutina, patrijarha Germana, vladike Danila Krstića itd – nema pomena SPC niti pridjeva „srpski“, što je uobičajno samo za spomenike „patrijaraha srpskih“, a ne za spomenike svih vladika, arhimandrita i ostalih crkvenih dostojnika. Međutim, „Vijesti“, naravno, nisu istakle taj posthumni „autonomaški čin“ (što čitalac treba da zaključi iz njihovog teksta) kod drugih arhijereja.

Stavovi „Druge familije“ o aktuelnim pitanjima u našoj Crkvi, i uopšte – o našoj Crkvi, uglavnom su poznati, a njih je nedavno dodatno razbistrio Željko Ivanović u vlastitoj kolumni „Muke po Joanikiju“, ne odolivši da uzme parafrazu naslova „Jevađelje po apostolu…“, takvu, glupičastu, otrcanu, milion puta rabljenu formu naslova u ideološkom obračunu građanista sa nekim crkvenim ili procrkvenim akterom. Ovaj kum „Druge familije“, ovog puta vidno razočaran komentarima episkopa Joanikija o „Ugovoru“, opleo je po vladici iz svih oružja.

Joanikije je navodno „podvio rep“ pred Aleksandrom Vučićem zbog ambicije da sjedne u upražnjenu stolicu cetinjskih mitropolita, jer je Vučić sada oberprokuor Svetog Sinoda, i drži „u džepu“ i patrijarha, i Sinod i Sabor. Vladika Joanikije, koga srpski narod Crne Gore vidi za svog duhovnog i nacionalnog lidera u ovoj državi, stoji na liniji srpskog crkvenog jedinstva, ali i na liniji nacionalnog integralizma uopšte, i to je ono što smeta gdinu Ivanoviću, koji bi da afirmiše crnogorski građanski nacionalizam kao kompromisno rješenje između (srpskog) „fašizma“ i (Đukanovićeve) „mafije“, kako on piše, koje taj način mišljenja vidi kao „dvije strane iste medalje“.

Dakle, vladika je sa nekoliko rečenica razbio konstrukciju Vijesti o „Amfilohijevoj autonomiji“, čiji je Joanikije, valjda, trebao da bude baštinik.

Aleksandar Vučić, kao i Vulin, Dačić, Palma – samo su strašila koja Željko Ivanović podmeće kada misli na Beograd (i Srbiju), koji je za srpski narod
Crne Gore nacionalni centar, dok je Podgorica samo zavičajni ili regionalni, a Željkov Titograd, preoubčen u građanizam i evropejstvo – nikakav centar. Ovaj autor svoj tekst završava molbom adresiranom na Demokrate i URA, da spasu građansku Crnu Goru od „fašizma“ (osovine Vučić – SPC – DF), i „mafije“ (DPS – a). Nije jasno kojom se matematikom služio gospodin Ivanović, obzirom da ove dvije stranke nemaju ni blizu trećine podrške biračkog tijela, a uz to bar polovina glasača Demokrata vidi srpskog vladiku Joanikija kao svog duhovnog i nacionalnog prvaka u Crnoj Gori.

IZVOR: IN4S