Kopernikanski obrt smjene vlasti u Crnoj Gori: Umjesto disidenata DPS hoće da smjenjuju teoretičari!

Piše: Ivan Milošević

Da li se može desiti da smjena totalitarnog i komunističkog sistema u Crnoj Gori krene drugim pravcem od onoga kojim su se kretale bivše zemlje istočnog bloka? Može li se desiti fatalna greška u demontaži DPS sistema da tog komunističkog sistemskog giganta pokuša da demontira kabinetska, a ne stvarna opozicija? Može li se desiti da smjena vlasti u Crnoj Gori stane na pola puta, jer će poluge demontaže biti u rukama namirisanih kabinetskih tobožnjih opozicionara, a ne u rukama onih koji su na svojoj koži osjetili pendreke komunističkog terora i progona? Hoće li Crna Gora stati na pola puta u demontaži komunizima i titoizma, jer se može desiti da taj proces sprovode djeca komunizma? Izgleda kao teorijska zagonetka, a u praksi se to može definisati pitanjem: Hoće li DPS sistem raskrinkavati opozicija koja se na ulici borila protiv diktature i čiji su lideri hapšeni, osuđivani i proganjani ili će to raditi oni koji osim teorijskog sukoba nijesu imali konkretne konflikte sa DPS-om, nego su pod njenim kvazidržavnim i kvazipatriotskim krovom lični otpor zamijenili udobnim kompromisom i salonskom kritikom bivše vladajuće stranke?

Ukoliko nijesam pogrešno informisan sve bivše komunističke sisteme u Istočnoj Evropi, ali i u svijetu, nakon sloma diktature zamjenjivali su politički i intelektualni disidenti sa podebljim stažom otpora vladajućem totalitarnom režimu. Od Poljske, Češke, Rumunije, pa sve tamo do Južnoafričke republike, nakon pada diktature, novom državom upravljali su disidenti koji su iz zatvorskih ćelija stupali na javnu političku scenu i uzimali kormilo nove države u svoje ruke. Oni su ponajbolje znali sa kime imaju posla i ponajbolje su znali kako im stati na kraj, odnosno poslati nekadašnje režimlije tamo gdje su oni za njihovo vrijeme na vlasti bili!

Nigdje se tako ne shvati suština komunističkog sistema nego u komunističkim sudovima i zatvorima, jer suština tih sistema je u progonu i kazni. Može li neko ko nije bio proganjan i kažnjen znati koliko je golema komunistička nepravda, ali i koliko je surova i koliko uništava sve čega se dotakne. Treba li podsjećati na države bivšeg Istočnog bloka gdje su prve demokratske korake pravili oni koji su u diktatorskom režimu bili proganjani i kažnjavani. Komunizam ponekad može imati spolja prihvatljivo lice, ali ta maska samo skriva njegovu suštinu, posebno praktičnu, gdje nesmetano vladaju progon i kazna! Onaj ko nije sišao u podrume komunističkih službi bezbjednosti nije ni osjetio šta je komunizam i nije skapirao njegovu pravu prirodu. A oni koji tamo nijesu bili teško mogu da se razračunavaju sa komunizmom ili ta razračunavanja mogu biti samo kozmetička, a ne ona bitna i suštinska!

Na primjeru Crne Gore disidenti u domaćoj antikomunističkoj borbi zadnjih decenija bili su Srbi i njihovi politički predstavnici. Konkretno DF! Lideri DF-a su izvedeni na sud, osuđeni su za najteža krivična djela protiv države i sud jedne partije rebnuo im je i petogodišnje kazne. Iako i vrapci i mačke znaju da su te presude političke i zadrto komunističke, one su formalno valjane i dio su opozicionog i disidentskog kofera lidera DF-a! Po logici smjene diktatorskih i komunističkih režima njima bi trebalo da pripada i odlučujući obračun sa totalitarnim DPS sistemom!

I baš tu se dešava kopernikanski obrt crnogorskog obračuna sa komunizmom! Kako je krenulo i kako se najavljuje dio opozicione scene zazire da žezlo obračuna sa DPS-om preda u ruke liderima DF-a. Umjesto njih traže se tobožnji opozicionari koji su prethodnih 30,20 ili 10 godina mirno sjedjeli na fakuletima, primali državne plate, teoretisali o teoriji i mudro gledali svoja naučna posla, a o aktivnom otporu nijesu ni pomišljali. Dostina ih je čak i bila u nekoj vezi sa DPS-om ili ih je DPS sam gajio i zalivao kako bi se hvalio demokratskim imidžom i patriotskom patetikom. I nakon praktičnog kopernikanskog političkog obrta baš oni su se našli kao kandidati za demontažu DPS sistema! A znaju li oni to da izvedu i doguraju do kraja ukoliko nijesu iskusili šta je to komunistički progon i kazna?

Nijesam član DF-a i nijesam njihov advokat, ali mi nije poznato da je neko drugi osim njih prethodnih godina organizovao ozbiljan otpor DPS-u. Ostatak opozicije je većinom ratovao sa DPS-om saopštenjima i skupštinskim jalovim debatama, što je DPS i priželjkivao.

Valja stoga postaviti pitanje zašto neki žele po svaku cijenu da lidere DF-a izbace iz vlasti i kao đavo što ne želi da se pominje krst i takozvani građanisti ni po koju cijenu ne žele ni da razmišljaju da predstavnici DF-a dobiju priliku da razmontiraju suštinu DPS-a i cjelokupnog komunističkog sitema – bezbjedonosne službe?

U Srbiji se mnogo priča da nakon 5.oktobra u toj zemlji ni do dana današnjeg nije svanuo 6. oktobar. Da li se može desiti da i u Crnoj Gori nakon 30. avgusta 31. zakasni nekoliko godina ili, ne daj Bože, neku deceniju?