Dvije decenije od januarskih protesta: Noć kada je mafija odbranila vlast
Na današnji dan, 14. januara, prije tačno dvije decenije, zahvaljujući golom silom, uz pomoć kriminalnih struktura, Milo Đukanović je poveo državu Crnu Goru u ekonomsku i moralnu propast, čije posledice će osjećati i naredne generacije. Te prohladne januarske noći, policija, potpomognuta kriminalcima, razbila je, uz upotrebu suzavaca i gumenih metaka, najveći opozicioni narodni protest koji se ikad desio u Crnoj Gori. Crna Gora je, za dlaku izbjegla građanski rat koji je vlast pokušala da iscenira i da za to optuži pristalice dotadašnjeg predsjednika Crne Gore Momira Bulatovića.
Dva dana prije te kritične večeri organizovani su protesti u centru Podgorice pristalica bivših funkcionera DPS-a okupljenih oko Momira Bulatovića zbog izborne krađe. Ispred Skupštine okupilo se preko 50.000 građana koji su došli da odbrane izbornu krađu.
Momir Bulatović, u prvom krugu za predsjednika Republike, bio je ispred kandidata Mila Đukanovića (147.624 glasova naspram 145.758), da bi u drugom, finalnom krugu za Mila Đukanovića glasalo 174.745, a za Momira Bulatovića 169.275 građana. Ostaće upamćeno da je između dva kruga izbora, Đukanović, preko poluga svoje moći, uspio da upiše, nezakonito, u birački spisak 14.000 ljudi, a ta prevara mu je donijela pobjedu na izborima.
Demonstranti pred Skupštinom su se okupili kako bi im Momir Bulatović, poraženi u drugom krugu izbora za predsjednika, predao dužnost, jer nije želeo da prizna pokradene izbore.
Organizacioni odbor koji je predvodio Momir Bulatović zahtijevao je da se raspusti Skupština i “zbog učešća u izbornoj krađi” smijeni nekoliko članova Vlade.
Veče pred inauguraciju novog predsjednika, pred Skupštinom se okupio veliki broj građana iz čitave Crne Gore. Dok su sa skupštinskih stepenica demonstranti zbijali redove, pregovarački timovi dviju suprotstavljenih strana pokušavali su da smire strasti uz posredovanje tadašnjeg saveznog premijera Radoja Kontića.
Kriminalci branili Đukanovića
Nakon što su oko 18 časova organizatori objavili da su svi zahtjevi odbijeni, a Milica Pejanović Đurišić ispred tabora Mila Đukanovića saopštila da je ispred Skupštine šačica građana, iz mase su se čuli pozivi da se ide ispred Vlade, da ih ona prebroji. Momir Bulatović je pozvao demonstrante da prošetaju pored Vlade i vrate se pred parlament.
Desetine hiljada pristalica Momira Bulatovića i njegovog koalicionog partnera Božidara Bojovića, krenule su ka Vladi Republike Crne Gore. Situacija je postala kritična kada je pred Vladom među demonstrante uletio automobil koji je, kako je kasnije dokazano,vozio jedan od ljudi iz Đukanovićevog obezbjeđenja, a koji je namjeravao da povrijedi Momira Bulatovića. Tom prilikom je povrijeđen i Božidar Bojović. Ka Vladi je tada poletjelo kamenje, a prvi redovi protestanata pokušali su da probiju policijske kordone i uđu u zgradu. Na krovu zgrade Vlade, kao i na obližnjim zgradama bili su pripadnici kriminalnih struktura koji su branili izbornu krađu Mila Đukanovića. Među njima je bio i Damir Mandić, koji je šest godina kasnije učestvovao u ubistvu Duška Jovanovića. Policija je među demonstrante bacila suzavac, masa je počela da se komeša i povlači prema zgradi parlamenta.
Dok su Blažovim mostom letjele kamenice i molotovljevi kokteli eksplodirala je i ručna bomba, za koju su organizatori kasnije tvrdili da nije bačena, već da je ispala nekom od policajaca.
Te noći povrijeđena su 44 policajca i četiri civila, Podgorica je bila okupana suzavcem.
Te noći i narednih dana uhapšen je veliki broj pristalica Momira Bulatovića, pod iskonstruisanim optužbama da su planirali državni udar. Svi oni su kasnije oslobođeni, što je bio još jedan dokaz da je vlast montirala čitav slučaj za svoje političke potrebe.
