Danica Grujičić: Nema generala sa KiM koji je poslije 1999. umro zbog srca, svi su oboljeli od raka
Četvrt vijeka poslije NATO bombardovanja SR Jugoslavije još uvijek se vodi polemika o uticaju bačenih bombi, projektila i municije sa osiromašenim uranijumom (OU) na ljude i ekosistem, ali i opasnih hemikalija koje su oslobođene razaranjem petrohemije i drugih industrijskih i energetskih postrojenja.
Međutim, dovoljan je jedan podatak koji jedala ministarka zdravlja Danica Grujičić da stavi tačku na dalje spekulacije – a to je da nijedan od generala Vojske Srbije koji su služili i boravili na Kosovu i Metohiji nije umro od kardiovaskularnih bolesti – svi su oboljeli od malignih bolesti, a neki su nažalost i preminuli.
Posledica bombardovanja osiromašenim uranijumom, ali i otpuštanja toksičnih hemijskih jedinjenja poslije gađanja petrohemijskih i drugih industrijskih postrojenja u zemlji, su maligna oboljenja koja su, kako ste ranije rekli, u porastu i postaju agresivnija. Koje su to bolesti, šta pokazuje zvanična statistika?
Pored statistički značajnog linearnog rasta broja novooboljelih od maligniteta (svake godine po 40.000), Srbija nažalost beleži i linearni rast smrtnosti kod malignih oboljenja. Kada pogledate naše i evropske statistike, koliko god one bile relativne, vidi se da se na prvom mjestu po smrtnosti smijenjuju tri zemlje – Srbija, Hrvatska i Mađarska, što znači da se nešto desilo na teritoriji Balkana, nekakav akcident koji je doveo do porasta smrtnosti.
Zašto je to tako?
Kao kliničar, to jednostavno objašnjavam većom agresivnošću tumora koji su nastali usled dejstva različitih fizičko-hemijskih agenasa. Na jugu centralne Srbije i KiM to je apsolutno osiromašeni uranijum, mada je i tamo bilo hemije, a u sjevernijem dijelu zemlje praktično se vodio hemijski rat koji je doveo do regionalne ekološke katastrofe, što je i potvrđeno u izveštaju UNEP-a u aprilu 1999. godine.
Meteorološki uslovi su, očito bili takvi da mi i ne znamo kuda je tačno to zagađenje otišlo i šta je konkretno ostalo na teritoriji Srbije i Crne Gore.
Jedno je činjenica: nano čestice OU i molekuli različitih toksičnih materija, u ogromnim količinama su dospjele i u vazduh, i u tlo i u vodu.
Sve komisije koje su se bavile ekološkim zagađenjem rekle su da nema radijacije, ali oni koji znaju šta je kancerogeneza i ne očekuju radijaciju u tom trenutku. Do nje dolazi samo u momentu eksplozije, sve poslije toga je širenje nano čestica. Njihovim udisanjem, prodorom u digestivni trakt, dolaskom u urinarni trakt i u jednom određenom trenutku, zbog slabljenja imunološkog sistema, dolazi do razvoja maligne ćelije, odnosno do razvitka tumora.
Pored onkoloških, problem jesu i autoimune bolesti, jasan 100-procentni sterilitet kod muškaraca, kao i patološke trudnoće kod žena. Rađena su i određena ispitivanja inteligencije djece koja su rođena za vrijeme bombardovanja i u mirnodopsko vrijeme, i sigurno postoji još efekata kojih mi nismo još ni svjesni.
Da li postoje bilo kakva istraživanja na osnovu kojih se dokazuju uzročno-posledične veze NATO agresije i učestalog oboljevanja stanovništva?
Činjenica je da kod nas nažalost nikada nije sprovedeno naučno ispitivanje koje bi dokazalo na pravi, matematički precizan način šta se zapravo dogodilo 1999. godine.
Mi imamo posredne dokaze, ali jasne, naučne dokaze nemamo, jer nije bilo sluha da se takvo ispitivanje sprovede.
Ono što je dobro urađeno je da je VMA pratila oko 4.000 naših vojnika koji su bili u kontaminiranim zonama sa OU. Međutim, to praćenje je prestalo poslije četiri godine. Dovoljno je samo njih ispitati i vidjeti šta se desilo.
Šta je potrebno da bi zaživeo državni projekat o posledicama NATO bombardovanja po zdravlje građana Srbije i porasta broja onkoloških pacijenata?
Ono što je potrebno je praktično državni projekat preko Fonda za nauku, čija tema treba da bude „Posledica NATO bombardovanja Srbije 1999. godine“, ili, ne mora tako ni da se zove, može „Posledice zagađenja životne sredine 1999. godine po zdravlje stanovništva“.
U takvom projektu, naši profesori, naučnici, naučni savjetnici bi mogli da angažuju mlade ljude koji bi završavali doktorate na tu temu iz raznih oblasti: fizike, fizičke hemije, elektrotehnike, biologije, molekularne biologije, medicine, pedijatrije, veterine… Da podsetim, veterinari su prvi poslije bombardovanja primijetili neobično veliki broj životinja koje su rođene sa anomalijama i preminule, ili su zabilježili patološke trudnoće. Ne treba zaboraviti ni psihološke efekte bombardovanja i traume, trebalo bi ispitati da li je to ostavilo neke tragove na nas?