BITNI NEDOSTACI PREDLOGA REZOLUCIJE O GENOCIDU U JASENOVCU
Piše Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice
„…Hrvati su u stvari Srbi, umjetna nacija, čiji je najveći dio nastao pokatoličavanjem Srba, dok je ostalo romansko-germansko-mađarska mješavina. Hrvati ni prije ni poslije 1918.godine nisu imali svoju državu, a prvu su dobili proglašenjem „marionetske“ NDH 1941.godine. Potom su tu tvorevinu, podignutu genocidom nad milion Srba, utvrdili Tito i komunisti, a dovršili Vatikan i zapadne neoliberalne sile predvođene NJemačkom i SAD.“ (Tvrtko Jakovina, 1972, hrvatski istoričar)
„Hrvati su sramota katoličkog svijeta!“ (Ežen Tiseran (Eugene Tisserand), 1884-1972, rimokatolički kardinal)
„…Srba u Hrvatskoj više neće biti…“ (Eugen – Dido Kvaternik, 1910-1962, ustaški bojnik (pukovnik), šef Pavelićeve policije – Ravnateljstva za javni red i sigurnost NDH i „desna ruka“ Ante Pavelića; 1941.godine)
„Nezavisna država Hrvatska…(je) bila izraz povijesnih težnji hrvatskog naroda.“ (Franjo Tuđman, 1922-1999, Titov general i hrvatski državnik)
„…traže od Hrvata – ajde, idite kleknuti u Jasenovac…Mi nemamo pred kim šta klečati! Mi smo dva puta pobijedili, 10. travnja (aprila, kada je formirana NDH) kada su nam (fašističke) Sile osovine priznale Hrvatsku i pobijedili smo poslije rata, kada smo se opet našli sa pobjednicima, za pobjedničkim stolom…Ustaše su bili oni koji su željeli hrvatsku državu…A ako je bilo zločina, bio je to rat u kome su učestvovali svi protiv svih…“ (Stjepan (Stipe) Mesić, 1934, hrvatski državnik i počasni građanin Podgorice)
Dana 17.maja 2024.godine, 43 poslanika parlamentarne većine stavili su u skupštinsku proceduru Predlog rezolucije u genocidu u Jasenovcu. Predlog je rezultat trulog kompromisa partija koje su podržale i konstituisale Spajićevu Vladu i, kao takav, sadrži najmanje četiri bitna nedostatka:
1.Nije navedeno ko je počinio genocid u Jasenovcu.
2. Nije ni okvirno naznačen broj žrtava genocida.
3. Dan 22.april nije primjeren kao Dan sjećanja na žrtve genocida.
4. Parlamentarne stranke nijesu obavezane na zakonodavnu aktivnost, kako bi se negiranje genocida u Jasenovcu izričito propisalo kao krivično djelo.
1.Istorijski je nesporno utvrđeno da je cio administrativni, vojni, policijski, prosvjetni, crkveni (Rimokatolička crkva) i medijski aparat Nezavisne Države Hrvatske (NDH) bio angažovan na „totalnom genocidu“, odnosno na sistematskom ubijanju, protjerivanju i promjeni identiteta Srba, odnosno brisanju srpskog jezika, pisma, kulturne baštine i pravoslavne vjere.
Jasenovac, „Aušvic Balkana“, bio je ustaški koncentracioni logor (tačnije, sistem logora sa komandom u Jasenovcu) za istrebljenje Srba, Jevreja i Roma. Logor je formirala pronacistička tvorevina NDH, 20/21.avgusta 1941. godine i nesmetano je (od partizanskih jedinica) „radio“ do 21.aprila 1945.godine, kada je pobijena poslednja grupa od oko 700 žena.
Imao je površinu od oko 240 km2, šest puta više od Aušvica! Postojala su čak 57 načina ubijanja zatvorenika (koji su izazivali zaprepašćenje i njemačkih nacista i italijanskih fašista) i „samo je NDH imala specijalizovane logore smrti za srpsku, jevrejsku i romsku djecu“!
Od Ante Starčevića (1823-1896, ideologa hrvatskog šovinizma i srbofobije) do dana današnjeg sprovodi se plan etničkog čišćenja Hrvatske od Srba.
„Širenje nacionalne i vjerske netrpeljivosti i mržnje počelo je još u Austrougarskoj, a ubijanje Srba počelo je u vreme Banovine Hrvatske…“ kazao je Goran Miloradović, (1965, srpski istoričar).
„…Američki vojni obaveštajci su 1947.godine, napisali da se zna da je Pavelić bio u vezi sa Vatikanom, i da Vatikan u njemu vidi borbenog katolika koji se juče borio protiv pravoslavne crkve…“ (Milan Bulajić, 1928-2009, doktor međunarodnog prava, genocidolog i diplomata).
2. Septembra 1964.godine, formirana je četvoročlana Komisija sudskih vještaka i antropologa (iz Sarajeva, dvoje iz LJubljane i Novog Sada) sa zadatkom da izvrši istraživanja na logorskom kompleksu Jasenovac. Član te Komisije bio je i Slobodan Živanović (1933-2024, srpski akademik i univerzitetski profesor medicine), kasnije predsjednik Međunarodne komisije za istinu o genocidu u Jasenovcu, sa sjedištem u Londonu, koji je kazao:
„Na stratištima duž Save, u masovnim grobnicama koje su se prostirale na dužini 12,5 kilometara i širine 4,5 kilometara, ustanovili smo, i to nedvosmileno, da tu leži nekoliko stotina hiljada monstruozno ubijenih – 700.000 Srba, 80.000 Roma i 23.000 Jevreja! U grobnicama širokim šest, a dubokim osam metara, naslagani su jedno na drugo, po 27 osoba, starih i mladih. Oko 20 odsto je živo zakopano u te grobnice…“
„…otkuda da brojku od preko 700.000 žrtava (Srba u NDH) britanska vlada smatra prihvatljivom već u maju 1943.godine. Ovo je cifra kojom BBC informiše javnost…Ernst Fik, general SS trupa, u pismu Himleru 1944, piše kako su „ustaše odveli u koncentracione logore 6-700-000 lica i tamo ih poklali“. (Predrag R. Dragić Kijuk, 1945-2012, srpski književnik, istoričar, pravoslavni mislilac…, „Katena mundi“)
3. U Predlogu rezolucije je navedeno da“…Skupština Crne Gore odlučuje da 22.april bude zvanično priznat kao Dan sjećanja na genocid u Jasenovcu“ . Prethodno je netačno naznačeno da „…prepoznajući da je 22.aprila 1945.godine logor Jasenovac bio rasformiran i na taj dan poslednji preostali zatvorenici ubijeni…“
Logor nije bio rasformiran, nego su ga ustaše uništile da bi sakrile ili umanjile monstruozne zločine koje su počinile. I u (namjernom) „savezničkom“ bombardovanju, u martu i aprilu 1945.godine, uništeni su mnogi objekti unutar jasenovačkog stratišta.
U napušteni i razoreni logor, 2. maja 1945.godine, ušle su čete 21.Srpske (partizanske) divizije, tako da bi bilo u skladu sa istorijskom istinom da se taj datum slavi kao Dan sjećanja na jasenovački genocid.
4. U Predlogu rezolucije je navedeno da „Skupština Crne Gore „osuđuje poricanje genocida u Jasenovcu…“. Međutim, Rezolucijom je neophodno inicirati i zakonodavnu aktivnost, kako bi poricanje tog genocida bilo krivično djelo.
To bi se krivičnopravno realizovalo dopunom člana 370 stav 2 (Izazivanje nacionalne, rasne i vjerske mržnje) Krivičnog zakonika (KZ), tako da se propiše kažnjivost i za onog ko javno odobrava, negira postojanje ili značajno umanjuje težinu krivičnog djela genocida u Jasenovcu
I savremena država Hrvatska je neoustaška njemačko – vatikanska tvorevina (pretežno) bivših Srba, sazdana na srpskoj krvi i kostima!
„…Nastupom nove vlasti u Hrvatskoj započeo je intenzivni proces revizionističke interpretacije svih događaja iz nacionalne prošlosti, osobito zbivanja iz NDH-ovskog razdoblja…“ (Salomon Jazbec, 1965, Jevrejin iz Hrvatske, koji se podrobno bavi hrvatskim revizionizmom).
Franjo Tuđman, Stjepan Mesić i njihovi doglavnici su u periodu otcjepljenja Republike Hrvatske od SFRJ, i kasnije kao državnici nove neovisne tvorevine, posjećivali ustaše i njihove potomke po svijetu, omogućili im povratak u Hrvatsku, „bogatili“ hrvatski jezik riječima iz perioda NDH, vratili NDH valutu (kunu i lipu) i tolerisali upotrebu ustaških amblema iz tog doba (grb s početnim bijelim poljem na šahovnici i ustaški pozdrav „Za dom spremni“)!
Dokaz suštinskog neoustaškog obilježja današnje države Hrbatske je i protesna nota hrvatskog ministarstva vanjskih poslova upućena, povodom podnošenja, „umivenog“ i „nemuštog“, Predloga rezolucije o Jasenovcu. Zaprijećeno je zaustavljanjem evropskog puta Crne Gore, odnosno učlanjenja u EU?!
„Usvajanje takve rezolucije…negativno će se odraziti na evropski put Crne Gore ili naravno i na naša bilateralna pitanja.“, navedeno je u noti.
Pored toga, u novoj hrvatskoj Vladi biće zastupljen i Domovinski pokret, ultradesničarska i nacionalistička stranka, koja otvoreno i javno, baštini ustaške tekovineUkoliko se Predlog suštinski ne promijeni, „Rezolucija o genocidu u Jasenovcu“ će biti još jedan čin duboko nečasnog i, nacionalno i državno štetnog, dodvoravanja savremenoj NDH- ziji i providan pokušaj stvaranja alibija (opravdanja) Mandiću, Kneževiću, Jokoviću i njihovim doglavnicima za ulazak i/li ostajanje u Spajićevoj antisrpskoj, antiruskoj (a time i anticrnogorskoj) Vladi – ispostavi američke ambasade u Podgorici.