Na Opštinskoj izbornoj konferenciji, DPS Herceg Novi birao je članove Opštinskog odbora. Konferenciju je otvorio, niko drugi do on, predsjednik Demokratske partije socijalista Danijel Živković koji je kao po običaju izbriljirao tokom svog govora.
Mlađani lider DPS-a je istakao da je ta partija dugo godina u opoziciji u Herceg Novom, ali da ima izuzetno jako jezgro podrške, što neka druga partija ne bi uspjela, te je izrazio zahvalnost aktivistima na predanom radu.
“Četiri godine u opoziciji uspjeli smo da sačuvamo relevantnost i da odgovorimo izazovima, nakon 30 godina vršenja vlasti. Bez obzira na revanšizam, medijski, politički i pravosudni progon i dalje smo na nogama, i to kao najjači politički subjekt u Crnoj Gori” – pohvalio se Živković.
Demokratska partija socijalista je izazovima odgovorila stvaranjem novih izazova za crnogorsko društvo, istrajavanjem u promovisanju podjela, ali i pokušajima „ispiranja“ mozga onima koji su prespavali tri decenije njihove vlasti.
“Ostaćemo u opoziciji koliko god bude potrebno da ne predajemo državu velikosprskom nacionalizmu. Smijenili smo dvije vlade i treću čeka takva sudbina. Crna Gora je danas prepoznata po političkoj nestabilnosti. Ko će doći da bilo šta uloži kod nas ako nema zdrav politički ambijent?” – rekao je nadahnuti Živković u Herceg Novom.
Iako bi neki pomislili da je novi predsjednik DPS-a donio neke novitete i značajnije promjene u političkom diskursu ove partije, on je odlučio da igra „na sigurno“, odnosno da se mnogo ne udaljava od retorike i politike koja ih je koštala gubitka vlasti.
Ljudi se uče na greškama, ali pitanje je koliko još grešaka Živković i družina treba da naprave da bi spoznali činjenicu da ponavljanjem izlizanih floskula, koje su bile popularne u vrijeme Mila Đukanovića, neće daleko dogurati…
Živković je tokom svog govora pomenuo da nova vlast povećava plate, ali da cijene rastu, što je i tačno, ali zaboravlja da pomene činjenicu da je DPS godinama održavao mizerno niske plate i da je njen bivši lider kumovao zatvaranju i privatizaciji svih onih fabrika koje su hranile Crnu Goru.
Kumovsko-prijateljske i porodične biznis šeme uništile su crnogorsku ekonomiju, ali zato napunile džepove DPS-ovih visokih zvaničnika i dijela partijskih vojnika.
To Živković nikada ne pominje, jer nema hrabrosti da „ugrize“ ruku koja ga hrani i koja ga je dovela na mjesto predsjednika DPS-a.
Mlađani lider DPS-a je uvjeren i da su drugi politički subjekti gradili svoju političku platformu na priči kako je DPS partija koja se ustremila protiv Boga i crkve, te da takve partije propadaju i nestaju.
Živković možda nije svjestan da su sve partije koje su se borile za demokratiju i svrgavanje DPS-a sa vlasti prvo morale da detronizuju Đukanovića i njegovu partiju, a tek onda da krenu u procese koji su bili nemogući tokom vladavine DPS-a.
Lider DPS-a imputira nekim partijama da zloupotrebljevaju vjeru i vjersku organizaciju za obračun sa Crnom Gorom i da zbog toga nigdje više ne mogu da se slože i povežu, te da će zbog toga svugdje padati.
I ponovo Živković zaboravlja da je njegov nekadašnji nadređeni, Milo Đukanović, sa ostalima iz stare garde DPS-a bio uz crkvu, kada su smatrali da im to može biti od koristi. Međutim, kada su se previše obahatili i krenuli protiv crkve, izgubili su vlast, te sada to očigledno ne mogu da prežale.
Kao po običaju, Živković je rekao i da DPS koalicioni kapacitet, ali da na drugoj strani druge partijr nemaju hrabrosti da uđu u koaliciju sa „jedinom patijom koja može da obezbijedi stabilnost, jer Beogradu ne odgovara politička stabilnost.“
Pozivanje ostalih političkih subjekata da im se pridruže i ponovo postanu njihovi vjerni sateliti je matrica kojom se služio i Milo Đukanović. A pominjanje stabilnosti i Demokratske partije socijalista u istoj rečenici je otvoreno ruganje u lice svim onim građanima koji su živjeli u toj „stabilnosti“ trideset godina. Živković se možda pogrešno izrazio, jer ta „stabilnost“ o kojoj priča je ustvari stabilokratija koju su podržavale Evropska unija i Sjedninjene Američke Države. Međutim, svemu dođe kraj, pa i stabilokratiji DPS-a.
„Znaju kad mi dođemo na vlast nema više obračuna sa Crnom Gorom. Sudbina naše države povezana je sa DPS. Zato moramo još vrijednije raditi da se što prije vratimo na vlast”.
Još jednom je Danijel Živković uspio da nas iznenadi svojim inspirativnim govorom, britkim umom i konstatacijom da je sudbina Crne Gore povezana sa Demokratskom partijom socijalista. Što prije shvati da sudbina nijedne demokratske države ne zavisi od jedne partije ili jednog čovjeka, to prije će DPS možda i uspjeti da se reformiše.
I na kraju, moguće je da je Danijel Živković još uvijek nespreman da raskrsti sa teretom koji mu je ostavio u amanet prethodni lider DPS-a, ali ukoliko zaista želi da bude ozbiljno shvaćen, moraće da se distancira od svih onih koji su svojim kriminalnim aktivnostima napravili od DPS-a tzv. političko krilo mafije.
Mada, možda u predstojećem periodu Specijalno državno tužilaštvo (SDT) i Specijalno policijsko odjeljenje (SPO) pomognu Danijelu i ostalim mladim snagama DPS-a da se ratosiljaju onih koji im nikako ne dozvoljavaju da krenu pravim putem.