OPASNO JE AKO NAJMANJA DRŽAVA POSTANE NAJVEĆA DRŽAVNA STRAVA!

Piše: dr Petar Milatović Ostroški

Dragi i veseli rođače, dok se u Petrovom raju zanimam djelima: Dostojevskog, Tolstoja, Šolohova, Puškina, Gogolja, Turgenjeva, Čehova, Bunjina, Bulgakova, Pasternaka, mog prijatelja iz emigracije Solženjicina (ako si ikad bilo šta od njih pročitao kao đak i student (de)generacije) stiže mi juče „Saopštenje za javnost“ iz tvog kabineta:
„Predsjednik države Jakov Milatović primio je u rezidenciji na Cetinju ministra odbrane Dragana Krapovića, načelnika Generalštaba Vojske Crne Gore, brigadnog generala Zorana Lazarevića i pukovnike Vojske Crne Gore. Tom prilikom, Predsjednik države kao predsjednik Savjeta za odbranu i bezbjednost dodatno je upoznat sa trenutnim stanjem u crnogorskoj vojsci. Predsjednik Milatović je ukazao na važnu ulogu koju Vojska ima u jačanju kredibilnosti Crne Gore kao NATO članice, što predstavlja jedan od glavnih vanjskopolitičkih prioriteta naše države. Tokom sastanka je konstatovano i da Vojska Crne Gore posvećeno i odgovorno izvršava svoja ustavna ovlašćenja i čini garant sigurnosti svih građanki i građana naše zemlje.“

Prvo što mi je palo u oči jeste da si zaobišao ostale članove Savjeta za nacionalnu bezbjednost, Andriju Mandića, zahvaljujući kome si postao predsjednik države (a bojim se i državne strave) i tvog kamarada Milojka Spajića sa kojim si u zavadi i koji će, ubijeđen sam u to, kad mu srpske partije budu rušile vladu spas potražiti u koaliciji sa DPS-om i spasiti je, a nas još dublje gurnuti u ionako duboko dužničko ropstvo .

Upalo mi je u oči da se u ovom slučaju radi o Stokholmskom sindromu, što je naziv patološkog psihičkog stanja koje nastaje u situacijama u kojima dolazi do zbližavanja otmičara ili napadača i talaca, do zbližavanja otmičara odnsono napadača i njihovih žrtava, a upravo taj Stkholmski sindrom prepoznajme u saoptenju iz tvog kabineta, naročito u rečenici liji dio dolsovna glasi: „ Predsjednik Milatović je ukazao na važnu ulogu koju Vojska ima u jačanju kredibilnosti Crne Gore kao NATO članice, što predstavlja jedan od glavnih vanjskopolitičkih prioriteta naše države.“

Dragi rođače, upravo taj NATO je zlikovački bombardovao Crnu Goru i Srbiju, a četiri godine ranije i Republiku Srpsku u koju si odbio da dođeš na Dan državnosti Republike Srpske 9. januara 2024. godine, pa postoji opasnost da ti predsjednik Republike Srpske zabrani ulazak u Bosnu i Hercegovinu, što nije pohvalno za šefa države.

Da te podsjetim, vojnik Saša Stajić iz Beograda, koji je imao 19 godina, prva je žrtva zlikovačke NATO agresije na Srbiju i Crnu Goru. Poginuo je 24. marta 1999. prilikom bombardovanja kasarne „Milovan Šaranović“ u Danilovgradu, gde je služio redovnu vojsku.

Ne bih više trošio riječi o Stokholmskom sindromu.

S obzirom da je riječ o „garantu sigurnosti svih građanki i građana naše zemlje“, moram ovdje da povučem paralelu između „sigurnosti svih građanki i građana“ dvije države, one velike SFRJ i ove najmanje Crne Gore.

S obzirom da si 1991. godine, kad je započet vjersko-nacionalni građanski rat na Helmu (Balkanu) imao svega pet godina, jer si rođen 7. decembra 1986. godine, logično je da ne znaš uzročno-posledičnu povezanost raspada velike države u kojoj si rođen, a vidim da nije imao ko da te pouči, pa imajući to u vidu dozvoljavam sebi slobodu da ti najdobronamjernije ukažem na istorijske činjenice kako se ne bi greške iz velike države ponovile u najmanjoj čiji si predsjednik.

Naime, onu SFRJ, koja je po međunarodnom pravu pravni naslednik prethodne države Kraljevine Jugoslavije, odnosno Kraljevine Srba Hrvata i Slovenaca, mogli su da razgrade mirnim putem samo i isključivo konstituitivni narodi, a to su, ponavljam, Srbi, Hrvati i Slovenci, a ne komuno-titoističke nacije: Makedonci (koji kao nacija sa makedonskim jezikom postoje od 1945. godine), Crnogorci (koji kao titoističko-đilasovska nacija postoje od 1945. godine) i muslimani koji kao komuno-titoistička nacija postoje od 1974. godine, one iste godine kad je oktroisan nakazni antisrpski Ustav kao strašna uvertira u kasniji krvavi vjersko nacionalni građanski rat.

Taj krvavi vjersko-nacionalni građanski rat iniciran je sa dvije strane, sa spoljne i unutrašnje.

Sa unutrašnje strane iniciran je od strane komunista koji su volšebno postali veliki „nacionalisti“ i kod Srba i kod Hrvata i kod Slovenaca i ostalih, što sam i najavljivao 1979. godine i zbog toga sudski osuđen 12. marta 1981. godine, istog dana kad su buknule šiptarske demonstracihje na Kosovu i Metohiji koje je Stane Dolanc, bivši član Hitler-jugenda, htio da minimizira, da bih poslije izdržane političke robije otišao u emigraciju 29. novembra 1983. godine, na takozvani komunistički „Dan republike“ koji je, u stvari, dan smrti Marije Terezije i na taj dan je srbogladni srbožder Josip Broz, zvani Tito, povampirio je stare austro-ugarske snove o brisanju svega srpskog na (Helmu) Balkanu baš u jeku Građanskog rata (koji još nije završen!), dakle u sred Drugog svjetskog rata, baš kao što je to u Rusiji uradio u Prvom svjetskom ratu mason Čivutin Lenjin.

Ali da se vratim na početak vjersko-nacionalnog građanskog rata. Taj rat, da te podsjetim planiran je 20 godina prije početka, što je evidentno u dokumentaciji centralne američke obavještajne službe CIA.

Taj planirani rat, sa spoljne strane zdušno iznad svake bezdušnosti, pomagali su: Velikonjemački Četvrti Rajh, Crna katolička internacionala i lihvarska masonska oligarhija zajedno sa multinacionalnim kompanijama sa samo jednim ciljem – da se cio prostor Helma (Balkana) pretvori u stanje stalnog dužničkog ropstva u koje će robovi zahvalno ljubiti grobarske lopate, u prvom tsepenu, da bi u drugom i cijelu Evropu pretvorili u američko-masonski koncentracioni logor koji čuvaju naoružani majmuni, o čemu sam pisao 1996. godine u romanu „Nadzemlje“ na strani 163, što je urednik prvog programa austrijske televizije dr Malte Olševski doslovo citirao u svom dokumentranom djelu na njemačkom jeziku „Der serischer Mythos“ (Srpski mit) na strani 432, a koja je obajvljena 1998. godine u izdanju čuvene izdavačke kuće Herbig u Minhenu, što je sve prećutano u otadžbini jer sam bio u emigraciji, kao i što je prećuatno da sam uspio da u Austriji pridobijem za srpsku stvar Slobodarsku stranku Austrije, najjaču opozicionu stranku u Austriji, kojoj sam, u dogovoru sa Aleksandrom Vučićem, oragnizovao izuzetno uspješnu turnijeu po Srbiji predtsavljanje na beogradskom Univetruzitetu, prijem u Vladi Srbije , konferenciju za štampu prijem u Patrijaršiji i tako dalje, a poznato je da sve što je vredelo u emigraciji ovdje u zemlji je sistematski pećutkivano od strane režimskih novinara i grobara istine.

Ta spoljašnja antisrpska koalicija djelovala je u sprezi sa domaćim nacionalnim veleizdajnicima, nacionalnim štetočinama i političkim diletantima. Od brojnih primjera izdvajam najupečatljivije i najsramnije u ondašnjoj velikoj državi, pa da se i u ovoj najmanjoj ne bi nešto slično desilo nije suvišno da podsjetim, kako bi se povelo računa da o sudbini najmanje države čiji si predsjednik ne odlučuju u kritičnim momentima oni koji ne misle dobro ni Srbima, ni Crnogorcima, što bi stari Latini rekli Sapienti sat! (Pametnome dosta)

Dragi rođače, sigurno nema čovjeka ko nije čuo za narativ da su Srbija i Srbi „započeli“ ratove 90-ih i da su jedini krivci i tako dalje.

Da pogledamo ko je bio na vlasti i na čelu vojske (JNA) u tada još postojećoj zajedničkoj SFR Jugoslaviji tokom 1991. godine, kada su počele intervencije i napadi na JNA u SR Sloveniji i SR Hrvatskoj, da bi se to prelilo tokom 1992. godine na BiH.

Ako neko pronađe Srbina ovdej, svaka mu čast, dobija od mene premiju!

— Predsjednik predsjedništva SFRJ – Stipe Mesić (Hrvat)
— Predsjednik vlade tj. premijer – Ante Marković (Hrvat)
— Ministar inostranih poslova – Budimir Lončar (Hrvat)
— Načelnik Generalštaba JNA – Veljko Kadijević (Hrvat po majci, rođen u Hrvatskoj, oženjen Hrvaticom)
—Zamjenik Kadijevića – Josip Gregorić (Hrvat)
— Drugi zamjenik Kadijevića – Stane Brovet (Slovenac)
— Glavni komandant štaba Centralne komande JNA u Beogradu – Andrija Silić (Hrvat)
— komandant Ratnog vazduhoplovstva i PVO JNA – Zvonko Jurjević (Hrvat)
— komandant ratne mornarice JNA – Božidar Grubišić (Hrvat)
— komandant Centra visokih vojnih škola JNA u Beogradu Ivan Radanović (Hrvat)
— glavni komandant Komandno-štabne akademije Tomislav Bjondić (Hrvat)
— glavni komandant Vojne akademije u Beogradu Mate Pehar (Hrvat)
— Načelnik uprave bezbjednosti JNA tj. KOS – Milivoje Pavičević (Hrvat).

Najmoćnija funkcija, nakon smrti jugoslovenskog diktatora Hrvata Josipa Broza Tita, postaje premijer. Nakon Titove smrti, premijeri su bili isključivo Hrvati:
— Predsjednik Saveznog izvršnog vijeća Milka Planinc (Hrvatica)
—Predsjednik Saveznog izvršnog vijeća Branko Mikulić (Hrvat)
—Predsjednik Saveznog izvršnog vijeća Ante Marković (Hrvat).

O kakvom započinjanju ratova od strane Srbije i JNA kojom upravlja Srbija može biti riječ? Naravno sve je to jedna velika laž!

Srbi su bili diskriminisani i potčinjeni hrvatskoj vlasti za vreme Titove Jugoslavije i SFRJ. O svemu se pitao diktator Hrvat Tito, a nakon njega, Hrvati komunistički političari. „S“ od Srbina ovde nećete naći!

Dakle, dragi rođače, sada imaš nauk iz prethodne velike države i ne dozvoli da se u najmanjoj državi dogodi repriza, što znači da treba povesti računa o sastavu kadra vojno-bezbjednosnih struktura, jer je opasno ako najmanja država postane najveća državna strava!