Sva priviđenja Vuka Jeremića: Napada vlast zbog Crne Gore da prikupi političke poene

Dok se patriotske srpske snage i verujući pravoslavni narod mirno i dostojanstveno bore za očuvanje svetinja u Crnoj Gori, suočeni sa progonima, hapšenjima i prebijanjima od strane crnogorske policije i drugih poluga kriminogenog režima Mila Đukanovića, politički marginalci iz Srbije, kojima je nacionalni interes nešto potpuno strano i nepoznato, koriste ovu situaciju kako bi ušićarili neki sitni poen i nastavili da plivaju po političkom mulju koje im toliko prija.

Tako se našao pozvan da prilike u Crnoj Gori na sebi svojstven način komentariše i Vuk Jeremić, finansijski „stručnjak“, inače predsjednik Narodne stranke i bivši ministar spoljnih poslova Srbije, u vrijeme čijeg mandata su udareni temelji „kosovske nezavisnosti“, a Srbi u Crnoj Gori dovedeni u položaj građana drugog reda čime su stvoreni uslovi za napad na srpski narod i crkvu, kojem aktuelno svedočimo, dok je on u to vrijeme sklapao poslove sa Partikom Hoom i vređao srpski narod u prijateljskim razgovorima sa Milanom Roćenom, jednim od Đukanovićevih najpovjerljivijih saradnika.

Jeremić, naime, na najprizemniji način iznosi potpuno neosnovane i nebulozne optužbe protiv najvišeg državnog rukovodstva Srbije da stoji iza aktuelnih poteza crnogorskog režima i napada na Srpsku pravoslavnu crkvu, kako bi zajedničkim snagama ugrozili mitropolita crnogorsko – primorskog Amfilohija, u čiju se zaštitu Jeremić navodno stavlja.

Međutim, u svojoj konfuznoj tiradi, čija je glavna ideja vodilja, kako se čini, patološka mržnja prema Predsjedniku Srbije, Jeremić zaboravlja da pomene da srpsko državno rukovodstvo od početka ovih dešavanje ulaže velike napore da, poštujući sve međunarodne propise i konvencije, kao i crnogorsko unutrašnje zakonodavstvo i uz potpuno uvažavanje crnogorskih institucija, kakve god one bile, stane u zaštitu vjernika i velikodostojnika SPC, prema kojima u ovim teškim i prelomnim trenucima, kao što je to i do sada bio slučaj, izražava veliko poštovanje i solidarnost, svejsno težine i ozbiljnosti njihovog položaja.

Svima je jasno da je Jeremiću opstanak na političkoj sceni Srbije jedini svetionik na mračnom horizontu, dok probušena lađa njegove političke partije nepovratno tone, ali čak i njemu treba da bude jasno da borba vjerujućeg naroda za očuvanje svojih svetinja ne smije i ne može biti korišćena za sticanje jeftinih političkih poena, koji teško da će mu pomoći da ikada pređe izborni cenzus i da kao potpuni apsurd ponovo dođe u situaciju da mu posao bude briga o srpskim nacionalnim interesima. Jer ako je zbog kratkog boravka na vlasti bio spreman da se odrekne Kosova i Metohije i de fakto ga ustupi albanskim teroristima, veliko je pitanje šta je sve spreman da ustupi i čega da se sve odrekne da bi se ponovo vratio na vlast.

(Nacionalist.rs)