Preminuo Ranko Jovović: Odlazak velikana srpskog i vječitog buntovnika

Srpski pjesnik Ranko Jovović preminuo je u Podgorici u 79-toj godini. On je rođen 1941. godine u Kosiću kod Danilovgrada. Osnovno i srednje obrazovanje završio je u Danilovgradu i Podgorici. Studirao je na grupi Jugoslovenska književnost i srpskohrvatski jezik na Filološkom fakultetu u Beogradu.

“Ranko Jovović je jedan od najbuntovnijih i najžešćih pjesnika svoje generacije, izražene subjektivnosti i nesputanog temperamenta. Njegovo je pjesništvo u izrazu raspeto između ispovjednog, lirskog i buntovnog do povremenih destruktivnih tonova.”

KNJIGE POEZIJE:

“Gvozdena šuma” (1968)
“Dodir tame” (1971)
“Jemstvo” (1974)
“Divlji plač” (1977)
“Psa mi” (1981)
“Poljubac za Anu Ahmatovu” (1985)
“Gomilanje straha” (1986)
“Zemlja za ukop” (1987)
“Crnjanski” (1994),
“Pagani pred raspećem” (1994)
“Šta je čovjek bez podviga, Gospode” (1998)
“Mračni hljeb”(2001)
“Moj doprinos razaranju svijeta” (2007).
“Munje i molitve” (2008).
“Ne okreći od mene glavu, Gospode” (2010).
Njegovi poetski izbori predstavljeni su ostvarenjima “Druženje sa Sokratom” (1983), “Zalazak sunca zauvijek” (1989) i “Vuci u žalosti” (1995).

Objavio je knjige zapisa, intervjua i eseja: “Neka mi ne bude ništa oprošteno” (1995) i “Doba divljanja”. Dobitnik je više značajnih književnih priznanja. Pesme su prevođene na ruski, engleski, italijanski i druge jezike. Bio je dugo godina urednik “Stvaranja”.

“Jovovićev doživljaj svijeta pun je paradoksa, njegova poezija obiluje osjećanjima nemira, bunta, nepristajanja na strah, nadograđenih uspjelim estetskim doživljajem i bogatom asocijativnošću.”

“Rijetki su pjesnici ovog spoja, i rijedak je Ranko Jovović što munjama i molitvama, s oporošću i gorčinom, s retorikom u svom stilu, i s molitvom u svom stilu, grubo i prekorno, s drainčevskom energijom bandita i romantičnom dušom pjesnika, od početka stvaralaštva, vlada vrhovima srpske poezije. Put njegove poezije je razvojni, ne po hijerarhiji, već po dubini neosporne vrijednosti.”