Zašto je ubistvo Džona Kenedija čak i posle 60 godina i dalje američka državna tajna

Nedavno je, po nalogu predsjednika Džozefa Bajdena, američka administracija skinula oznaku tajnosti sa niza dokumenata o ubistvu predsjednika SAD Džona Kenedija, ali ovi dokumenti ni na koji način nisu doveli u pitanje zvaničnu verziju, prema kojoj je 35. predsjednika 22. novembra 1963. u Dalasu ubio „usamljeni strijelac“ Li Harvi Osvald.

Predsjednik Bajden je odbio da skine oznaku tajnosti sa 515 dokumenata, kako bi se „spriječilo nanošenje štete vojnim snagama, obavještajnim operacijama, snagama reda i spoljnoj politici.“

Nedugo potom je, u veoma gledanoj emisiji na televiziji „Foks njuz“, popularni voditelj Taker Karlson, pozivajući se na izvor na „visokom nivou“, iznio tvrdnju da je Centralna obaveštajna agencija (CIA) imala presudnu ulogu u ubistvu bivšeg predsjednika SAD. To nije prvi put da se za ovaj zločin optužuje CIA.

„CIA je bila umiješana u ubistvo predsjednika Kenedija“, saopštio je Karlsonov izvor. „Ovo je potpuno drugačija zemlja od onoga što smo mislili da jeste. Sve je laž.“

Misteriozne okolnosti ubistva

Podsjetimo se na neke činjenice o predsedniku SAD Džonu Kenediju. Krajem 1963. Kenedi je započeo sa kampanjom za izbore 1964. Posebnu važnost u njegovoj kampanji trebalo je da ima američki jug, gdje je imao najniži rejting.

U Dalas, u Teksasu, doputovao je 22. novembra. U otvorenom automobilu nalazili su se, pored predsjednika Kenedija, i Džon Koneli, guverner Teksasa i njihove supruge. Tokom vožnje ulicama ubijen je hicima iz vatrenog oružja.

Prema rezultatima istrage, ispaljena su tri metka, od kojih je prvi ranio Konelija, a dva su pogodila predsjednika Kenedija. Pola sata kasnije, 35. predsjednik SAD proglašen je mrtvim.

Faktički odmah je objavljeno da je ubistvo izvršio izvjesni Li Harvi Osvald. Dva dana kasnije, Osvalda je u podrumu policijske stanice ubio vlasnik noćnog kluba Džek Rubi, što je zabelježeno kamerama. Šta je vlasnik noćnog kluba radio naoružan u lokalnom zatvoru? I Rubi je ubrzo umro pod misterioznim okolnostima, navodno od raka pluća, u januaru 1967.

Osvald, kontroverzna i sumnjiva ličnost, bio je pripadnik vojske SAD, imao je kontakte sa kubanskim emigrantima, neko vrijeme je boravio u Sovjetskom Savezu, gdje se oženio, da bi se zatim vratio u SAD. Pojedini istraživači tvrde da je Osvald bio agent CIA.

Odmah po ubistvu, u SAD su se pojavile sumnje u zvaničnu verziju.

Iz tog razloga, novi predsednik Lindon Džonson je obrazovao predsedničku Vorenovu komisiju, koja je trebalo da istraži ubistvo. Komisija je potvrdila da je ubica bio Osvald, koji je delovao „sasvim sam“, čime je slučaj zvanično zaključen.

Oko 50 odsto Amerikanaca danas ne veruje u zvanično potvrđenu verziju Kenedijevog ubistva.

Vlada u vladi, koja ismijeva samu ideju demokratije

O Kenediju je u međuvremenu stvorena „glamurozna predstava“, svojevrsni „mit o najmlađem američkom predsjedniku.“

Kao predsjednik, Kenedi se nije pokazao naročito uspješnim. Tokom njegovog mandata dogodila se invazija na Kubu, iz aprila 1961, i podizanje Berlinskog zida. Kada je došao na vlast, u Vijetnamu je bilo oko hiljadu Amerikanaca, tokom njegovog mandata američko angažovanje je preraslo u Vijetnamski rat.

Među njegove neuspjehe ubrajaju se i razorne vazdušne kampanje u Indokini, posebno u Laosu. Kubanska kriza je započela instaliranjem američkih raketa u Turskoj, na šta je SSSR odgovorio slanjem raketa za Kubu.

O „uzornom porodičnom životu“ predsjednika dovoljno govore afere sa glumicama Merlin Monro ili Anitom Ekberg. Činjenica da su Bijelu kuću njegovog vremena opisivali kao Kamelot, dvorac moralno neupitnog, mitskog kralja Artura, danas djeluje kao neukusna šala.

Posle Kubanske krize, najtežeg momenta Hladnog rata, Kenedi je, prema nekim indicijama, želio smirivanje trke u naoružanju i normalizaciju odnosa sa SSSR-om. To je mogao da bude dovoljan razlog da se žestoko zamjeri obavještajnim službama i moćnicima iz vojno-industrijskog kompleksa.

Kako je zaključio Karlson: „Unutar američke vlade postoje snage koje su potpuno van demokratske kontrole, mnogo moćnije od izabranih zvaničnika koji ih, navodno, nadgledaju.“

Zapravo, kako tvrdi ovaj novinar, CIA predstavlja „vladu u vladi, koja ismeva samu ideju demokratije“. Ove snage koje djeluju iz senke „mogu da sakriju i svoje saučesništvo u ubistvu predsjednika“, dodao je Karlson. „Odnosno, one mogu da urade šta god požele.“

(rt balkan)