Fidelity consulting razbio u paramparčad program Evropa sad 2: OBAVEZNO PROČITAJTE! (7. dio)

Piše: Fidelity consulting

Izbor današnjeg naslova je zbilja bio lak: nakon 5 mjeseci i smjene tri godišnja doba (proljeće, ljeto i jesen 2023. godine) od predstavljanja krilatice 1.000 evra prosječna plata, 600 evra prosječna penzija i puna zaposlenost, do dan danas od svega je predstavljen samo supersmiješni kalkulator, koji predstavlja prolaznost neto i bruto vremena, tj. plate.

Namjerno smo stavili da čeŠkamo a ne da čekamo Godoa tj „Evropu sad 2“, jer češkanje a ne čekanje ukazuje na apsurdnost cijele situacije u kojoj se kao društvo nalazimo jer se program Evropa sad 2 uporno krije od svih.

„Evropa sad 2“ je primjer apstraktnosti pristupa ekonomskoj teoriji i praksi, gdje tradicionalna narativna struktura i razvoj programa, koji moraju da prate ovako krupna obećanja, jednostavno nisu prisutni. Besmisao neegzistencije programa „Evropa sad 2“ se ogleda u tome da cjelokupna javnost beskrajno nepristojno dugo čeka program koji, sve su prilike, nikada neće doći i nema namjeru da to uradi jer je nemoguće sprovesti tako obimne reforme u svega 12 mjeseci.

Ono što do sada naslućujemo o nepostojećem programu „Evropa sad 2″ je to da se njegov nedolazak pravda repetitivnim monolozima i izlizanim frazama tipa “objavićemo ga nakon što formiramo Vladu” te traljavim PR akcijama koje naglašavaju monotoniju i besmisao situacije u kojoj se autori ES2 nalaze. Ucjenjivanje objavljivanja programa „Evropa sad 2“ formiranjem Vlade predstavlja nepoštovanje građana, zainteresovane javnosti i institucija ove države i u suprotnosti su sa proklamovanim pricipima transparentnosti.

Nefer prebacivanje odgovornosti na druge aktere, stvorena je snažna atmosfera očaja i beznađa među građanima, kojima je obećan ekonomski preporod za roku od 12 mjeseci, jer niko ne zna na koji načine će se povećati plate i penzije, te dostići puna zaposlenost. Velika ekonomska nadanja „Evropa sad 2“ su se pretvorila u dramu paradoksa u kojoj su laka, krupna obećanja tek prazne riječi koje odzvanjaju praznom pozorišnom scenom, a stvarnost je okrutna i nepopustljiva.

Pogled na praznu ekonomsku scenu otkriva istinsku sliku ES2: postoji samo jedno drvo, promašeni kalkulator koji simbolizuje prolaznost vremena i naivne nade. Godo, odnosno „Evropa sad 2“, ostaje nedostižna metafora, apstraktan koncept koji se izmiče i blijedi s vremenom, dok je nestrpljenje građana uvijeno u tišinu koja se lagano spušta. Priča o „Evropa sad 2“ polako ali sigurno postaje metafora za iluzorne snove i neispunjena obećanja, dok građani nastavljaju svoj ciklus čekanja, češkajući glave u potrazi za odgovorima. Jer, svaka izgovorena fraza, svaki odložen datum, dodatno udaljava san o boljem životu, o većim platama, penzijama i potpunom zapošljavanju.

Što vrijeme duže prolazi, postaje jasnije da je drama, koja se odvija pred njima, bila tek jedna u nizu nedostižnih obećanja. Čekajući Godoa, tj. „Evropu sad 2“, čekamo, možda, na promjene koje neće doći… čekamo, čekamo i dalje češkamo.