Žujović terorističkim napadom pozvao na džihad balkanske fanatike iz regiona

Na društvenoj mreži koju koriste balkanski islamski fanatici, jedan od vođa vehabija, trenutno u bjekstvu na Kosovu i Metohiji, poručio je da će se „Alah osvetiti najmilijima“ pripadnika MUP koji su učestvovali u hapšenju Salahudina (Miloša) Žujovića.

Podsjetimo, Žujović je pokušao da ubije srpskog žandarma Miloša Jevremovića na dužnosti ispred Ambasade Izraela u Beogradu.

Prijetnju je prošle nedjelje otkrio ministar unutrašnjih poslova Ivica Dačić, naglašavajući da će BIA, MUP i bezbjednosne službe pomno pratiti „grupaciju vehabija kojih ima na raznim stranama“.

Jedna od tih „strana“ je izgleda i NATO, budući da islamistička prijetnja „krvnom osvetom“ dolazi sa teritorije južne srpske pokrajine, koja je pod potpunim nadzorom Alijanse.

Nijedna od mnogobrojnih zapadnih institucija prisutnih na KiM nije se oglasila poslije pretnje islamista novim terorističkim napadima u Srbiji, koje zvuče kao objava rata.

Stručnjaci smatraju da je taj rat već u toku, ukazujući da je Žujović krenuo u napad spreman da umre da bi postao šehid, „mučenik u ratu za islam“ i podstakao slične fanatike na akciju, prenose „Novosti“.

Irfan Peci, stručnjak za terorizam koji je nekada i sam pripadao džihadističkom pokretu, izjavio je tim povodom:

– I one radikalne vehabije koje nisu poznavale Salahudina i nisu bile dio njegove mreže, počinju da se bude, motivisani da slijede primer ratnika koji je otišao u smrt i stekao status heroja – rekao je Peci.

On je naglasio da je poziv na buđenje terorista pokrenula Rezolucija o Srebrenici:

– Bio je to pisani poziv za džihad. Ovaj dokument će se pokazati opasnijim nego što se to moglo učiniti na prvi pogled – kazao je Peci.

Udružena agresivna kampanja Sarajeva i prijetnje sa KiM su već viđene u prošlosti.

– Sarajevo je tajno slalo savjetnike da pomognu OVK u borbi protiv Srba, a ključni funkcioneri SDA organizovali su i slanje oružja. Podrška koju je SDA pružila OVK se pokazala kao najznačajnija pomoć Albancima 1998, a to je još jedna priča o kojoj se nedovoljno izvještavalo iako je bila dobro poznata ekspertima. Zapadne trupe, koje su služile na Kosovu poslije intervencije NATO, našle su oružje i municiju sa jasnim oznakama bosanskih muslimana. Ove podatke NATO i zapadni mediji nisu želeli da objave – otkrio je u knjizi „Nesveti teror: Bosna, Al Kaida i uspon globalnog džihada“ američki kontraobaveštajac Džon R. Šindler, dugogodišnji analitičar Agencije za nacionalnu bezbednost (NSA) specijalizovan za Balkan i kasnije profesor na Vojnopomorskom koledžu.

On nije bio ni srpski lobista, ni simpatizer Srba, već službenik svoje zemlje koji je u saradnji Klintonove administracije sa radikalnim islamistima u BiH, video opasnost po SAD.

Njegova knjiga izazvala je buru u Americi, jer su informacije iz nje bile iste one koje je od američkih službi dobijala i Bijela kuća.

Šindler je otkrio da je Klintonova administracija ignorisala izvještaje i analize koji su svjedočili da su u ratu u BiH svi „jednako loši“, da nema genocida i da najozbiljniju opasnost predstavlja dolazak masa mudžahedina.

Informacije o ostanku hiljada „ratnika za islam“ u Federaciji BiH, čije su državljanstvo i dokumente dobili da bi se zatim raspršili širom Zapada omalovažavane su do terorističkog napada na SAD 11. septembra 2001. godiine, kada je otkriveno da su među organizatorima veterani džihada u BiH.

Američke službe su otkrile tokove basnoslovnih suma kojima je finansiran vjerski rat i dovođenje mudžahedina, koji su postali oficiri za moral i propovednici u centrima za obuku Izetbegovićeve vojske.

Tako je na Balkan stigao rigidni islam, poznat na Zapadu kao vahabizam, po struji islama koja je zvanična religija u Saudijskoj Arabiji. Međutim, same vehabije sebe nazivaju salafijama, što je mnogo širi ekstremistički pokret.

– Najznačajniji vjerski pokret koji je stajao iza uzleta radikalizma u muslimanskom svijetu u 20. vijeku bio je salafizam, neoortodoksna varijanta islama nastala u sjevernoj Africi. Cilj salafijskog pokreta bila je reforma islama u skladu sa učenjima prvih muslimana „pobožnih predaka“ i pokret je oduvijek bio izrazito antizapadnjački i odbojan prema „zvaničnom islamu“ koji smatra dekadentnim i kompromitovanim. Salafističke ideje su imale veliki uticaj u Egiptu, prvenstveno preko „Muslimanske braće“. Stapanjem radikalnog islamizma i agresivnog nacionalizma, salafizam se pokazao moćnom ideologijom. Njegov uticaj na bosanske muslimane bio je snažan još od početka četrdesetih godina 20. vijeka, zahvaljujući vezama sa egipatskim islamistima. Salafizam će biti dominantna ideologija među hiljadama muslimana koji su pohrlili u Bosnu da se bore za SDA i svoje istovernike – objasnio je Šindler.

On je naveo da najveće zasluge za logistiku bosanskog džihada imao Sudanac Fatih al Hasanein, Izetbegovićev prijatelj, nekadašnji jugoslovenski student.

– Dok je Alija Izetbegović postavljao temelje vaskrsa islamizma u Bosni, a Osama bin Laden dovodio mudžahedine da se bore, Al Hasanein je rukovao muslimanskim novcem koji je bio „životni sok“ sarajevskih ratnih napora… Al Hasanein je veći dio života proveo u Evropi, najviše u Jugoslaviji. Kao student medicine u Beogradu i Sarajevu razvio je bliske veze sa vodećim bosanskim islamistima, naročito sa Izetbegovićem koga je sreo 1970. služeći kao veza između „Muslimanske braće“ i bosanskih ekstremista – rekao je Šindler.

Al Hasanein je u Beču 1987. osnovao Agenciju za pomoć trećem svijetu (TWRA), međunarodnu fondaciju za širenje radikalnog islama, posebno u istočnoj Evropi i na Balkanu.

– Osjetivši pravi trenutak u nastupajućem slomu komunizma u ovom regionu, islamisti su bili spremni da prazninu popune novcem, ljudima i oružjem, priskačući u pomoć drugim muslimanima, prije svega u Bosni. TWRA je ogromna sredstva dobijala iz mnogih izvora, uključujući i islamske vlade koje su željele da prikriju svoju podršku radikalizmu i od samog početka je bila povezana sa terorizmom. Istrage koje su vodile SAD i druge zemlje, kasnije će otkriti neposredne veze između TWRA i istaknutih džihadista poput šeika Omara Abd el Rahmana i Osame bin Ladena – naveo je Šindler.

On je ukazao da je Izetbegovićeva politika dovela vahabizam na poziciju velike moći u BiH, gdje je rađao „radikalizam i terorizam gdje god bi se pojavio“.

– Problem je sažeto objasnio mladi muslimanski naučnik Jasmin Merdan, pobožni hafiz koga je užasavala saudizacija njegove vjere u sopstvenoj zemlji: „Terorizam je samo rep na tijelu vahabizma“, rekao je, pa ipak se ta lukava religija lako prerušavala i „većinom hvata ljude iz rđavih sredina, u najboljem slučaju one koji nisu imali čvrst dodir sa islamom“. Bosanski muslimani, slabe vjere i često ne poznajući ni vlastitu tradiciju, podlegli su vahabizmu, odnosno onome što je Merdan nazvao „ideološkim terorizmom, koji zastrašuje ljude s drugačijim gledištima (što je) odskočna daska za praktični terorizam“. Sa čvrstinom koju bi malo zapadnjaka pokazalo, Merdan je izjavio da „nije svaki vehabija terorista, ali je svaki terorista vehabija“ – kazao je Šindler.

Alija Izetbegović od mladosti je bio član bosanskog ogranka ekstremističke organizacije „Muslimanska braća“, piše Džon R. Šindler:

– Najbolji izraz njegovog načina mišljenja jeste Islamska deklaracija. Na početku deklaracije on iznosi da je njen cilj „stvaranje jedinstvene islamske zajednice od Maroka do Indonezije“ i da „Musliman može ginuti samo sa imenom Alaha i slavu islama“.

Ključnu ulogu za saradnju Izetbegovićeve armije i OVK imao je Alija Ismet, etnički Albanac i bivši oficir JNA.

– On se uzdigao do ranga generala u Armiji BiH i njemu je Izetbegović povjerio zadatak da omogući bosansku pomoć OVK. Istureni čovjek je bio Halil Bicaj, još jedan etnički Albanac i oficir JNA, koji je postao zamjenik komandanta brigade u Izetbegovićevoj armiji – rekao je Šindler.

Možda objašnjenje da vehabijama pristupaju oni koji ne poznaju vlastitu tradiciju daje odgovor i zbog čega i neki mladi Srbi, kakav je bio terorista Žujović, postaju konvertiti u nasilnu islamističku sektu.

Nepoznavanje sopstvenog identiteta i pritisak političkih i „intelektualnih“ krugova koji nameću osjećaj kolektivne srpske krivice i omalovažavanje Srba u svakom pogledu, pojačavaju kod mladih ljudi želju da izađu iz kruga prokazanih i postanu neko drugi, sa tragičnim posljedicama.