ZAŠTO ĆUTI VEĆINSKA PRORUSKA CRNA GORA?!

Piše: Milan Gajović

„Gospod nas je kažnjavao i kažnjava Zapadom!“ (Sveti Teofan (Feofan) Zatvornik, 1815-1894, ruski svetitelj, teolog i pisac)
„Istok je istok, zapad je zapad i nikad se neće sastaviti.“ (Radjard Kipling, 1865-1936, britanski (engleski) književnik i novinar)

Prema izvještajima medija, od 2. juna 2022.godine, Dritan Abazović, šef „kružoka“ američke i britanske ambasade (koji ima svega 15 poslanika u Skupštini), odnosno šef grupe građana koji se lažno predstavljaju kao „43.Vlada“, uputio je pismo podrške komičaru i predsjedniku Ukrajine Volodimiru Zelenskom. U pismu se, između ostalog, kaže:
„…Ukrajina brani od agresije ne samo svoju domovinu nego cijelu Evropu, kao i demokratske vrijednosti i civilizacijske norme na kojima počiva savremeni svijet…Crnogorski građani (?!) stoje čvrsto uz ukrajinske prijatelje…beskompromisno smo prihvatili sve restriktivne mjere i sankcije Ruskoj Federaciji…(Crna Gora, NATO zemlja – M.G.) doprinosi sa ostatkom Alijanse globalnoj bezbjednosti i sigurnosti.“
Za zapadne, satanističke, megakapitalističke vladare iz sjenke, Rusija (carska, komunistička ili demokratska, svejedno) bila je, jeste i biće globalni protivnik i neuklonjiva prepreka za ostvarivanje njihovog trajnog i neupitnog cilja – porobljavanja planete. A Crna Gora je potrebna Zapadu samo kao antisrpska, antiruska i antipravoslavna (narko)banana država, te kao narkotranzitna destinacija CIA-e i NATO pakta.
Sveti Petar Cetinjski se cijelog svoga vladarskog i arhipastirskog života zalagao za oslobođenje i ujedinjenje Crne Gore, srpskoga naroda, obnovu „Slavenoserbskog carstva“ i vječni savez sa Rusijom.

Grof Nikolaj Pavlovič Ignjatijev, ministar inostranih djela carske Rusije je, još kao poslanik (ambasador) u Carigradu (1864-1877) kazao da je Crna Gora zavjetna ruska zemlja. Zahvaljujući ruskoj ekonomskoj i vojnoj pomoći, te političko – diplomatskoj zaštiti, Crna Gora je opstala kao država, iako je bila samo „kap u turskom moru“.
Rusija nije, nijednoj drugoj državi, prema prostranstvu i broju stanovnika, pružila toliku zaštitu i pomoć koliko Crnoj Gori. Crnoj Gori je dugovremeno obezbjeđivala visoke novčane subvencije za reformu i modernizaciju vojske, njeno opremanje i naoružavanje; za podizanje opšte obrazovnog nivoa: za gradnju manastira i javnih objekata; za finansiranje državnog budžeta…

Srpstvo, pravoslavlje i ljubav prema Rusiji i ruskom narodu su prirodna staništa crnogorstva.
Uprkos tome, crnogorske vlasti, od Đukanovića do Abazovića, postale su aktivni saučesnici u višedecenijskom totalnom neoružanom, hibridnom (mrežnom, mrežnocentričnom) ratu SAD, V. Britanije, NATO pakta i najmoćnijih članica Evropske unije (globalističke ispostave) protiv tradicionalnog morala, Rusije i pravoslavlja, ali i protiv Srbije i srpskoga naroda u cjelini, a time i protiv interesa države Crne Gore.

Jednostranim prekidom prijateljskih odnosa sa Rusijom i neustavnim pristupanjem Crne Gore NATO paktu, crnogorske vlasti više nemaju efikasan državni mehanizam suprotstavljanja puzajućem albanskom, panislamskom i hrvatskom integralizmu na štetu suvereniteta i teritorijalne cjelovitosti države Crne Gore.
A šta nam je, nasuprot Rusiji, radio „demokratski“ i civilizacijski „superiorni“ Zapad?

Prema francuskom časopisu „Le Monde Diplomatique“, iz novembra 2008.godine, Hegel, u svojim „Predavanjima o filozofiji istorije“, kaže da „istorija svijeta putuje od istoka na zapad, jer je Evropa apsolutni kraj istorije, a Azija njen početak“. Drugim riječima, zapadno građansko društvo se shvata dovršetak i vrhunac progresivnog istorijskog kretanja?!

Ali, u stvarnosti je dijametralno drugačije.
„…bombardovanje Srbije, 1999. godine, probudilo (je) ruskog čoveka i spaslo Rusiju…Kada sam se vratio u Rusiju, 1994.godine, ovde sam zatekao skoro obožavanje zapadnog sveta…to obožavanje (se) nije temeljilo na znanju, već na odvratnosti prema boljševičkom režimu…Situaciju je izmenilo žestoko NATO bombardovanje Srbije…“, kazao je veliki ruski pisac Aleksandar Solženjicin. (Časopis “Pečat“, broj 510/2018)

Jedan od glavnih zagovornika novog svjetskog poretka Džordž Soroš je u tekstu „Podrivanje granica“, oko mjesec dana po okončanju NATO agresije na SRJ, kazao da „Balkan ne smije da se rekonstruiše na osnovu nacionalnih država“. Države (marionetske mikro tvorevine – M.G.) na Balkanu, po njemu, treba staviti pod protektorat EU koja je „dužna da razvije svoj kišobran nad cijelim regionom“.

Prema programu Savjeta za međunacionalne odnose SAD, pod nazivom „Rekonstrukcija Balkana“ koji je izradio član Savjeta i predsjednik „Kartnegi fond“-a Morton Abramovic, tadašnja Državna zajednica Srbija i Crna Gora ne postoji na karti Evrope?! Program predviđa da će se „rekonstrukcija“ Balkana ostvarivati u uslovima „moćnog vojnog prisustva NATO-a u njegovim dugovremenim bazama u Albaniji, BiH, Makedoniji i na Kosovu“.
Dana 24.februara 2022.godine, Ruska Federacija je preduzela vojnu operaciju u Ukrajini radi odbrane stanovništva Donbasa od neposredno predstojeće ukrajinske agresije, te zaštite sloboda i prava ruskog naroda i ruskojezičkog stanovništva u Ukrajini, kao i za osiguranje bezbjednosti Rusije demilitarizacijom i denacifikacijom Ukrajine.
Zašto je neodložna ruska vojna operacija u Ukrajini legitimna?

1)Od kijevskog (majdanskog) prevrata, februara 2014.godine, neprekidno je trajalo neselektivno granatiranje od strane ukrajinske vojske civilnih objekata u Donbasu, zbog kojih je poginulo oko 14.000 građana (od toga oko hiljadu djece). „Napad bez izbora cilja kojim se pogađa civilno stanovništvo“ je jedno od objektivnih obilježja ratnog zločina protiv civilnog stanovništva.

2) Ukrajinske vlasti (instruisane i finansijski i vojno podržane od SAD, V. Britanije i Njemačke, prije svega) nikada nijesu prihvatile sprovođenje Minskog sporazuma, iz 2014.godine. Tim sporazumom je predviđen prekid vatre na liniji razdvajanja u Donbasu, te ukrajinska ustavna reforma kojom bi se obezbijedio veći stepen autonomije (specijalni status) za tu teritoriju naseljenu ruskim stanovništvom.

3) Nakon majdanskog puča, vlast u Ukrajini su preuzeli nacistički istomišljenici Hitlerovih saradnika u Ukrajini za vrijeme Drugog svjetskog rata i patološki rusomrsci. Treba podsjetiti, Stjepana Banderu, ukrajinskog ratnog zločinca i vođu ukrajinskih nacista, kojeg je „zbog njegovih nedjela u jednom trenutku u logor strpao i sam Hitler, Amerikanci su amnestirali i postavili za urednika radija „Slobodna Evropa““?! (Časopis „Pečat“, 17.jun 2016.)
Pronacističke ukrajinske vlasti su, između ostalog, zabranom javne upotrebe ruskog jezika, svakodnevnim šikaniranjem Rusa i ruskojezičkog stanovništva (čak i spaljivanjem 50-tak građana, u Domu sindikata u Odesi, 2.maja 2014.godine, što je i zločin protiv čovječnosti), te ustavnim i zakonskim, izostavljanjem Rusa kao autohtonog naroda u Ukrajini izvršili etnocid nad ruskim narodom.

A etnocidom se, kao planskim i postupnim napadom na kulturu jednog naroda, sprovodi „sistematsko uništavanje načina života i mišljenja drugačijih od onih koje ima onaj koji sprovodi etnocid“. U sprovođenju etnocida najvažniji je odnos prema jeziku, kao bitnom elementu kulture „inferiornog“ naroda koji mora da nestane.
Leonid Kučma, predsjednik Ukrajine, od 1994. do 2004.godine, u obraćanju studentima Univerziteta u Harkovu, 2003, kazao je:
„Stvorili smo Ukrajinu. Sada treba da stvorimo Ukrajince“?!
To je ponovio krajem iste godine, u Moskvi, na tamošnjoj promociji njegove knjige „Ukrajina nije Rusija“.
4) SAD, V. Britanija i Njemačka, odnosno NATO pakt, planirali su, ne samo da Ukrajina pristupi tom paktu, nego da se na teritoriji Ukrajine razmjesti ofanzivno nuklearno naoružanje usmjereno prema Rusiji.5) U organizaciji i uz finansiranje Ministarstva odbrane SAD – Pentagona, i u laboratorijama na teritoriji Ukrajine pripreman je biološki rat protiv Rusije mutacionim sintetizovanjem „etno patogena“, koji bi, prije svega, bili usmjereni prema Rusima.
6) U režiji tajnih zapadnih vladara iz sjenke, Vatikana i marionetskog vaseljenskog patrijarha, formirana je unijatska državna tzv. Ukrajinska (anti)pravoslavna crkva, sa zadatkom da, uz pomoć vlasti, otima hramove legalne i legitimne Ukrajinske pravoslavne crkve Moskovske patrijaršije. Cilj je prevođenje pravoslavnih Ukrajinaca u unijate i rusofobe, nakon čega, istorijski opominjuće, slijedi pokatoličavanje.
Vojna operacija u Ukrajini jeste i jedinstvena prilika da se vjekovne ruske teritorije (oblasti: Odeska ,Hersonska, Zaporoška, Nikolajevska, Harkovska…) vrate matici domovini. Te teritorije su odlukama boljševičkih vlasti poklonjene Ukrajini. Jer, sovjetski kolorit je bio djelo ruske naive, odnosno neutemeljenog vjerovanja da će Sovjetski Savez trajati vječno.

Srbi i Crnogorci koji govore srpskim jezikom ne smiju se prećutno miriti sa trenutnom situacijom u Crnoj Gori, već, na miran način, izražavati neposlušnost kao izraz građanske i nacionalne samosvijesti. Neophodno je ostvariti političko – biračko jedinstvo i pružati odlučniji građanski otpor: protestima, putem medija, dogovornom obustavom plaćanja poreza na dohodak fizičkih lica…Jer, sredstva prikupljena plaćanjem tog poreza se koriste i za plaćanje članarine NATO paktu, u iznosu većem od 100 miliona evra godišnje.

Između svjetlosti Istoka i mraka Zapada, biram Istok. Između Božje Rusije i zapadne „Imperije zla“, biram Rusiju. Između ruske oslobodilačke vojske i zločinačkog, terorističkog i okupatorskog NATO pakta, biram rusku armadu. Između tradicionalnog morala i parade ponosa, biram moral. Između Dostojevskog i Henrija Milera, biram Dostojevskog…

Podržavajući Rusiju pomažemo otadžbini Crnoj Gori i vaskolikom srpskom rodu!