Za godinu ubijeno troje novorođenčadi

U Crnoj Gori je, prema zvaničnim podacima Uprave policije, tokom prošle godine ubijeno troje novorođenčadi, a od 2000. do kraja 2020. zabilježeno je čak 10 takvih ubistava, piše Dan.

Sagovornici tog lista ukazuju da su ubistva djece posebno monstruozna i da su uvijek izazivala veliko ogorčenje javnosti, te stoga treba raditi na adekvatnoj kaznenoj politici i što boljoj prevenciji čedomorstva.

Navode da postporođajni period često zna da bude veliki psihički i psihološki izazov za žene koje postanučedomorke.

Javnost je lani u aprilu šokirana viješću da je u jednoj jami u Zeti, nedaleko od Podgorice, pronađeno tijelo novorođenčeta, a zločin je otkriven kada je policija obaviještena iz Kliničkog centra Crne Gore o intervenciji nad ženom (36), koja je bila u životnoj opasnosti zbog porođaja van medicinske ustanove.

Drugi slučaj se dogodio u Bijelom Polju kada su u kontejneruu centru grada, ispod gradske apoteke, komunalni radnici pronašli tijelo bebe.

U avgustu je policija u Pljevljima našla beživotno tijelo bebe u jednoj kući, nakon što su iz bolnice dobili prijavu da su primili pacijentkinju u teškom stanju, za koju su ljekari, nakon pregleda, utvrdili da se nedavno porodila.

Kriminolog Velimir Rakočević kaže da je čedomorstvo jedan od najtežih zločina protiv života i tijela, te da se uvijek vezuje za majku.

Objašnjava da kada drugo lice počini ubistvo djeteta, onda se to kvalifikuje kao teško ubistvo.

„Prilikom porođaja može doći do različitih poremećaja ili stanja koja dovode i do neuračunljivosti, ali svakako to nije nešto što abolira od odgovornosti. Porodilja po pravilu treba da ima idealne uslove kada se porađa, a ukoliko živi u lšim okolnostima ili se porodi van ustanove onda može doći do takvih činova koji imaju tragične posledice. Iako kada govorimo o zločinima nad djecom uvijek imamo tamnu brojku, odnosno neprijavljene slučajeve u odnosu na prijavljene, kod čedomorstva je ona mala jer žena ne može prikriti trudnoću“, pojašnjava Rakočević.

Neuropsihijatar Marina Roganović kaže da dugotrajno iskustvo pokazuje da se čedomorstvo pojavljuje u sredinama sa teškim socijalnim položajem trudnice, odnosno porodilje, ili u sredinama koje imaju izuzetno krute moralne stavove.

„Postoje različiti razlozi za čedomorstvo, a u svakom od njih je majka ta koja u okviru neke poremećene logike smatra da je ubistvo djeteta rješenje za neki problem. Ovo ubistvo može biti smišljeno pri čistoj svijesti ili počinjeno u afektu. Postoji i doživljaj majke da će ubistvom spasiti dijete od teškog života. Nijedna osoba nije zaštićena od različitih mentalnih problema, pa tako ni žena u trudnoći i pri porođaju. Blizu dvije trećine njih sa psihijatrijskim poremećajem postanu majke, a čak trećina tokom trudnoće i nakon porođaja može imati epizodu nekog mentalnog poremećaja“, ukazuje Roganovićeva.

Utvrđeno je, kaže, da na svakih 1.000 normalnih porođaja, 100-150 žena oboli od depresije, a jedna do četiri razvije postporođajnu psihozu.

Advokat Srđan Lješković je kazao da je jedini slučaj koji je odbio bio slučaj čedomorstva, jer kao branitelj mora ući u psihu onoga koga brani, a to je u slučajevima ubistva djeteta poseban problem.

Navodi da svaki zločin počinjen nad djecom javnost iznova ostavlja bez riječi, ali ujedno i pokazuje da nadležne institucije nijesu ni blizu toga da suzbiju pošast zlostavljanja djece, koja nerijetko završavaju monstruoznom smrću.

Za psihologa Radmilu Stupar Đurišić gubitak samokontrole i afekat ne mogu biti nikakvo opravdanje, jer krivična odgovornost mora postojati.