VOĐA KOJI PLAČE

PIŠE: SIBIN

Kim Džong Un se zaplakao, totalitarista pustio suzu tokom govora u kojem se posvetio da narod motiviše da pravi više djece. Sjeverna Koreja boluje od pada nataliteta, i to je Vođu duboko ganulo.

Kakav medijski momenat: usred govora, u ogromnoj sali koju ispunjava mrtva tišina kao tokom komemoracije, neprikosnoveni Vođa počinje da plače, jer sjeverokoreanci su izrabljeni, izmučeni i iscrpljeni monstruoznim aparatom moći, da bi još mogli upražnjavati seks, što možda doživljavaju kao užitak koji krši rigorozni režim discipline, jasno propisano ponašanje, koje uvijek mora biti spremno na – rad, rad i samo rad.

Kada je pobio toliko svog naroda da je to i za njega bilo previše, Pol Pot i Partija su izdali naređenje da narod poradi na stvaranju djece!

Dakle: ne samo da kontroliše život i smrt, moć upravlja i onim još – nerođenim.

Tako totalitarna zemlja postoji na tri terena: logor – fabrika – bolnica. Budući da su to radnici i vojnici, Vođino stvarno vlasništvo, kapital s kojim u potpunosti raspolaže.

I ovdje je partija, što će reći DPS, tri decenije bila sve i svja, ili – svjetonazor! Stvaranje mentaliteta koji je počivao na iracionalnoj mržnji prema svemu drukčijem, ali i ogrezlost u vulgarnom materijalizmu, zato se sve vrtjelo oko ličnog interesa zaodjevenog u tako krupne riječi da ih je izlizano ponavljati.

Zaplakani Kim Džong Un je perverzni trop totalitarnog užasa.