Vjerujući narod udario na čudovišnu mafijaško-političko-izdajničku hobotnicu
U ovim prazničnim danima svjedoci smo junačke, dostojanstvene i nadasve miroljubive borbe verujućeg naroda u Crnoj Gori da očuva svoje svetinje pred udarima čudovišne mafijaško-političko-izdajničke hobotnice, oličene u Demokratskoj partiji socijalista (DPS) don Mila Đukanovića i njenom nakaradnom tzv. Zakonu o slobodi vjeroispovijesti.
Podsjetimo se kako je sve počelo. Prvi impuls i životnu snagu konkretnom i rezolutnom odgovoru naroda na nepravdu i bezakonje dale su zdrave političke snage u Crnoj Gori, prevashodno Demokratski front (DF) kao vodeća opoziciona partija, koja je digla glas protiv pokušaja Đukanovićeve kamarile da uzurpira vjekovne svetinje SPC. Ovde posebno treba istaći nastojanja Poslaničkog kluba DF-a da krajem prošle godine spriječi DPS i njene podrepaške satelite da u Skupštini Crne Gore, koju su pretvorile u farsu, usvoje pomenuti „Zakon“. Nakon toga, uhapšeno je svih 17 poslanika DF-a, što predstavlja presedan u istoriji crnogorskog parlamentarizma, i par ekselans potvrdu diktatorskog karaktera Đukanovićevog režima.
Inače, još pre usvajanja ovog nakaradnog „Zakona“, kojim se predviđa čak i mogućnost da država daje saglasnost na imenovanje sveštenih lica (!), jedan od lidera DF-a Andrija Mandić je pozvao građane Crne Gore da sa ikonama i drugim svetinjama izađu na ulice svojih gradova i da ih blokiraju, u cilju izražavanja protesta i sprečavanja uzurpacije hramova Srpske pravoslavne crkve. Takođe, u junu 2019. godine, kada je održan veliki Trojčindanski sabor ispred Hrama Hristovog vaskrsenja u Podgorici, lideri DF-a su pozvali svoje pristalice i sve ostale vjerujuće ljude u Crnoj Gori da stanu u zaštitu svetinja pred lešinarskim naletima Đukanovićevog režima. Na taj način su dali svu neophodnu podršku drugom potpornom stubu na kome počivaju, slobodno možemo reći, i prošlost i sadašnjost i budućnost istinske, junačke, NJegoševe Crne Gore – Srpskoj pravoslavnoj crkvi koja, kako bi i trebalo, ima važnu ulogu u ovoj borbi i kao svetionik vodi vjernike u tmini koja je obuzela Crnu Goru.
Mobilni telefon
Prethodnih dana čuli su se pojedini glasovi da bi osnovni i jedini zahtjev crnogorskim vlastima trebalo da bude povlačenje, ili makar izmene „Zakona o slobodi vjeroispovijesti“, te da predstavnici političke opozicije ne bi trebalo da se previše uključuju u aktuelno izražavanje nezadovoljstva njegovim sadržajem.
Međutim, ono što promiče ovakvom pristupu jeste svijest da, čak i da pomenuti zahtjev bude ispunjen, na čelu Crne Gore ostaju strukture koje su usvojile pomenuti „Zakon“, a koje bi, zašto da ne, istovetne ili slične odredbe mogle da proguraju i na drugi način. Zbog toga ključno pitanje ostaje pitanje njihove smjene, a u tome neophodnu ulogu ima i mora imati politički faktor.
Imajući sve ovo u vidu, kao nužan zaključak se nameće da je, za svaku istinski uspešnu borbu protiv hobotnice koja svojim pipcima sve više steže i davi Crnu Goru, neophodan sinergetski efekat svetovne i duhovne komponente. A u tome Mitropolija crnogorsko-primorska Srpske pravoslavne crkve ne može naći bližeg i prirodnijeg saveznika od DF-a, koji je u više navrata potvrdio svoju beskompromisnu opredijeljenost za zaštitu i očuvanje svetinja Srpske crkve i srpskog identiteta u Crnoj Gori uopšte.
(nacionalist.rs)