Ultimatumom Srbiji Zapad priznao svoju nemoć i neuspjeh njihovog projekta: Budućnost lažne države ipak zavisi od dobre volje Beograda!

Ultimatum koji su predsjedniku Srbije Aleksandru Vučiću prije 10-ak predočili specijalni izaslanici SAD-a, EU-a, Njemačke, Francuske i Italije vezano za rješavanje kosovsko-metohijskog problema ogolio je svu nemoć glavnih sponzora tzv. Kosova.

Naime, na pomenutom sastanku zapadna petorka je saopštila Vučiću da Srbija mora indirektno da prizna nezavisnost lažne države, tako što će dopustiti istoj učlanjenje u međunarodnim organizacijama (pogotovo UN), inače će se zvanični Beograd suočiti sa trostrukim negativnim posledicama: prekidom procesa evropskih integracija, zaustavljanjem, a zatim i povlačenjem investicija i sa sveobuhvatnim mjerama u političkom i ekonomskom smislu, koje će nanijeti veliku štetu Srbiji.

Iza ovako skrojenih i nikada ogoljenijih prijeti Srbiji najbolje se očitava nemoć Zapada da svoje čedo (tzv. nezavisno Kosovo) napravi punopravnim akterom međunarodne zajednice 15 godina od jednostrano proglašene nezavisnosti.

Nakon dvadesetpetogodišnjeg truda zapadni centri moći su postali svjesni obima neuspješnosti svog projekta – nezavisnosti i održivosti tzv. Kosova. Kada su 1999. godine, nakon Kumanovskog sporazuma okupirali južnu srpsku pokrajinu i devet godina kasnije i formalno priznali njenu secesiju, zapadnjaci su pomislili da je njihov posao na razbijanju Jugoslavije dovršen i da će njihov protektorat tzv. Kosovo „stati na noge“ i da će svojim postojanjem opravdati njihove uložene resurse.

U međuvremenu, tzv. Kosovo je predvođeno bivšim vođama terorista samo dublje tonulo u ponor i svakim i opravdavalo epitet „crne rupe Evrope“. Neuspjesi koje je lažna država godinama doživljavala na međunarodnom planu (nedobijanja stolice u UN-u, odbijanja članstva u brojnim međunarodnim organizacijama UNESCO-u, INTERPOL-u, Savjetu Evrope, brojnih povlačenja priznanja nezavisnosti…) uprkos podršci najvećih zapadnih sila, natjeralo je iste da od Srbije zahtijeva da omogući tzv. Kosovu ispunjenje svih tih ciljeva.

Veliki i moćni Zapad koji je uređivao međunarodna pravila po sopstvenim nahođenjima i interesima (često i brutalnom upotrebom vojne sile) nije uspio za 15 godina da obezbijedi svom čedu status kakav danas uživaju njihovi brojni protektorati širom Evrope. Kada su brutalno pogazili međunarodno pravo 1999. godine i započeli bombardovanje SRJ sa ciljem da svoje vojne trupe ugnijezde na Kosmetu, zapadni centri moći nisu ni slutili da će 24 godine kasnije tražiti od Srbije da obezbijedi lažnoj tvorevini status u međunarodnim okvirima, kakav joj sami nisu uspjeli izdejstvovati, uprkos tome što su crtali konture tih okvira.

Poražavajuću činjenicu za Zapad predstavlja ogoljeni ultimatum omalenoj Srbiji, sročen u njemačko-francuskom planu, kojim su priznali da budućnost terorističke tvorene i posle 24 godine od „oslobođenja“ zavisi od dobre volje zvaničnog Beograda.

Taj podatak samo potvrđuje uspješnost politike koju je u prethodnoj deceniji na međunarodnom planu povodom Kosova i Metohije, vodio zvanični Beograd, pod rukovodstvom Aleksandra Vučića. Zapad je godinama ponavljao da je nezavisno Kosovo* njihov svršeni politički projekat i da se Srbija za to ništa ne pita, već da jednostavno mora da prihvati tu realnost i plati cijenu konfrontiranja zapadnim silama 1999. godine. Međutim, ultimatum ili ucjena „velike petorke“ od prije desetak dana u Beogradu ogilila je sumornu stavrnost, da superiorni Zapad, nakon Avganistana, nije u stanju da sprovede u potpunosti svoj naum ni u srcu Evrope na Kosovu i Metohiji.

Pred srpskim vlastima je da nastave zadatak započet prije desetak godina, a to je obesmišljavanje postojanja i svrsishodnosti tzv. nezavisnog Kosova. Odgovor na zapadne ultimatume mora biti  nastavak mudre i odgovorne politika prema Kosmetu koja će se očitavati neprelaženjem zacrtanih crvenih linija. Ta politika ima gotovu stoprocentnu podršku srpskog naroda i od nje se ne treba uzmicati ni po koju cijenu, a razvoj situacije na globalnom planu samo će potvrditi ispravnost takvog srpskog stava.