Sve je isto, samo Mila nema!

Piše: Boško Vukićević

Još uvijek je rano govoriti o novoj crnogorskoj Vladi, jer su pregovori tek počeli i vjerovatno će dugo trajati, ali ako se po jutru dan poznaje – bićemo svjedoci još jednog koraka unazad u procesu demokratizacije zemlje.

Sve su prilike da zapadni pokrovitelji nameću novo antidemokratsko rješenje koje predstavlja obesmišljavanje i negiranje oslobodilačkih stremljenja litijskog pokreta koji je oborio diktaturu Mila Đukanovića.

Bošnjačkoj stranci i ostalim privescima autokratskog režima iz reda manjinskih stranaka nudi se skoro polovina ministarskih mjesta. Drugim riječima, ekstremno korumpirana i ekstremno antisrpska Bošnjačka stranka biće nezvanični zastupnik interesa poraženog i mafijaškog DPS-a u okviru nove izvršne vlasti. To je otvoreno ponižavanje naroda koji je (mislio da je) oslobodio Crnu Goru. To je nešto nečuveno i ogavno.

Drugi dio izvršne vlasti činiće populistički PES i Demokrate, čije je politički djelovanje prožeto svakodnevnim trudom da se napravi što je moguće veći otklon od srpstva i srpskih interesa u Crnoj Gori. Dakle, oni gotovo da ništa drugo ne rade osim što „zapadnim partnerima“ danonoćno dokazuju da nijesu ono što su im bili preci.

Uopšte uzevši, zapadni projekat je da u izvršnoj vlasti budu isključivo oni koji su bezuslovno za NATO, za sankcije protiv Rusije i koji ne dovode u pitanje aktuelne državne simbole koji su izglasani u vrijeme strahovlade Đukanovića i protivno volji državotvornog srpskog naroda.

Evidentno je da opisani razvoj događaja predstavlja ismijavanje naroda sa litija, jer sve ono za šta se taj oslobodilački pokret zalagao biva obesmišljeno i anulirano. Može se samo reći da je Crkva odbranjena, ali ukrajinsko iskustvo pokazuje da, pod ovakvim zapadnim pokroviteljima, ni to pitanje nije, nažalost, završena stvar.

Bizarni napad na gradonačelnika Nikšića i korišćenje institucija u svrhe navedenog antisrpskog projekta samo predstavlja očekivani razvoj situacije prije formiranja Vlade.

Odgovornost za tragičnu situaciju nije samo na zapadnom faktoru, nekim pogrešnim potezima stranaka koje zastupaju srpske interese, pa ni na dijelu naroda koji se sebično ali i kratkovido vodio ideologijom debelog crijeva. Već je ona i na svim onim analitičarima, raznoraznim botovima i konvertitima, koji su nekada bili dio „srpskog tabora“, a u prethodnih par godina su „obrnuli ćurak, i iz petnih žila i na odveć histeričan način su ubjeđivali građanstvo da ne glasa za srpsku opciju, već za populiste, gradžaniste i razne druge antisrpske varijante. Eto – do čega nas je dovela njihova strastvena borba. Otprilike: sve je isto, samo Mila nema.

Na strankama koje zastupaju srpske interese je da izvuku pouke iz nekih pogrešnih poteza, okupe svu nestranačku inteligenciju koja im gravitira, i odluče šta im je činiti. Neophodno je podvući liniju i otvoriti novu etapu oslobađanja Crne Gore.