Šuković i Rakonjac da uklone sa Jutjuba skandalozni film „Svjedok Božije ljubavi“

Autorke Tanja Šuković i Snežana Rakonjac moraće da sa Jutjuba uklone svoj skandalozni film „Svjedok Božje ljubavi“.

To je u presudi od 14. oktobra naložio Privredni sud, na osnovu tužbe Toma Babovića, koji je tužio autorke dokumentarca da su se u njemu nelegalno koristili njegovom kompozicijom iz filma „Lavirint 2002“.

Film, u produkciji Televizije Crne Gore, u kojem se na najprizemniji način govori o blaženopočivšem mitropolitu crnogorsko-primorskom Amfilohiju i Srpskoj pravoslavnoj crkvi u Crnoj Gori, emitovan je 18. februara 2020. na prvom programu RTCG.

Ironičnog naziva „Svjedok Božje ljubavi“, za cilj je imao satanizaciju mitropolita Amfilohija, kroz snimke sa početka devedesetih i raznih skupova po Crnoj Gori i Cetinju, uz govor Željka Ražnatovića Arkana, kada su rodonačelnici današnjih „komita“ i „patriota“ prekidali skup Crnogorske akademije nauka i umjetnosti povicima „Nije ovo Srbija“ i „Risto sotono“, želeći da prikažu da „svako zlo“ u Crnoj Gori dolazi od Srba i iz Srbije. A kao glavnog krivca vide u blaženopočivšem arhiepiskopu cetinjskom Amfilohiju.

U tužbi koju je podnio punomoćnik Babovića, advokat Vladan Bojović, predloženo je da se Snežana Rakonjac i Tatjana Šuković izjasne da li su preuzele kompoziciju Babovića iz filma „Lavirint 2002“ i umetnule je u dokumentarac „Svjedok Božije ljubavi“ i da se, ukoliko to ospore, sprovede vještačenje. Zatraženo je i da se presuda objavi na svim postojećim elektronskim medijima u Crnoj Gori i Srbiji.

„Takođe se smatra da bi u tom slučaju RTCG bila izložena velikim finansijskim troškovima. Država neograničeno solidarno odgovara za obaveze javnog emitera. Tu istu normu ponovio je i zakon iz avgusta 2020“, navodi se u tužbi.

Navodi se i da Bojović „u pogledu ugovora koji su mu uručeni na današnjem ročištu cijeni da su isti za tužioca bespredmetni“.

„Ovo zbog toga što tužilac nema pravo i pravnu moć da učestvuje i da ima obavezu da zna ko je u određenom ovdje dokumentu imao ulogu ko da komponuje, ko da „sastavlja“ muziku, već je za tužioca jedino relevantno kako su tuženi, tj. Javni servis i njegovi zaposleni, objavili ko je urednik Prvog programa na kojem je prikazsn ovaj dokumentarac, i ko su urednici ove misije. To je spoljna legitimacija kojom se predstavljaju tuženi i za tužioca je jedino, kao i za svako treće lice, ona relevantna, a tako je i sa stanovništa zakona. Kako je Javni servis RTCG uređivao radne odnose i uloge u bilo kojim sferama radnog angažovanja, to se zaista nikako ne može ticati tužioca“.

Tužilac, dodaje se, „jedino zna da je povrijeđeno njegovo autorsko pravo i to u dokumentarcu, koji traje 26 minuta, oko 10 minuta, da se ta radnja povređivanje autorskog prava mogla izvršiti samo sa umišljajem i ciljano“.

„Autorsko pravo stvoreno je onog momenta kad se konstruiše i prvi put objavi, a što je učinjeno 2002. godine u filmu ’Lavirint’“, navodi se.

Bojović je podsjetio da se Babović obratio SOKOJ-u 24. marta 2021. i dobio odgovor 30. marta, „koji je do te mjere eksplicitan da isključuje svaku razumnu sumnju u suprotno“.

„SOKOJ čak citira ’da nije primio, ni odobrio zahtjev za korišćenje tužiočevih djela i navedenoj produkciji, a u zahtjevu samog tužioca se navodi da to djelo, dokumentarac ‘Svjedok Božje ljubavi-Amfilohije Radović’, ukazuje na to da navodi punomoćnika tužioca da su uklonili predmetni dokumentarac sa oficijalnog sajta i tuženog sa Jutjub kanala, a da im je poznato da postoji takav snimak, postavljen na Jutjubu od patriotsko-komitskog saveza, ali da tuženi sa tim nemaju veze“.

(Izvor: Žurnal.me)