Stamatović o nagradi za informacije o sajber napadu: Crna Gora u položaju nekadašnjeg američkog „divljeg Zapada“

Ambasada SAD postavila je na više lokacija u Podgorici bilborde na kojima se oglašava nagrada od 10 miliona dolara za informacije koje mogu da dovedu do identifikovanja ili lociranja bilo koje osobe koja je učestvovala u „zlonamernim sajber aktivnostima“, a kako navode, posebno u svetlu sajber napada u Crnoj Gori u avgustu prošle godine.

„Crna Gora, iako mala država i sa beznačajnim resursima ima izuzetan geostrateški položaj. Ona je kapija Jadrana na izlazu u srednje Sredozemlje. Iako je bez transparetnog učešća stanovništva postala članica NATO pakta, izgleda da stvari još nijesu završene.“ navodi povodom ove teme, u intervjuu za IN4S portal dr Aleksandar Stamatović, istoričar, docent na Filozofskom fakultetu u Nikšiću.

Kako gledate položaj i ulogu SAD u globalnom svjetskom poretku?

– Poslije Drugog svjetskog rata SAD su uzele globalnu i ekskluzivnu ulogu onoga što se smatralo kao Zapad. Vodeće Evropske države poput Britanije, Francuske, Njemačke i Italije, bez obzira na kojoj ratnoj strani su bile, doživjele su usljed rata potpuni privredni i resursni krah. Od tada se više ne može govoriti o britanskoj ili francuskoj globalnoj zoni uticaja. SAD su kroz tzv. Maršalov plan ne samo ove države nego i mnoge druge u Zapadnoj Evropi pretvorile u ekonomske i vojne vazale sve do danas, koji ne bi bez njih mogao funkcionisati, niti parirati Rusiji.

Da li u ovom procesu ima kakve prekretnice?

– Da. To je svakako simboličko rušenje Berlinskog zida i nakon toga raspad SSSR-a. Time je prestao da postoji dupolarni sistem svijeta, i SAD su prešle na potpunu dominaciju svijetom, i tzv.unipolarni svijet, ili Novi svjetski poredak. One su uređivale odnose u svijetu prema sopstvenim interesima. Njihov globalni plan bio je dolazak na granice Rusije, i brisanje tzv. tampon zone koja je utvrđena sporazumima u Jalti i Potzdamu 1945. godine. Međutim, Rusija se brzo oporavila, a i Kina je od izolovane sile prerasla u globalnu silu. Unipolarni svijet ili Novi svjetski poredak prestali su da postoje ratom u Ukrajini.

Gdje je u čitavom tom precesu Balkan i Crna Gora?

– Unipolarni svijet na čelu sa SAD je planirao da opkoli Rusiju sa jugoistoka preko Balkana, i u tom smislu je razbijena jugoslovenska država. Stvoren je niz marionetskih država koje su sve, sem Srbije i enklave u BiH u vidu Republike Srpske, članice NATO pakta. I proces razbijanja državne zajednice Srbije i Crne Gore je bio dio tog plana i on je ostvaren. Globalni cilj Zapada je odbacivanje pravoslavnih Slovena u jadranskom basenu u gudure unutrašnjosti Balkana do početaka Panonske nizije, a na istoku odbijanje od basena Crnog Mora i Poljske i Ukrajine u stepe ka Uralu. Na jugu još postoji kakva takva enklava u Crnoj Gori uz Jadran u vidu pravoslavnih Srba koje treba slomiti i promijeniti im identitet. Posao je gotovo završen. Isto treba uraditi i sa Republikom Srpskom, čime bi Srbija bila potpuno zaokružena i izolovana.

U posljednjih nekoliko dana javnost u Crnoj Gori je obaviještena o nuđenju nagrade od strane administracije SAD u iznosu od 10 miliona dolara za onog ko otkrije izvore sajber napada na ovu državu sa teritorije Crne Gore. Sa čime se ovo može povezati? Kako to komentarišete?

– Crna Gora, iako mala država i sa beznačajnim resursima ima izuzetan geostrateški položaj. Ona je kapija Jadrana na izlazu u srednje Sredozemlje. Iako je bez transparetnog učešća stanovništva postala članica NATO pakta, izgleda da stvari još nijesu završene. Nesporno je da se u Crnoj Gori prepliću ne samo uticaji SAD i Rusije, nego i drugih važnih država poput Britanije, Njemačke, Francuske, Turske i Kine. Možda će nekome izgledati smiješno, ali nijesu za potcjenjivanje ni pokušaji Italije i Albanije. Svako tu ima svoje mjesto. Logička su pitanja koja se postavljaju, ko bi i iz kojih interesa sajberski napadao SAD sa teritorije Crne Gore? SAD na teritoriji Crne Gore nemaju iole važniju infrastrukturu, bilo ekonomsku, vojnu, saobraćajnu ili neku drugu.

U sklopu svih postavljenih pitanja i odgovora, uzimajući i ovu sajber zavjeru, gdje bi smjestili položaj Crne Gore, od nje same ka spolja, i od spolja ka njoj samoj?

– Iako je sistem marionetskih država Novog svjetskog poretka na Balkanu formiran, ako se izuzmu Srbija i RS, nažalost Crna Gora otišla je na toj ljestvici najniže. To je možda razumljivo, jer ima najbolji geostrateški položaj, i pritisak SAD i Novog svjetskog poretka koji se raspada je najjači. Može se sa pravom konstatovati da je Crna Gora država ograničenog suvereniteta, praktično polukolonija SAD, i još nekih država. Već se skoro podrazumijeva da je normalno da ambasade utiču na stvaranje vlade, a izbori postaju samo fikcija. Uostalom, radi toga je i formirana politička grupacija koja će tu ulogu u potpunosti da odigra, poput Evrope SAD, i lansirano nekoliko mladih ljudi koji su vjerovatno vrbovani u inostranstvu ranije. Čak možemo konstatovati da je Đukanović imao kakvu takvu spoljnju politiku, i svoje Ja, čim je u jednom trenutku poput Tita napravio alternativu takvoj priči prije 20-ak godina dovodeći Ruse u Crnu Goru. I sa ovom nagradom, koja suštinski dovodi Crnu Goru u položaj nekadašnjeg američkog „divljeg“ Zapada kao zemlje bez regula, i sa onim čuvenim Wanted, mi u Crnoj Gori smo izgubili svaki kredibilitet da nas neko ozbiljno shvata.

Gdje su onda Srbi u Crnoj Gori u čitavom tom procesu?

– Zabrinjava me količina spremnosti kod srpskih političkih predstavnika na kolaboraciju da bi se ušlo u vladu, po sistemu ma može sve! Zašto to nije rekao jedan gospodin Đeljošaj, ili Ibrahimović?! U redu. Evo pristajemo da bismo ušli u vladu da se organizuje referendum o priznanju Kosova, statusu države u NATO-u, da se nas ne tiče što između sebe ratuju Rusi i Ukrajinci. Neka oni to između sebe završavaju. Šta mi od toga imamo da pružamo podršku jednima ili drugima? Da se promijene državni simboli. Šta uopšte znači priča da Srbi ne mogu imati paket bezbjednosnog sektora u vladi, i pristajanje na to. Sem toga, što se za određeni period odbranila Crkva, mi suštinski nastavljamo sa svim dostignućima Đukanovićeve vladavine. Bojim se da se ovakva logika može vratiti kao bumerang nekim srpskim političarima već na sljedećim izborima, u stvaranju alternative njima, sa onima koji neće pristati na kolabaroaciju, ili ljudi uopšte neće izlaziti na izbore, smatrajući da im je sve isto, i da ništa ne mogu da promijene.