Srpstvo Crnogoraca, testament svetaca
Piše: dr Petar Milatović Ostroški
Dragi i veseli rođače, ti nedavno izjavi da si etnički Crnogorac. Čak ni Hitler se nije sjetio da kaže da je etnički NJemac. S obzirom da današnja Crna Gora obuhvata staru Crnu Goru sastavljenu od četiri nahije (Katunske, Riječke, Crmničke i LJešanske) kao i Sedam Brda (Bjelopavlići, Bratonožići, Vasojevići, Kuči, Moračani, Piperi, i Rovčani), kao i dio Stare Hercegovine (polovinu današnje Crne Gore, od Herceg Novog, preko Nikšića, Šavnika, Plužina i Žabljaka, do Pljevalja i Bijelog Polja, kao i primorje od Herceg Novog do Ulcinja, razumije se i Zetu), s punim pravom sve njih nazivamo Crnogorcima u geografskom, a ne nacionalnom smislu, jer svi su oni od pamtivijeka bili i ostali Srbi, izuzimajući ideološke Crnogorce, odnosno Titogorce ispod matrice titoizma kao najgoreg antisrbizma.
O Srpstvu Crnogoraca, dragi rođače, održao sam predavanje u Kongresnoj kući u Beču 15. septembra 1992. godine i tom prilikom, između ostalog, naglasio sam: jedan od najvećih Crnogorca svih vremena je Stefan Nemanja, rođen u današnjoj Podgorici.
Takav veliki Crnogorac stvorio je moćnu srpsku državu tri vijeka prije nego se prvi put pominje Crna Gora u svjetskoj istoriografiji i blasfemično dogovornoj, maloumnoj, kartografiji po razapetoj koži naroda koji govori istim maternjim, srpskim, jezikom! Pa Nemanjin sin Rastko još je veći Crnogorac od najvećeg Srbina Nemanje zato što je, kao Sveti Savo, ispunivši novozavjetni testament da sin bude roditelj svome ocu, postao vrhovni srpski Svetac! I Otac i Sin su Sveci kod srpskog naroda! Nemanja je Sveti Stefan Mirotočivi, a sin mu Sveti Savo, utemeljivač srpske duhovnosti, tvorac Svetosavlja, najčvršćeg moralnog uzglavlja i jedinog duhovnog zdravlja, vrhovni srpski Svetac koji je Srbe uvijek sa stranputica vraćao na pravi nacionalni, svetosavski, put prije i poslije svih Savindana i vidovdana po kojima se vječnost vječnosti uči! Od ove dvojice najvećih Crnogoraca Srpstvo nema većih Srba u istoriji! S obzirom da Srpstvo, kao simbol biblijskog znača
ja, počinje od dvojice najvećih Crnogoraca, Srpstvo Crnogoraca smatra se TESTAMENTOM SVETACA!
Postupajući po testamentu svetaca, sin oca Crnogorca iz Vasojevića, Đorđije Petrović morao je i pred Bogom i pred narodom da podigne SRPSKU REVOLUCIJU i da ostavi najdublji ljudski trag po gubavom obrazu ondašnje Evrope, a upravo primjer velikog crnogorskog Srbina Đorđija Petrovića bio je vodilja svim kasnijim eropskim oslobodilačkim i preporoditeljskim pokretima!
Anahrono je dokazivati da je NJegoš najveći Crnogorac zato što je u svoje vrijeme, i u kasnijim, bio i ostao jedan od najvećih Srba svih vremena! Srpstvu Crnogoraca po testamentu svetaca divili su se brojni strani autoriteti od kojih izdvajam: Šafarika, Evansa, Gezemana, Kandersdorfera, Flerikea, Štanjicera, Švarca, Vithalda, Kokela, Pasarža, Dena, Verlopa, Pinona, Marmijea, Cinkajzena, Klervala, Giljdefirga, Brauna, Gedoa, Tomazea, Milea, Šlajhera, Ajznera, Krausa, Dobrovskog, Getea, Rankea, Grima, Viganda, Jirečeka, Slečera, Fatera i druge, da ne nabrajam pojedinačno brojne druge: njemačke, austrijske, francuske, engleske, ruske i ostale autoritete koji su u svojim djelima skidali kapu Srpstvu Crnogoraca po testamentu svetaca!
Srpstvo Crnogoraca, po testamentu svetaca, istorijska je činjenica!
Htio da priznaš ili ne, ti si Crnogorac samo po geografskom određenju, a Srbin po rođenju i ne obmanjuj sebe i druge!
Prije nego završim da te podučim ono što ne znaš. Crnogorski nacionalizam izrastao je na staroj strategiji razbijanja srpskog etnikog, kulturnog i duhovnog prostora. Tvorci tog ideološkog koncepta prositekli su iz bečkih i peštanskih državnih kancelarija, poput Đule Andrašija, Benjamina Kalaja, Lajoša Talocija i Rimske kurije, a sve te antisrpske projekte uoči Drugog svetskog rata pokušali su da realizuju Savić Marković Štedimlija, Sekula Drljević, Milovan Đilas (mada je Đilas kasnije umro kao Srbin!), da bi 1945. godine zvaničan „otac“ „crnogorske nacije“ bio Tito koji je oktroisao crnogorsku naciju, kao i makedonsku 1945. godine, da bi kasnije (1971) oktroisao i muslimansku naciju od postojeće srpske, a sve u cilju drobljenja etničke i istorijske srpske teritorije na kojoj žive Srbi tri vjeroispovijesti.
Naš tobožnji rođak Veljko Milatović, onaj koji je bio na čelu Odbora za podizanje ustaško-komunističkog Mauzoleja na Lovćenu, odnosno rušenja Njegoševe zavjetne crkve, što predstavlja najveći kulturocid u istoriji svjetske kulture, (podsjećam te da je sin Ivana Meštrovića Ivan bio vođa emigrantske ustaške organizacije Hrvatsko narodno vijeće) imao je naglašene simpatije za frankovačku struju u Komunističkoj partiji Hrvatske (Maspok), radio je na tome da Crnu Goru potpuno izdvoji iz srpstva i protežirao je publiciste koji su bili usmereni ka tom cilju.
Krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih objavljene su prve knjige crnogorskih autora – u socijalističkom dobu – koje su svoje ideje o identitetu Crnogoraca crpjele iz ideologije hrvatskih pravaša, posebno Savić Marković Štedimlija (Tomaš Marković), Savo Brković i Špiro Kulišić. Kasnije ovaj spisak proširen.
Ranije utvrđeni stavovi da je crnogorska nacija proistekla iz srpske, u potpunosti su negirani.
Srpstvo je prikazivano kao spolja nametnuti teret Crne Gore koga se treba riješiti okretanjem ka maglovitoj rimokatoličkoj prošlosti srednjovekovne Duklje i tobožnjim etničkim sponama Crnogoraca sa Hrvatima i Albancima.
Toliko rođače i izbij iz glave da si etnički Crnogorac!
(Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrikama „Drugi pišu“ i „Kolumne“ nisu nužno i stavovi redakcije portala „Borba“)