Srpska se bori za međunarodno pravo i civilizacijske vrijednosti
Direktor Centra za društveno-politička istraživanja Republike Srpske Dušan Pavlović izjavio je da globalističke okultne strukture ponovo Evropi otimaju pravo na mir, dok Srpska već decenijama vodi borbu za međunarodno pravo i civilizacijske vrijednosti.
Pavlović je napomenuo da iste strukture i ideologije, i kada je riječ o Balkanu, BiH i Srpskoj, krše sve norme međunarodnog prava i djeluju krajnje destruktivno.
On je ukazao da se u međunarodnoj javnosti prezentuje narativ da predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik i njene institucije ne poštuju Ustavni sud BiH, te da destabilizuju BiH, ali se skriva da institucija Predsjednika Srpske ima ustavnu obavezu, kako prema Aneksu četiri tako i Dejtonu, da čuva ono što je ispregovarano i dogovoreno u Dejtonu, a verifikovano u Parizu.
– Rukovodstvo Republike Srpske je sve ove godine pod ogromnim pritiscima, udarima i nelegalnim sankcijama zbog toga što brani i štiti Dejtonski mirovni sporazum u čijem je definisanju najdirektnije učestvovala i samim tim je njen čuvar i tumač. Ovakva politika dugoročno svjedoči da su Srpska i njeno rukovodstvo u prvim redovima borbe za očuvanje međunarodnog prava i civilizacije protiv destruktivnih snaga anticivilizacije, prvenstveno zahvaljujući i svijesti o sopstvenom identitetu – naveo je Pavlović u autorskom tekstu za Srnu pod nazivom „Okupacija i posljednji dani“ koji prenosimo u cijelosti.
DA LI JE EVROPA TRAGIČNI GENERAL PAULUS?
Od početka proksi rata u Ukrajini, situacija sve više podsjeća na slučaj generala Fridriha Paulusa. Kao što nam je poznato, Paulus je bio ugledni štabni general Vermahta koji je učestvovao u razradi plana napada na SSSR kodnog naziva „Barbarosa“, ali i komandant 6. armije Vermahta koja je trebala da zauzme Staljingrad i faktički otvori prostor za konačan ulazak Hitlerovih snaga u dubinu sovjetske teritorije i njeno potpuno osvajanje.
Iz istorije znamo da je nakon početnih uspjeha nacista, nakon munjevitog kontranapada sovjetskih snaga, lovac postao lovina te se general Paulus sa stotinama hiljada svojih promrzlih vojnika našao u okruženju. Uzaludne su bile molbe i apeli gen. Paulusa dragom fireru da se trupe 6. armije spasu probojem ili predajom. Voljeni vođa, opijen jalovom gordošću i vlastitom propagandom – pošto tada Gebels javno mnjenje drži u ružičastom medijskom oblaku unutar kojeg je sve u najboljem redu, gdje su uspjesi na istočnom frontu svakodnevni – odlučuje da u potpunosti žrtvuje stotine hiljada života svojih sunarodnika u Staljingradu.
U tom cilju Hitler čak unapređuje generala Paulusa u čin feldmaršala vodeći se logikom da se nijedan feldmaršal nikada nije predao već samo eventualno izvršio samoubistvo. Na sreću, u odsudnom trenutku egzistencijalne agonije, sada već felmaršal, Fridrih Paulus postaje svjestan činjenice da je on hrišćanin, te da ne može i ne želi izvršiti samoubistvo, odnosno volju svog voljenog vođe kojeg je do tada slijepo slušao. On se predaje sovjetskoj vojsci i tako spasava sebe i ostatke ostataka svoje 6. armije.
Kako tada tako i danas globalističke okultne elite opijene zabludom samooboženja guraju Evropu, ali i druge regione, u kompletnu propast. Nameće se veliko pitanje da li je, ne samo Ukrajina ili Njemačka već sama Evropa danas u određenoj mjeri tragični general Paulus? Lideri mnogih država i državica u Evropi otvoreno i bez ikakvih kočnica javno guraju Evropu u rat koji može imati i nuklearni epilog.
Neki od njih instistiraju da Evropa mora nastaviti finansirati i eskalirati ratne operacije u posrednom ratu u Ukrajini čak i ako SAD pod Trampovom administracijom odustane od istoga. Globalističke elite prisutne u Evropi na nacionalnim i EU nivou već psihološki pripremaju nesrećno stanovništvo na manja socijalna izdvajanja, da osiguraju sve važne potrepštine za 72 sata jer zli autokrata može svakog trenutka da ih napadne.
Naravno, sistemskim podizanjem atmosfere straha do granice panike, stanovnici evopskih zemalja će se mnogo manje pitati šta se dešava sa njihovim nacionalnim ekonomijama i zašto im je standard sve niži. Kao i u slučaju generala Paulusa, dobiće pohvale što se žrtvuju radi očuvanja vrijednosti i tekovina koje su u međuvremenu, zahvaljujući medijskoj cenzuri, postali mentalni kavez tog istog stanovništva.
NjEMAČKA PRIVREDA TEK MOŽE UĆI U PROBLEME AKO TRAMP REALIZUJE SVOJE NAJAVE
Realnost je međutim da njemačka privreda koja već puca po šavovima – zbog nedostatka jeftinih energenata iz Rusije i žitarica iz Ukrajine te smanjenja izvoza svojih proizvoda, što je ključno za njen ekonomski napredak – tek može ući u veoma ozbiljne probleme ukoliko novoizabrani predsjednik SAD Donald Tramp realizuje svoje najave o pooštravanju carinskih stopa za njemačke i evropske prozvode.
Njemačka kao projektovani ekonomski motor Evrope bi, ukoliko nastavi u pravcu radikalizacije i eskalacije posrednog rata u Ukrajini, uskoro mogla u toj strašnoj ljudskoj i slovenskoj tragediji dobiti ogledalo svoje moguće budućnosti. Ideološka i svaka druga zaslijepljenost može na žalost ponovo da odvede Evropu, pa i naš region, u ozbiljnu katastrofu.
DECENIJAMA URUŠAVAJU DEJTON
Kada je o Balkanu, BiH i Republici Srpskoj riječ, iste strukture i ideologije i ovdje krše sve norme međunarodnog prava i djeluju krajnje destruktivno. Dejtonski mirovni sporazum koji ima verifikaciju Ujedinjenih nacija već decenijama urušavaju i tako ponovo stvaraju preduslove za različite stepene nestabilnosti. Vodeće i najuticajnije zapadne države u PIK-u su preko ove neformalne grupe izvršile svojevrsnu okupaciju BiH.
Na ovaj način, ove članice PIK-a su neovlašteno preuzele mandat i ingerencije Savjeta bezbjednosti UN, te dezavuisale mnoge anekse Dejtonskog mirovnog sporazuma. Svaki od ovih aneksa ima status međunarodnog mirovnog sporazuma, pa tako i aneksi četiri i 10 koji nisu mogli biti dogovarani, usaglašavani i usvojeni bez ključne uloge dva entiteta koji su kao tada sukobljene strane dogovorili uslove formiranja BiH.
USTAVNI SUD BiH TREBA DA SE PRIDRŽAVA PRINCIPA I SLOVA DEJTONA
U tom smislu i Aneks četiri koji je međunarodni mirovni sporazum, te ima funkciju Ustava BiH, je pregovaran, usaglašavan i dogovoren od delegacija Republike Srpske i FBiH. To jasno implicira da su ova dva entiteta i nivo BiH nadležni za tumačenje ovog aneksa kao i, na primjer, Aneksa 10 koji definiše ulogu visokog predstavnika. Shodno specifičnosti statusa Ustava BiH, tj. činjenici da je on međunarodni sporazum sa funkcijom Ustava čiji tumači su entiteti i njihovi predstavnici u zajedničim organima, Ustavni sud BiH, u kontekstu Aneksa četiri kao međunarodnog ugovora, ima specifičnu i drugačiju ulogu u odnosu na ustavne sudove u državama koje su svoje ustave oformile samostalno.
Ova uloga zahtijeva od datoga suda da se pridržava principa i slova Dejtonskog sporazuma, uzimajući u obzir legitimno pravo entiteta na učešće u tumačenju i zaštiti njihovih ustavnih prava. Time se obezbjeđuje ne samo pravna već i politička ravnoteža i stabilnost koja je od suštinskog značaja za održavanje mira i funkcionisanje BiH u skladu sa Dejtonskim mirovnim sporazumom koji je zaustavio rat i osigurao mir već zamalo 30 godina.
Međutim, najuticajnije zapadne zemlje PIK-a, kroz političku okupaciju BiH preko svog operativca – njemačkog diplomate K. Šmita, koji djeluje bez mandata Savjeta bezbjednosti UN – nasilno i kršeći međunarodni mirovni sporazum otimaju Republici Srpskoj njen pregovarački kapacitet i pravo na tumačenje, konkretno Aneksa četiri, iako ga je njena delegacija u pregovorima sa FBiH ispregovarala i dogovorila.
SRPSKA U PRVIM REDOVIMA BORBE ZA OČUVANjE MEĐUNARODNOG PRAVA
Istovremeno u međunarodnoj javnosti se kriju sve ove činjenice i prezentuje se narativ da predsjednik Republike Srpske i njene institucije ne poštuju Ustavni sud BiH, te da destabilizuju BiH. Skriva se da institucija Predsjednika Republike Srpske ima ustavnu obavezu, kako prema Aneksu četiri tako i Dejtonskom mirovnom sporazumu, da čuva ono što je ispregovarano i dogovoreno u Dejtonu, a verifikovano u Parizu.
Rukovodstvo Republike Srpske je sve ove godine pod ogromnim pritiscima, udarima i nelegalnim sankcijama zbog toga što brani i štiti Dejtonski mirovni sporazum u čijem je definisanju najdirektnije učestvovala i samim tim je njen čuvar i tumač. Ovakva politika dugoročno svjedoči da je Republika Srpska i njeno rukovodstvo u prvim redovima borbe za očuvanje međunarodnog prava i civilizacije protiv destruktivnih snaga anticivilizacije, prvenstveno zahvaljujući i svijesti o sopstvenom identitetu!
Međutim, ono što ipak u kontekstu svega rečenog figuriše jeste ključno pitanje da li će se, ako je ona danas general, a možda uskoro i feldmaršal Paulus, Evropa u svojoj budućoj agoniji ipak sjetiti da je Hrišćanin?
(RTRS)