Srebrenica u UN-u otvara Pandorinu kutiju: Šta će se desiti ako Srbija donese Rezoluciju o Jasenovcu u Njujork i hoće li zvanična Podgorica izglasati Rezoluciju o genocidu nad srpskim narodom?

Usvajanje rezolucije o Srebrenici pred Generalnom skupštinom Ujedinjenih nacija moglo da bi otvori Pandorinu kutiju i trasira put drugim zemljama da pokrenu slične inicijative i možda je sada pravi trenutak da Srbija, kojoj Zapad pokušava da nalijepi etiketu genocidne države, pred Narodnom skupštinom donese akt o genocidu nad Srbima i zatim isto zatraži u Njujorku, pišu Novosti.

Međutim, nešto slično bi mogli tražiti i poslanici iz Crne Gore, naročito imavši u vidu da su isti i izglasali Rezoluciju o genocidu u Srebrenici a na inicijativu Bošnjačke stranke. Borba je prethodnih dana, kao što je našim čitaocima poznato, boravila u zloglasnom kampu Jasenovac i uvjerila se u horore koji su bili sprovođeni u tom kampu, a prema našim saznanjima, o čemu ćemo pisati narednih dana, u istom kampu su stradali i Bošnjaci iz Crne Gore. Stoga će naša redakcija uputiti i pitanja hoće li doći do Rezolucije o Jasenovcu, kada su već izglasane Rezolucije o genocidu u Srebrenici.

Ambasador Rusije u UN Vasilij Nebenzja, prenose Novosti, rekao je da je „Njemačka koja stoji iza rezolucije o Srebrenici odgovorna za najveći i najokrutniji genocid u 20. vijeku, a tu mislim na Drugi svjetski rat“:

„Neću se iznenaditi ako u jednom trenutku, ukoliko se rezolucija usvoji, neko, a možda i Rusija, izađe sa rezolucijom o genocidu od strane nacističke Njemačke nad narodom Sovjetskog Saveza tokom Drugog svjetskog rata. Srbija ima slične probleme, jer tu je pitanje genocida u Prvom i Drugom svjetskom ratu. Usvajanje rezolucije o Srebrenici je lukav pokušaj da se donese krajnje ispolitizovano pitanje, koje neće pomoći pomirenju na Balkanu, posebno u BiH, tim prije što odluka o usvajanju rezolucije nije donijeta po ustavu BiH. Nijedan entitet u sastavu Federacije nikada nije dao saglasnost za takvu inicijativu.

Nekadašnji ministar spoljnih poslova Živadin Jovanović istakao je za „Novosti“ da je paradoksalno da politički zapad nameće proglašavanje zločina u opštini kao genocid i to pripisuje srpskom narodu, a da Srbija zaostaje u proglašavanju genocida nad Srbima u 20. veku – u Prvom i Drugom svjetskom ratu.

„Mislim da se Srbija držala na izvjestan način obazrivo, ne pokrećući i takva pitanja, ali se u međuvremenu pokazalo da to nije bila najispravnija pozicija. Bilo je govora o rezoluciji o genocidu tokom nacističke okupacije od 1941. godine do 1945. sa posebnim naglaskom na genocid koji je izvršen u sistemu ustaških nacifašističkih logora Jasenovac. Tu je bilo dešavanja po metodu kreni-stani, i pored angažovanja naučnika istraživača, stručnjaka, akademika, međunarodnih istraživača i specijalista za genocid, ali do donošenja rezolucije nije došlo“, naveo je Jovanović.

 

On je istakao da su neke zemlje poput Poljske i Grčke pokrenule pitanja ratnih reparacija od Njemačke za posljedice nacifašističke agresije i da su Poljaci prije nekoliko godina proglasili genocid koji su „nacifašističke snage Ukrajine“ počinile na njihovom tlu u Drugom svjetskom ratu:

„Ne treba da se ustručavamo. Ustupci bilo koje vrste i naša ljubaznost samo podgrijavaju žeđ i apetite naših protivnika, ne mogu se umilostiviti pažnjom, oni to ne razumiju kao gest dobre volje, oni se drugačije ponašaju nego što mi očekujemo. Podržavam napore naše države, diplomatije da se najsnažnije reaguje na tu podmuklu inicijativu da se putem odluke GS UN Srbiji pripiše odgovornost za genocid. Zapadna politika je oduvijek bila da se žrtva proglasi za dželata. Ako smo kočili sami sebe, sada treba da se otkočimo i krenemo prvo da u Skupštini donesemo rezoluciju i da onda idemo i pred UN. Rusija ima svoje razloge i podnijela je najveće žrtve – 25 miliona ljudi je ubijeno u pobjedi nad nacifašizmom. Izgleda da to nije bilo dovoljno da se proglasi genocidom, pa su se naduvale cifre za Opštinu Srebrenica da se proglasi genocid. Njemačka to radi da sebe opere i da pokaže pretenziju na Balkanu, a tu je došla preko četiri agresije: u Prvom i Drugom svjetskom ratu, kao i onima iz 1995. i 1999. godine.

Karijerni diplomata Zoran Milivojević rekao je da izjava predsjednika Vučića da će podnosioci rezolucije o Srebrenici u UN u Srbiji imati ozbiljnog protivnika znači da se Beograd odlučio na otpor onim pokušajima koji treba da dovedu u pitanje položaj srpskog naroda sada i za ubuduće, ocijenivši da će taj otpor sasvim sigurno dati rezultat nezavisno od toga kakav će ishod glasanja biti:

„Sama činjenica da Srbija pruža otpor, nailazi na neka razumijevanja i da će sasvim sigurno biti glasova protiv, kao i uzdržanih, što već znači uspjeh Srbije i srpske politike u odbrani državnih i nacionalnih interesa.

Inače, rezolucija o Srebrenici koju zvanično predlaže Ruanda, a sponzori su Njemačka, Novi Zeland, Čile, Francuska, Lihtenštajn, Slovenija, SAD… predviđa da 11. jul 1995. godine bude međunarodni dan sjećanja, da se zločin u Srebrenici naziva genocidom i da se o tome uči u obrazovnim sistemima. Plan je da se o njoj glasa 2. maja u svjetskom parlamentu.

Iza rezolucije u Srebrenici stala je i organizacija AEGIS, koja je izgradila memorijalni centar za žrtve genocida u Kigaliju u Ruandi. Sada je lobirala kod predsjednika ove zemlje Pola Kagama da bude predlagač dokumenta. Među donatorima ove organizacije je Klinton fondacija koja pripada bivšem američkom predsjedniku Bilu Klintonu, koji je možda i najveći sponzor nezavisnosti tzv. Kosova. Tu je i Kanadska međunarodna razvojna agencija, nekoliko desetina banaka, fondova, organizacija za širenje demokratije, razvojnih agencija, finansijskih institucija iz Holandije, Njemačke, Belgije, SAD… Na sajtu AEGIS-a piše da je organizacija osnovana da se ne bi ponovila iskustva Holokausta, a pominju se i „zločini na tzv. Kosovu“.