Srceparajući govor Zorana Gajića na Mihinoj sahrani: Nebo se otvorilo da primi još jednog sina!
Govor na sahrani legendarnog srpskog fudbalera i trenera Siniše Mihajlovića održao je Ministar sporta u Vladi republike Srbije Zoran Gajić.
Opelo Mihajloviću služio je vladika austrijsko-švajcarski Andrej, a održano je u bazilici Svete Marije, anđela i mučenika.
– U ime države i naroda Srbije, predsjednika Aleksandra Vučića, premijerke Ane Brnabić i Vlade Republike Srbije, kao i u svoje lično ime, izražavam najdublje saučešće porodici Mihajlović, njegovim najbližima, ali i cijeloj sportskoj i fudbalskoj javnosti, ljudima koji su ga voljeli širom planete – počeo je Gajić, selektor zlatnih olimpijskih odbojkaša iz Sidneja 2000. godine.
Rođen u Borovu kraj Vukovara, u zemlji koje više nema, sin ravnice, čovek-prkos, ponos, vatra i uvijek svoj. Živio je fudbal, fudbal je živio njega, dodao je Gajić.
– Kada se pojavio na velikoj sceni fudbalskoj, izgledao je kao mješavina holivudske i rok zvezde koja je po lopti udarala takvom silinom da je jedino prikladno bilo nazivati ga „bombarderom”. Plašio je živi zid, golmane, lomio prečke i stative, cijepao mrežice. Njegova lopta kidala ja vazduh, svi klinci su oponašali njegove udarce na igralištu iza škole – istakao je ministar sporta.
Kako je naveo, Mihajlović je dio istorijskih uspjeha Crvene zvezde i našeg reprezentativnog fudbala, dio je fudbalske kulture Apeninskog poluostrva, gdje su ga prihvatili kao da je njihov. A on jeste, i naš i njihov, svjetski je bio Miha.
– Miha je bio ljudska sila. Način na koji je ulazio u ring sa nedaćama, fudbalskim i životnim, bio je poseban. Bio je kao njegov trk posle onog slobodnjaka Bajernu, kao onaj gol Sampdoriji u Sofiji, kao onaj het-trik iz slobodnjaka za Lacio. Suze radosnice smo lili kada smo ga gledali kako se uz osmijeh borio, uz pjesmu njegovih igrača pod bolničkim prozorom, uz molitve i ljubav iz svih djelova svijeta. Miha je bio pobjednik. Posebna fela. Ostao je isti prema drugovima, porodici, naciji, državi, onima koji su ga voljeli i onima koji nisu. Vidimo to i dan-danas. Svi uspjesi koje je doživio u karijeri ga nisu promijenili. Tjerao je Miha svoje…
– Fudbal je stao tog petka kad je stigla najtužnija vijest. Vapaji hiljada navijača i sjećanja stotina vrhunskih sportista govorila su isto – nebo se otvorilo da primi još jednog sina, samo je ovog puta stadion utihnuo, a mi mu šaljemo poslednji pozdrav. Zbogom, Miho, i hvala ti na svemu – poručio je Gajić.
(Novosti online)