Rođače, kao predsjednik svih građana opet barjačiš crvenom „krpetinom“!
Piše: dr Petar Milatović Ostroški
Dragi i veseli rođače, po Ustavu ti si predsjednik svih građana i po Ustavu ne smiješ da se baviš diskriminacijom građana koji su državljani države na čijem si čelu, a ti opet kršiš Ustav i diskriminišeš polovinu građana Crne Gore, što je dovoljan razlog da se pokrene inicijativa za tvoju smjenu po članu 98 Ustava Crne Gore.
Naime, ti si prilikom posjete Bosni i Hercegovini posjetio Sutjesku, ali izbjegao si da posjetiš Zelengoru, Miljevinu, Kalinovik, Lijevče Polje, Gradinu i druga stratišta na kojima je deset puta više stradalo ljudi iz Crne Gore nego na Sutjesci. Krenimo redom, da te tvoj stariji i iskusniji rođak poduči ono što ne znaš, a što moraš znati.
Kad si iz Crne Gore dolazio u Bosnu i Hercegovinu išao si od Nikšića preko Plužina i Šćepan Polja i u Republici Srpskoj prošao si kroz Miljevinu i nisi se sjetio da se pokloniš sjenima pobijenih mladića na Miljevačkom platou koje zvjerski likvidiraše komunistički zlikovci.
Zloglasna jama Ponor u Miljevini kod Foče, mjesto gde je strijeljano više hiljada pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini u maju 1945. godine.
Prema podacima same Udbe, na području Foče i Kalinovika, ubijeno je 9.235 golobradih mladića iz Šumadije i civila iz njihove pratnje, dok procene novijih istraživača pominju od 10.000 do čak 25.000 ubijenih.
Mladići, koje je Jugoslovenska vojska u otadžbini mobilisala u septembru 1944. godine, većinom su strijeljani nakon predaje, kao ratni zarobljenici, a najveća grobnica nalazi se u jami Ponor u blizini crkve i rudnika u Miljevini.
Decenijama nakon Drugog svetskog rata, stradanje mladih kraljevih vojnika u Miljevini bila je tabu tema, a njihova imena zavođena su u arhive u Srbiji pod šifrom „nestao u Bosni“ ili „streljan u Bosni“, bez preciznijih podataka.
Ti rođače, iz istorije nedoučeni đače, u starom komunističkom maniru, nevine žrtve smatraš i dalje tabu temom, iako su o njoj pisali mnogi, od kojih izdvajam: dr Bojana Dimitrijevića, dr Slobodana Vujovića, dr Velibora Džomića, Nemanju Devića, Miloslava Samardžića, Sava Skoka i tako dalje.
Dok s jedne strane prećutkuješ nevine žrtve u Miljevini, kroz koju si prošao dolazeći iz Crne Gore, s druge strane posjetio si Sutjesku koju je personifikovao probisvijet i ubica Savo Kovačević, onaj isti koji je, prema svjedočenju dr Slobodana Vujovića, pobio 48 svojih rođaka Kovačevića.
Od 48 nevinih rođačkih žrtava Sava Kovačevića, koje spominje dr Slobodan Vujović, izdvajam: sudiju Novicu Kovačevića koji je Savi Kovačeviću četiri puta pomogao da izbjegne zatvor zbog švercovanja duvana; zatim učitelja Blaža Kovačevića, zemljoradnike Marka Kovačevića i Mirka Kovačevića, a svi su oni zvjerski likvidirani po naređenju najbližeg rođaka Sava Kovačevića 15. januara 1942. godine.
Pored njih zlikovac Savo Kovačević je učestvovao u likvidacijama sveštenika Srpske pravoslavne crkve: Gavrila Dabića iz manastira Župa; jereja manastira Kosijerevo Rista Jaramaza; zatim sveštenomonahe iz manastira Duži u Trebinjskoj Šumi: oca Nikolaja, jeromonaha manastira Duži; oca Evgenija, monaha manastira Duži; oca Petra, monaha manastira Duži; oca Mihajla, monaha manastira Duži. Početkom marta 1942. godine ubijen je po naređenju Save Kovačevića kod sela Brani Do đakon iz manastira Duži Damjan Zotović, a o svim ovim krvavim zločinima dokumentarno je pisao dr Velibor Džomić.
Umjesto lirskih i epskih pjesama zlikovac Savo Kovačević pjevao je ove stihove:
„Dolje crkva i oltari
i popovi i žandari.
Pobićemo mantijaše
iako su krvi naše!“
Njegova najpoznatija bogoboračka krilatica bila je
„Čizma, noga
nema Boga“.
Posjećujući spomenik na Sutjesci u okviru tvoje posjete Bosni i Hercegovini izbjegavajući da posjetiš još i Zelengoru, Kalinovik, Lijevče Polje, Gradinu, još jednom si ubio nevine mrtve stradalnike koji su stradali od Njemaca, partizana i ustaša, a ove dvije poslednje zloglasne formacije imale su ugovor o komunističko-ustaškoj saradnji koji su u sremskomitrovačkoj kaznioni potpisali ustaša Mile Budak i komunista Mošo Pijade.
Dragi i veseli rođače, ti kao predsjednik svih građana Crne Gore nemaš nikakvo pravo da diskriminišeš nevine žrtve časnog naroda iz Cre Gore koji je stradao na ovim ustaško-partizanskim stratištima, zajedno sa časnom braćom iz Srbije.
Da te podsjetim, na Zelengori, među nekoliko hiljada nevinih mladića partizanska krvava ruka ubila je 13. maja 1945. godine Vojislava Mihailovića, sina legendarng vođe Trećeg srpskog ustanka Draže Mihailovića koji je komandovao legalnom Jugoslovenskom vojskom u otadžbini, dok su partizani bili obični šumski ilegalci koji su se odmetnuli od naroda i države i koji su masonskom manipulacijom preko Spensera Vinstona Čerčila dovedeni na vlast uvukvši se iza trupa maršala Tolbuhina u prestoni Beograd, pa da te podsjetim među žrtvama ubijen je na Zelengori istog dana, dakle 13. maja 1945. godine brigadni general u vojsci Kraljevine Jugoslavije i komandant Srbije u Jugoslovenskoj vojsci u Otadžbini u činu divizijskog generala tokom Drugog svetskog rata, dakle četiri dana poslije kapitulacije nacističke Njemačke.
Da zaključim, dragi i veseli rođače, ti imaš pravo da privatno misliš ovo ili ono, ali kao predsjednik svih građana Crne Gore nemaš nikakvo pravo da diskriminišeš srpske žrtve po brojnim njemačko-ustaško-partizanskim stratištima, dakle nemaš pravo da ubijene žrtve svojim činjenjem i nečinjenjem još jednom ubijaš!
Umjesto da svojim djelovanjem ujedinjuješ ti narod razjedinjuješ kad kao predsjednik svih građana opet barjačiš crvenom krpetinom.
(Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrikama „Drugi pišu“ i „Kolumne“ nisu nužno i stavovi redakcije portala „Borba“)