Represiju primjenjuju prema svima koji ne slušaju naloge iz Podgorice: Režim pendrekom želi da kontroliše Budvu!

Iako su snimci brutalne policijske represije nad legitimno izabranim vlastima Budve i običnim građanima u dva navrata prethodnih dana šokirali ne samo crnogorsku, nego i regionalnu i međunarodnu javnost, istini za volju treba reći da je odnarođeni režim Demokratske partije socijalista (DPS) u prošlosti umio da se na vrlo brutalan način (doduše, bez primjene otvorene fizičke sile) obračuna i sa budvanskim vlastima iz sopstvenih redova, te su tako, pod obrazloženjem umiješanosti u višemilionske koruptivne poslove u vezi sa građevinskim zemljištem, 2010. i 2014. godine hapšeni, a potom i procesuirani budvanski gradonačelnici Rajko Kuljača (inače nedavno preminuo) i Lazar Rađenović, obojica funkcioneri DPS.

Ako bismo malo zagrebali ispod površine i pokušali da shvatimo zbog čega je Budva, kao jedan od glavnih centara crnogorskog turizma, u poslednjoj deceniji toliko puta umjesto po turističkoj ponudi u javnosti prepoznavana kao jedan od glavnih poligona za testiranje strogoće crnogorskog režima, uvidjeli bismo da je direktiva za represije i hapšenja budvanskih zvaničnika po pravilu dolazila “preko brda”, iz Podgorice, a ne od lokalnih instanci.

Naime, ključni “grijeh” Kuljače i Rađenovića u ranijem, odnosno gradonačelnika Marka-Bata Carevića iz Demokratskog fronta (DF) i predsednika Skupštine opštine Krsta Radovića iz Demokratske Crne Gore (Demokrate) u aktuelnom periodu, jeste u tome što su odbili da se povinuju nalozima apsolutnog gospodara Crne Gore Mila Đukanovića i pristanu na usvajanje urbanističkih planova koji odgovaraju isključivo njegovim i interesima njegovih poslovnih partnera.

To je po pravilu izazivalo veoma brutalnu osvetu, pa su imenovani hapšeni i držani u memljivim podrumima budvanskog Tužilaštva, a u slučaju Kuljače i Rađenovića i u spuškom kazamatu. Na taj način, budvanski čelnici su skupo plaćali uvjerenje da je jedino istinski održivo rješenje da o budućnosti Budve odlučuju njeni građani i opštinsko rukovodstvo.

Imajući to u vidu, bilo bi i više nego poželjno da čelnici budvanske DPS, u težnji da po svaku cijenu preuzmu lokalnu vlast od DF-a i Demokrata, prestanu da se skrivaju iza brutalnosti policije i Specijalne antiterorističke jedinice (SAJ), takođe dopremljene “preko brda” u cilju zavođenja strahovlade u Budvi, i shvate da bi i sami, ako i kada ponovo dođu na vlast, ukoliko ne budu igrali po notama iz Podgorice mogli da na sebi osete Đukanovićev gnijev.

Istovremeno, lideri lokalnog DF-a i Demokrata bi trebalo da shvate da njihovi stvarni protivnici nisu u redovima budvanske DPS, već u redovima Đukanovićevog režima, koji ih sve zajedno prezire i nastoji da svojim pipcima, oličenim u policiji i pravosuđu, koje inače na primjeru Budve postupa sa neuobičajenom ekspeditivnošću i efikasnošću, potčini Budvu i njene resurse i potencijale interesima “Prve familije” i njenih poslovnih partnera.

Zbog svega toga, ne samo politički funkcioneri, već svi građani Budve bi trebalo da odbace međusobne političke podjele koje presijecaju njihove porodice, i uoči lokalnih i parlamentarnih izbora, zakazanih za 30. avgust, Đukanoviću i njegovom režimu pošalju jasnu i glasnu poruku da Budva nije i neće biti njihova prćija.