Raković o ukrajinskom konstruktu i sličnom crnogorskom primjeru: Identitetska zbrka u Ukrajini slična identitetskoj zbrci u Crnoj Gori

Istoričar dr Aleksandar Raković sinoć je na Televiziji Vesti na mapi Ukrajine objašnjavao zbog čega su Krim, Kijev, Kijevska Rusija, Malorusija i Novorusija nerazdvojivi deo ruske istorije, ruskog naroda i ruske državnosti.

Raković je kazao da je krštenje Rusije počelo na Krimu kada je knez Vladimir kršten 988. u Hersonu, u blizini današnjeg Sevastopolja, a na reci Dnjepar iste godine obavljeno je masovno krštenje Rusa. Stoga se ovi događaji nazivaju „krštenjem Rusije“.

Kada je reč o istorijskom pojmu „Rus“, Raković je rekao da od srednjeg veka obuhvata slovenske narode čiji su potomci Rusi, Belorusi i Ukrajinci (Malorusi).

Raković je pojasnio da se u srednjem veku pod Malorusijom podrazumevala današnja zapadna Ukrajina s gradovima Lavov, Ivano Frankovsk i Ternopolj. Taj prostor je, kazao je Raković, u poznom srednjem veku otpao od ruskih zemalja ali su ga zapadni vladari i dalje nazivali Malorusijom.

Pritom, dodao je Raković, u poznom 19. veku geografski pojam Malorusije se proširio na prostore koje znatnim delom zauzima današnja Ukrajina. Tada se pod „Ukrajinom“ označavao ruski obod ka Zapadu, a stanovništvo tog prostora sebe je smatralo Malorusima.

Kada je reč o pojmu „Novorusija“, Raković je kazao da se radi o prostorima na Azovskom moru, severnom Crnom moru i malo dalje na sever koje je Rusko carstvo krajem 18. veka osvojilo od Tatara i Turaka i da je to u velikoj meri sadašnje područje od Tiraspolja (Pridnjestrovlje, Moldavija) i Odese pa preko Dnjepropetrovska skoro do Luganska.

Raković je posebno podvukao da su boljševici nakon sloma Ruskog carstva, formirali Sovjetsku Ukrajinu čije su granice do 1922. obuhvatile istorijske prostore Novorusije na jugoistoku, Malorusije na severozapadu i još neke teritorije nekadašnjeg Ruskog carstva, dok je Krim 1954. otrgnut iz Rusije i predat Ukrajini.

Stoga je Raković je pojasnio da je tek u 20. veku, pod sovjetskom vlašću, novouvedeni ukrajinski identitet – kao konstrukt – nadvladao nad maloruskim identitetom.

Raković je rekao da je prema popisu iz 2001. u Ukrajini živelo više od 48 miliona stanovnika: Ukrajinaca 37 i po miliona (77,8%), a Rusa 8 miliona i trista hiljada (17,3%). No, Raković je naglasio da na popisu nije bilo mogućnosti za izjašnjavanje o dvostrukom ukrajinsko-ruskom identitetu.

S tim u vezi Raković se osvrnuo na britanska istraživanja koja su 1998. prezentovana u „Vudro Vilson“ centru u Vašingtonu, prema kojim čak 27% građana Ukrajine ima dvostruki ukrajinsko-ruski identitet što bi značilo da verovatno do 44% građana Ukrajine ima rusku etničku pripadnost bilo da je reč o primarnom ili sekundarnom identitetu.

Raković je zaključio kako je identitetska zbrka u Ukrajini slična identitetskoj zbrci u Crnoj Gori gde se preko novih identitetskih kontrukata ukrajinskog identiteta i tzv. crnogorske nacije radilo i radi se na razbijanju istorijskog ruskog identiteta u Malorusiji i Novorusiji i istorijskog srpskog identiteta u Crnoj Gori.