Kao nikada u prošlosti, Crna Gora je suočena sa falsifikatorima svoje istorije. Pokušaji da se ona skrene sa svoje prirodne duhovne, nacionalne i kulturne vertikale, služe za stvaranje novog čovjeka i tvorevine u kojoj bi istorija počinjala 2006. godine, a od ranijih vremena uzimali bi se pojedini događaji koji bi se, naravno, prvo “oblikovali” u nekoj od dukljanskih fabrika falsifikata. Tako smo došli i do situacije da oni koji danas baštine politiku Crne Gore od 12. jula 1941. bučno najavljuju proslavu 13. jula kada su naši preci ustali protiv okupatora i njihove antisrpske, Pavelićevske tvorevine na tlu ove slobodarske zemlje, ocijenio je Slaven Radunović poslanik DF-a.
Na današnji dan, 12.7.1941, dodaje on, nastala je dukljansko-montenegrinska “e viva” Crna Gora.
-Na današnji dan 1941. godine izbačena je trobojka od strane italijanskog namjesnika, a alaj barjak (današnja državna zastava) promovisan u državnu zastavu Nezavisne Crne Gore. Na današnji dan je crnogorski jezik prvi put u istoriji proglašen službenim. Na današnji dan su Srbi koji su ginuli s Kosovom i Lazarom na usnama, a Obilića medaljom na grudima, proglašeni nesrbima – etničkim Crnogorcima – verzijom Crvenih Hrvata.
Na Petrovdan 1941. je nastala preteča ove današnje Crne Gore. A, onda je došao 13. jul 1941. godine…digli su se na ustanak oni koji su slavili Vučji Do, a ne bitku kod Tuđemila; oni kojima je bio bliži Karađorđe, nego Vitorio Emanuele; oni kojima je Gavrilo Princip bio uzor, a ne izdajnik i terorista; oni kojima su i Staljin i Car Romanov bili bliži od Hitlera i Musolinija…digli su se na ustanak i “crveni” i “bijeli”, ljudi koji su iznad svega cijenili slobodu i žrtve pale kroz istoriju za čast i otečetstvo.
I 12. jula 1941. su Crnogorce ubjeđivali kako nije “pametno”, kako nije “praktično”, kako nije “građanski” suprostavljati se najvećoj do tada poznatoj vojnoj sili i da je dar od Boga da se u našim školama izučavaju jezici budućnosti – njemački i italijanski, a ne primitivni francuski i ruski, navodi on.
Današnja Crna Gora baštini sve što je inaugurisala Petrovdanska Crna Gora i baš ništa što je značila 13. julska Crna Gora. A, Trinaestojulska Crna Gora je na kraju odnijela pobjedu…
“Čestitamo vam 13. jul 1878. i 13. jul 1941. godine, kad je Crna Gora bila – Crna Gora! Uvijek ćemo se boriti za slobodnu Crnu Goru, ponosni na 13. jul 1878. i 1941, kao i na Vučji Do, Mojkovac, Fundinu, Martiniće, Skadar, Grahovac… Na taj način čuvamo sjećanje na naše pretke od onih koji žele da iskrive istinu, i u konačnom, odvuku u zaborav sve ono što je naša suština, ističe Radunović.