Prije 23 godine: Krvavi pir NATO zlikovaca u Murinu, ubijena djeca!
Na današnji dan, 30. aprila 1999. godine NATO je bombardovao varošicu u Crnoj Gori – Murino. Poginulo je šest osoba, od kojih troje djece. Cilj je bio most na Limu. Pričinjene su i velike materijalne štete.
Napad na SRJ izvršen je bez odobrenja Savjeta bezbjednosti UN, što je bio presedan. Naredbu je tadašnjem komandantu savezničkih snaga, američkom generalu Vesliju Klarku, izdao generalni sekretar NATO Havijer Solana. Klark je kasnije u knjizi „Moderno ratovanje“ napisao da je planiranje vazdušne operacije NATO protiv SRJ „sredinom juna 1998. godine već uveliko bilo u toku“ i da je završeno krajem avgusta te godine. Od NATO bombi u Crnoj Gori je stradalo 10 osoba, među kojima i troje djece. Ukupni krvavi epilog NATO bombardovanja SRJ bio je oko 2 500 ugašenih života civila.
Prvog dana napada pala je i prva žrtva agresije, devetnaestogodišnji vojnik, poginuo je na ratnoj straži u krugu kasarne „Milovan Šaranović” u Danilovgradu. U napadima koji su uslijedili 6. aprila NATO je bacio bombe na aerodrom u Golubovcima. 28. aprila NATO je izvršio najveći udar na Crnu Goru od početka agresije na Jugoslaviju. Na okolinu Podgorice, Danilovgrada i Sutormana, palo je oko 40 projektila. Najviše na aerodrom Golubovci, dok je područje Zete zasuto kasetnim bombama.
30. april 1999. godine ostaće upamćen kao jedan od najkrvavijih datuma u novijoj istoriji Crne Gore. Tada je bombardovano Murino, kada je stradalo najviše civila tokom te agresije. Stradalo je šest nevinih građana, među kojima troje djece.
NATO agresija na SRJ, cinično nazvana „Milosrdni anđeo” trajala je 78 dana tokom koje je bilo 30000 vazdušnih naleta, 50000 ispaljenih razornih projektila. Ranjeno je 12500 stanovnika, a ogromna materijalna šteta načinjena je na brojnim vojnim i civilnim objektima, školama, zdravstvenim centrima, spomenicima kulture, medijskim kućama i slično. Agresija je uslijedila poslije neuspješnih pregovora o rješenju krize na Kosovu i Metohiji u Rambujeu i Parizu, februara i marta 1999. godine. Bombardovanje Jugoslavije okončano je 10. juna, usvajanjem Rezolucije 1244 Savjeta bezbjednosti UN. Dan ranije, predstavnici VJ i NATO potpisali su u Kumanovu Vojno-tehnički sporazum, kojim je precizirano povlačenje snaga VJ sa Kosmeta i ulazak u pokrajinu međunarodnih vojnih trupa. NATO je izvodio napade na SRJ sa brodova u Jadranu, iz četiri vazduhoplovne baze u Italiji, a u nekim operacijama učestvovali su i strateški bombarderi koji su polijetali iz baza u zapadnoj Evropi, pa i iz SAD. Prema podacima UNHCR-a, Kosovo i Metohiju je od dolaska mirovnih snaga napustilo oko 230000 Srba i Roma. U istom periodu ubijeno je oko 500 Srba , ranjeno više desetina. a kidnapovano je oko 1500.
Djecu oprostiti nećemo. Neka je žrtvama vječna slava i hvala!
23 god
Sjecam se davne 1945 godine, kada su nasi, ki bajagi, saveznici, posto su nekoliko puta bombardovali podgoricu, bacali male padobrane sa bombama u obliku nalivepera (koja su tada bila poslednji tehnicki izum). Nekoliko mojih vrsnjaka ili malo starijih od mene, bili su brzi od mene da uhvate padobrane, ali izgubise ili ruke ili oci ili oboje. Nijedna sorta zivotinja tako nesto nebi napravia ali tadasnji i sadsnji „saveznici“ napravise?
Neđe ovih dana 2006. je pijani ruski diplomata ubio autom troje naše đece, pozvao se na diplomatski imunitet i pobjegao u Rusiju, đe nikad nije odgovarao za svoje nedjelo.
To srbi naravno nikad ne pominju, rekao bi čovjek da ih ne bole đeca koju su im rusi pobili. A u stvari radi se o narodu koji je izgubio sve moralne norme i postao ljudski talog. Ne pričam ja zalud da su srbi najprimitivniji evropski narod i najzaostalija evropska država, a ovaj primjer samo to potvrđuje.