Povodom 24. godišnjice od početka NATO agresije na SRJ: Udrženje boraca organizuje polaganje vijenaca u nekoliko gradova
U petak 24. marta navršavaju se 24 godine od početka agresija 19 država NATO-a na SRJ, što predstavlja međunarodni teroristički akt bez presedana, izvršen bez odobrenja Savjeta bezbjednosti UN, protivno Međunarodnom humanitarnom pravu i pravilima ratovanja, uz upotrebu zabranjenog oružja, namjerno vođenje rata protiv civilnog stanovništva i divljačko razaranje i trajno trovanje životne sredine ubistvenim osiromašenim uranijumom, saopštio je predsjednik Udruženja boraca radova od 1990. godine Radan Nikolić.
Kako je saopšteno iz ove organizacije, u znak osude navedenog nasilja međunarodne zajednice i sjećanja na saborce pale u ratovima devedesetih i sve civilne ratne žrtve, delegacije boraca i porodice palih boraca, uz podršku lokalnih samouprava i građana, u petak 24. marta sa početkom u 11 časova položiti cvijeće na spomenike palim borcima u Nikšiću, Mojkovcu, Beranama i Andrijevici.
Sa ove vremenske distance jasno je da su ratovi devedesetih bili ratovi za nestanak bilo kakvog oblika jugoslovenske države i protiv srpskog naroda i Srbije i Crne Gore u kojima je oružanom secesijom uz pomoć SAD i EU razbijena SFRJ, podržana oružana pobuna na KiM uz NATO agresiju zarad stvaranja nezavisne države Kosovo na teritoriji Srbije i podržano razdruživanje Državne zajednice Srbija i Crna Gora zarad projekta nezavisne Crne Gore i njene evroatlanske upotrebe, smatra Nikolić.
– Neviđeni, drski pritisci na Srbiju da prizna nezavisno Kosovo, pogazi svoj Ustav i priključi se ratobornom evroatlanskom frontu protiv Rusije posebno su intezivni ovih dana. Po izjavi američkog diplomate Ričarda Holbruka NATO agresoru je izuzetno pomagao crnogorski predsjednik Milo Đukanović, a po izjavi predsjednika SAD Bila Klintona, Đukanović je tražio i bombardovanje lokacija u Crnoj Gori. U sakrivanju tog neljudskog djela i državničkog saučesništva u udruženom zločinačkom poduhvatu nad svojom državom i narodom, danas u crnogorskim udžbenicima istorije nema ni jedne riječi o žrtvama NATO-a u Crnoj Gori – naveo je Nikolić.
On je podsjetio na učinke NATO agresije na teritoriji Crne Gore:
▪ 24. 3. 1999, kasarna VJ u Danilovgradu, gdje je poginuo vojnik Saša Stajić iz Beograda; vojni aerodrom u Golubovcima, gdje je teže povrijeđen jedan vojnik; radarsko-komunikacijski objekat Ratne mornarice na brdu Obosnik u Boki Kotorskoj; radarski sistem na Crnom rtu kod Sutomora i kota iznad tunela Belveder kod objekta Radio Bara, na ulazu u barsku opštinu;
▪ 15. 4. 1999. godine, kasarna „Šipčanik“ Tuzi, gdje je poginuo vodnik prve klase VJ Miroslav Božović;
▪ 30. 4. 1999. godine, most u Murinu, gdje su živote izgubili: djeca Miroslav Knežević, Olivera Maksimović i Julija Brudar i odrasli civili Manojlo Komatina, Milka Kočanović i Vukić Vuletić.
▪ 30. 5. 1999. godine, rt Arza kod Herceg Novog, na koji je NATO ispalio oko 300 projektila sa osiromašenim uranijumom.