Pečat: „Vijesti“ naših kolonizatora

Antisrpstvo „nezavisnih“ i „domaćih“ medija

Nedavno pokrenuta kampanja bojkota „Vijesti“ u Crnoj Gori došla je kao odgovor na njihovu višegodišnju kampanju usmerenu protiv srpskog naroda, srpske crkve, srpske države a sada i protiv novog bauka, „srpskog sveta“, čijim napadanjem se zapravo gađaju svi prethodno pomenuti činioci. Da ta kampanja nije slučajna i da će biti deo šire antisrpske medijske ofanzive na talasima atlantizma, pokazala je i nedavna promena vlasničke strukture ovog medija.

Vređanje verskih poglavara i zvaničnika nije poželjno i uglavnom je dočekano s revoltom i prezrenjem. Osim ako je u pitanju vređanje vernika SPC, bilo da je reč o „običnim“ vernicima ili „glavnokomandujućem“ – patrijarhu. Onda je sve dozvoljeno i sve unapred oprošteno. Prošlogodišnje izveštavanje dnevnika „Danas“, Nove S(S) i (CN)N1 o SPC, „lizanju kašike“ i uopšteno medijskom tretmanu SPC je primer koji svi dobro pamtimo, ali koji treba ponovo naglasiti kao najdrastičniji i najočitiji, najogoljeniji primer njihove suštinske propagande koja se nedovoljno vešto krije iza tobožnjeg profesionalizma i objektivnosti. Ali već smo navikli na to. I u tome jeste deo problema. Što smo navikli na to i dopustili da to gotovo uvek prođe neopaženo i nekažnjeno, ako ničim drugim, onda makar prestankom praćenja i čitanja medija sa kog se plasiraju te propagandne floskule uperene ka Crkvi, pastvi i pastirima, narodu i državi.

Da izuzetaka ima i da ih treba biti još više dokazao je primer „Vijesti“, najvećeg medijskog koncerna u Crnoj Gori, i aktivne kampanje bojkota istih koju su započele popularne mim-stranice a zdušno prihvatili mnogi ljudi revoltirani pristrasnom retorikom ovog veoma uticajnog medija. Nakon poziva na bojkot „Vijesti“, njihova zvanična fejsbuk stranica za samo nekoliko sati izgubila je oko 30.000 pratilaca. Tačnije sa 190.000 „pali“ su na 160.000. U opširnom osvrtu na ovaj događaj, glavni i odgovorni urednik „Vijesti“ Srdan Kosović, umesto izvinjenja zbog uvreda suvlasnika ovog medijskog koncerna Željka Ivanovića, optužio je za bojkot „medijsku i infrastrukturu Srba na društvenim mrežama pomognutu od strane zvaničnog Beograda“. U skladu s tim, namera ovog članka jeste da se pozabavi „Vijestima“, njihovom retorikom, ideologijom, vlasničkom strukturom i pomenutom kampanjom bojkota njihovog antisrpskog delovanja, te šireg konteksta u kojem ova iznutra antisrpska i spolja globalistička medijska klika radi za interese medijskih magnata i mogula „duboke države“, čiji je uticaj u formiranju i kontrolisanju medijske slike naših prostora sve veći protokom vremena i mogao bi vremenom poprimiti zabrinjavajuće razmere kontrole i moći.

BILO JE VRLO NEPRIJATNO

„Ali nije mula Porfirije bio sam u ovom nacionalističkom zanosu u Beranama (…) Koliko god da je premijeru Metodije blizak, koliko god je novi vladika za poštovanje, i koliko god bila šteta što Metodije nije mitropolit crnogorsko-primorski i egzarh pećkog trona nego onaj đilkoš od Joanikija.“ Ovo su samo neke uvrede i primeri spinovanja, te zbunjivanja i obmanjivanja javnosti koje je napisao direktor, jedan od osnivača i glavni kolumnista „Vijesti“, poznati (zloglasni) Željko Ivanović, u tekstu pod nazivom „Porfirije – od rokera do talibana“. I ovo je samo jedan njegov napis u plejadi (po namerama) istih u prethodnih ko zna koliko tekstova i godina angažovanog propagandnog novinarstva. Međutim, ovaj tekst je bio kap koja je prelila čašu. Akciju bojkota „Vijesti“ pokrenule su mim-stranice iz Crne Gore, koje su odigrale veliku ulogu u prošlogodišnjem obaranju tridesetogodišnje diktature Mila Đukanovića.

 

Predvodnik ove kampanje je poznati „mimer“ koji se potpisuje kao „Gospodin Neprijatni“. „Znate li šta je najveći problem u Crnoj Gori? To što ljudi jednostavno NEĆE da shvate da ovom državom upravlja neko treći. Ovdje su problem Srbija i Aleksandar Vučić, to nam se svakodnevno plasira, a očigledan i, prije svega, potkovan dokazima primjer kupovine najčitanijeg medija iz Crne Gore (’Vijesti’) od strane Dragana Đilasa i DŽordža Soroša bukvalno niko ne komentariše. Da li u Crnoj Gori ta teška riječ okupacija uopšte ima težinu i da li ta riječ može da stane na vagu, a da se ne obruka?! Pa ako je nešto čist primjer okupacije, to je ova javna i svima dostupna objava gdje se proslavlja saradnja između ’Vijesti’ i ’Junajted medije’, što znači da su ’Vijesti’ ušle u isti koš sa N1, listom ’Danas’, TV Nova (rs, bh, mne…), i ostalim regionalnim i evropskim medijima koje kontroliše Dragan Đilas, odnosno DŽordž Soroš“, rekao je on za „Pečat“.

 

Ukoliko izvršimo kratku analizu vlasničke strukture ovog koncerna i podatke vezane za nedavnu promenu vlasnika „Vijesti“, imaćemo jasnije razumevanje globalne medijske strategije „duboke države“ na prostoru Zapadnog Balkana. Tako možemo sa svega nekoliko klikova saznati da 30,7% udela u vlasništvu „ND Vijesti“ ima MDIF (Media Development Investment Fund), američka korporacija, tj. investicioni fond koji povoljno finansira „ugnjetavane medije“ širom planete, a koji je od 2016. zabranjen u Rusiji zbog otvorenog i kontinuiranog antiruskog delovanja. MDIF je osnovao Saša Vučinić, srpski novinar, glavni urednik i generalni menadžer radija B92 tokom devedesetih, kad se pred svojim međunarodnim partnerima istakao borbom protiv Slobodana Miloševića.

Upravo tih godina njegov dugogodišnji finansijer DŽordž Soroš, zapazivši talenat srpskog pulena, odlučuje da mu dodeli ozbiljniji angažman i Vučinić napreduje: postaje savetnik za medije Soroš fondacije sa sedištem u Pragu. Ubrzo, uz inicijalnu pomoć od pola miliona dolara iz trezora Soroš fondacije, Vučinić osniva MDIF. Naravno, organizacija se i dan-danas finansira iz istih rezervi. Drugim rečima, kroz drugu organizaciju, Soroš kontroliše trećinu medijskog koncerna „Vijesti“. Na njihovom sajtu (MDIF-a) jasno piše da su njihovi finansijeri i investitori uz „Fond za otvoreno društvo“ DŽordža Soroša i organizacija „Luminate“ Pjera Omidjara („novog“ Soroša kako ga mnogi oslovljavaju), nemačke „Štihting demokratien in media“ i brojni drugi…

 

Kao da to nije dovoljno, „Vijesti“ su odnedavno ne samo po trećini nego gotovo u celini pod novim rukovodstvom. Naime, gostujući u emisiji „Načisto“ kod Petra Komnenića, na TV „Vijesti“, Dragan Đilas je (pored izjava kako je u Crnoj Gori veći stepen demokratije bio u Milovo vreme nego što je u Srbiji danas, te kako je u Srebrenici počinjen genocid) rekao da nema nikakve veze s eventualnom prodajom „ND Vijesti“ „Junajted mediji“. Dan kasnije na sajtu „Vijesti“ (ali i N1 i drugih) izlazi vest da je „Junajted medija“, vodeća medijska kompanija u jugoistočnoj Evropi, potpisala pismo o namerama da otkupi 51 odsto „Vijesti“, novina, portala i televizije iz Crne Gore, te kako se, kao novi deoničar, obavezuje da poštuje i štiti „uredničku nezavisnost i autonomiju ’Vijesti’“. Glavni urednik će i dalje biti biran na predlog lokalnih suvlasnika, kao i MDIF-a. Dakle, sada DŽordž Soroš i Dejvid Petreus (in)direktno kontrolišu 80% najvećeg medijskog koncerna u Crnoj Gori.

 

„Za one slabije upućene, ’Junajted grupa’ (njena ćerka-firma zove se ’Junajted medija’) je multinacionalna medijska i telekomunikaciona korporacija. Premda je reč o privatnoj firmi, iz njene vlasničke strukture, operativnih aktivnosti i lobističke snage u međunarodnim organizacijama poput Evropske unije i Ujedinjenih nacija može se zaključiti da predstavlja udarnu pesnicu Vašingtona protiv ruskog i kineskog uticaja u Centralnoj i Istočnoj Evropi. To se naročito vidi po agresivnim nastupima u domenu širenja 5G mreže koja će, prema opštem konsenzusu stručnjaka, u bliskoj budućnosti imati stratešku važnost ne samo u pogledu civilnih već i vojnih tehnologija“, ističe Aleksandar Vujović, glavni urednik portala „Novi standard“. Takođe, „Junajted grupa“ je do 2018. godine bila u većinskom (danas je u manjinskom) vlasništvu KKR fonda, u kojem jednu od ključnih funkcija ima bivši šef CIA, ranije pomenuti Dejvid Petreus.

 

Uoči početka ekspanzije „Junajted grupe“ u Srbiji i osnivanja kanala N1, Petreus je posetio našu zemlju i večerao s Aleksandrom Vučićem, očigledno mu dajući ponudu koju ovaj nije umeo, mogao ili smeo da odbije. Naročito je problematično to što su mediji u vlasništvu „Junajted grupe“ favorizovani i od strane velikih tehnoloških kompanija. Ako danas ukucate bilo koji politički pojam u Gugl pretraživač, ogromna je šansa da će vam – pored zapadnih državnih medija poput Bi-Bi-Sija i Glasa Amerike – na početnoj stranici izaći još samo mediji u vlasništvu „Junajted grupe“ (N1, „Danas“, Nova S itd). „Ukratko, ’Junajted grupa’ je – sudeći prema uređivačkoj politici medija u njenom vlasništvu – bezuslovni neprijatelj srpskih nacionalnih interesa, a ne treba smetnuti s uma ni činjenicu da je u oba poslovna domena – medijskom i telekomunikacionom – najveći balkanski konkurent ove kompanije Telekom Srbija“, dodaje Vujović.

ANTISRPSTVO KAO JEDINA KONSTANTA

Bilo kako bilo, ove promene u vlasničkoj strukturi neće se odraziti na uređivačku politiku „Vijesti“, naprotiv. Kao što su do sada „antisrbovali“ po nalogu i za interese Đukanovića&co, sada će nastaviti da isto to čine za mnogo ozbiljnije centre moći.

„Ja sam uvijek smatrao da su ’Vijesti’ malo pismeniji i perfidniji ogranak DPS-a. Do njihovog razmimoilaženja došlo je isključivo zbog finansija, to jest zbog monopola na perspektivnom antisrpskom tržištu. A što se statusa Srba u Crnoj Gori tiče, razlika među njima je – kao između smrtne kazne i doživotne robije“, rekao je za „Pečat“ Želidrag Nikčević, istaknuti srpski politički i kulturni delatnik iz Crne Gore. Problem je u tome što bi „nova crnogorska vlada, u koju kadrovi ’Vijesti’ misteriozno prodiru, morala da zna – oni su mafijašku komponentu potpuno svjesno uračunali u dugogodišnju podršku Đukanovićevom projektu, na njoj zasnovali svoje karijere, a sad bi uprkos izbornoj volji naroda da učvrste njegove sramne tekovine“, dodao je Nikčević, istakavši da su „Vijesti“ tokom litija „predosjetile Đukanovićev krah i sad pokušavaju da se pred zapadnim ambasadama predstave kao nekakva demokratska alternativa“.

Postavlja se pitanje gde su bili do sad i šta su radili dok je Milo radio „svoj posao“? Tako, dok je Đukanović suvereno vladao, društvance okupljeno oko „Vijesti“ i „Monitora“ pratilo ga je s neskrivenim uživanjem, posebno aplaudirajući efektnim referendumskim potezima. Ovo je bitno naglasiti da bi se manje upućeni čitaoci ukratko podrobnije upoznali s prirodom i istorijatom ovog medija, kako bi promena vlasničke strukture, ali ne i zacrtanog antisrpskog (dis)kursa bila jasnija.

O ulozi i značaju „Vijesti“ u ideološko-propagandnom medijskom ratu protiv svesrpskog jedinstva, te forsiranja dalje polarizacije i udaljavanja država i ljudi na relaciji Srbija – Crna Gora, politički i medijski analitičar iz Crne Gore Luka Radonjić kaže: „’Vijesti’ su u nekoliko navrata plasirale političke platforme – treći put, politika centra, treća Crna Gora i druge.

Oni se, načelno, zalažu za građansko društvo. Međutim, zanimljivo je da njihovi glavni autori, kolumnisti, suvlasnici ne kriju da su crnogorski nacionalisti. Ono što oni zovu crnogorski patriotizam po njihovim parametrima nije suprotstavljeno građanskom konceptu društva, ali bilo kakav oblik srpskog patriotizma – jeste. I tu se jasno uočava da se ne radi o suštinskoj građanskoj političkoj orijentaciji već se građanski politički koncepti koriste kao instrument meke ideološke moći. Takođe su prvi počeli, još tokom prošlogodišnjih litija, s upotrebom termina litije Mitropolije crnogorske, a njihovi kolumnisti su Beogradsku patrijaršiju i Mitropoliju crnogorsko-primorsku pokušavali da prikažu kao dva politička i crkvena bloka. Otvorili su i značajan prostor za autore i narative srpske provinijencije, ali samo pod uslovom da su suprotstavljeni Beogradu i Srbiji, odnosno pod uslovom da nisu integralističkog karaktera. Pri čemu se ne misli samo na međudržavne integracije već i nacionalne. Tačnije, prema ideologiji ’Vijesti’ podrazumijeva se da su Crnogorac sa Cetinja i Srbin iz Podgorice dio istog naroda, dok Srbin iz Podgorice i Srbin iz Beograda – nisu.“

Dakle, novi (ozbiljniji) igrači su seli za sto, karte su podeljene, uloge su uglavnom ostale iste, a najveći neprijatelj slobode medija na Balkanu („Junajted medija“, ne Vučić, ma koliko mnogi želeli da je suprotno) dobio je novi adut u igri nadmetanja i očuvanja uticaja na ovom prostoru. A u 21. veku medijsko porobljavanje je među glavnim preduslovima za ono prateće, faktičko i „dobrovoljno“ porobljavanje koje dolazi na kraju. Pitanje je samo imamo li snage i volje da se tome odupremo. A u današnje informatičko doba opšte dostupnosti informacija reći da nismo bili informisani i da nismo znali šta nam se sprema jednostavno ne važi i „ne pije vodu“.

(Autor teksta: Nikola Jović, izvor: Pečat)