Partijski manifest “Evropa sad”

Piše: Vladimir Pavićević, politički analitičar

Plan “Evropa sad” je manifest političke partije na čijem osnivanju rade Zdravko Krivokapić i njemu najbliži ministri. Osnovna zamisao autora plana je pripremanje terena da nova demohrišćanska Krivokapićeva opcija preko noći postane autonomna politička snaga i da zauzme što je moguće bolju startnu poziciju za naredne parlamentarne izbore u Crnoj Gori. To je suština.

Prvi i osnovni problem ovoga plana je što njegovi autori ne prezentuju svoje stvarne i to prije svega partijske ciljeve i ambicije, već nastoje da ubijede građane da je “Evropa sad” nastao radi ostvarenja interesa građana Crne Gore. Polazeći od skoro pa mentalitetski ukorijenjene praktičnosti Crnogoraca, lukavo je smišljena poruka o 450 evra minimalne zarade kako bi najveći broj građana navela da svako malo prebraja za koliko bi evra njihov trenutni bruto prihod mogao da se transformiše u veću neto zaradu. I da svaki evro više kao zaslugu pripiše gospodinu Spajiću.

 

Racionalno očekivanje Krivokapića i njegovih najbližih ministara je da će ova poruka za posledicu imati da značajan broj crnogorskih građana podrži plan. I da vremenom tu podršku vežu za političku stranku koju će u odgovarajućem momentu da osnuju. Otud Spajićeva poruka da za plan “Evropa sad” želi 81 poslanički glas u Skupštini Crne Gore otkriva da je osmislio način kako da pokuša da za svoju buduću partiju preuzme glasove i DPS-a i DF-a, i Demokrata i URE.

 

Drugi problem plana “Evropa sad” je što se osim marketinški dobro plasirane poruke o 450 evra minimalca ne znaju pojedinosti plana. U grafikonima koje je objavljivala Krivokapićeva vlada postoje informacije koje ne ukazuju na bilo kakve konkretne mjere ili konkretne politike u pojedinim oblastima. Umjesto preciznih informacija građani su zasuti brojnim floskulama tipa Evropa ovdje, Crna Gora odmah, Maršalov plan, Evropa sad i Crna Gora radi.

Gomilanje floskula poput ovih koje se često koriste za imenovanje imaginarnih planova, građanima otkriva odsustvo realne sadržine programa koje najavljuju Krivokapić i negovi ministri. Kada se toma doda fakt da nadležni ministri organizuju konsultacije o budžetu za 2022. godinu tek nakon što je budžet definisan i da niko živi od drugih zainteresovanih aktera na samom kraju godine nema informacije šta predviđa budžet za narednu pokazuje potpuno odsustvo smisla Krivokapića i njegovih ministara za dijalog i neophodnost zajedničkog rada na unapređivanju uslova života građana Crne Gore.

 

Građani su ipak racionalni i dobro promišljaju aktuelne prilike crnogorske politike. Nije im promakla nedavna poruka ministra Spajića da maltene svako jutro on razmišlja što mu je uopšte bio potreban ovaj politički eksperiment u Crnoj Gori kada bi negdje drugo mogao spokojno i bez gubljenja nerava dobro da zarađuje za svoj rad. Građani su istoga momenta prepoznali banalni pokušaj manipulacije ministra Spajića koji uz to što sebe vidi kao ključnog aktera u crnogorskoj politici i ministra koji ima realnu moć želi da izazove i sažaljenje zbog kritika kojima je izložen.

 

Taj slučaj je kod građana izazvao prirodnu i logičnu reakciju – ministar Spajić ne treba da radi nešto zbog čega mu svaki dan počinje dilemama što mu je to angažovanje trebalo. Prva postđukanovićevska vlada tražila je ljude koji su 100% posvećeni Crnoj Gori i reformama u Crnoj Gori i koji će se svakog jutra buditi potpuno uvjereni da to što rade jeste ono najbolje čime su se u svom profesionalnom životu mogli baviti u ovom periodu. Nije mali broj ljudi koji žive u Crnoj Gori, koji imaju prilike da biraju gdje i šta da rade, a koji nemaju dileme da je izazov reformi koji je pred nama danas u Crnoj Gori nešto najbolje čime bi pojedinac mogao da se bavi. Ministar Spajić očigledno to ne vidi tako.

 

Lideri Demokratskog fronta su u pravu – došlo je vrijeme da se svedu međusobni politički računi. Jednu godinu su pojeli Zdravko Krivokapić i njemu najbliži ministri. Propustili su šansu da se u Crnoj Gori sprovedu reforme koje su bile nužne nakon trodecenijske loše i pokvarene uprave Milovog DPS-a. Umjesto da se posvete reformama, Krivokapić i njegovi saradnici su u prvi plan istakli svoje lične partijske političke ambicije. Svojim ličnim ambicijama su podredili izbornu volju građana Crne Gore i onu veliku avgustovsku pobjedu prošle godine.

 

Vladi koja je iznevjerila građane treba da prestane mandat. Ako Zdravko Krivokapić ne želi da podnese ostavku uprkos tome što ga danas suštinski podržava samo jedan poslanik u crnogorskoj skupštini, onda njemu i njegovoj vladi treba izglasati nepovjerenje. I odmah ići na izbore. Nema dileme da će u okolnostima koje imamo izborna volja građana od 30. avgusta prošle godine biti osnažena. I da će vlada nakon Krivokapićeve biti potpuno posvećena reformama koje građani strpljivo čekaju.