Ostaci ostataka opozicije

PIŠE: SIBIN

Čak iz Podgorice nije teško konstatovati, ukoliko se iole prati politička zbilja u Srbiji, da postoji – nostalgija za Krugom Dvojke. Ne, dakle, i njeno postojanje, koje je pružalo subverzivne, kreativne otpore ondašnjoj Komunističkoj vlasti, bazirajući se i nastajući iz teorije koja je ukorak sledila moderne tokove.

Da zaista nema više kruga dvojke, jasno pokazuje zabrinjavajuće nepostojanje opozicije u Srbiji, koju kritički u kolumnama izvrću sprdnji Draža & Marčelo, jedan dovitljiv zezač i drugi liričar i bivši reper, čija su publika srednjoškolci. (O Vidojkoviću možda neki drugi put…)

„Svakim danom koji prolazi naša se zemlja sve više provincijalizuje, i sve više uobražava.“ (Borhes) Tu sudbinu ne dijeli samo Argentina, nego, čak, i Crna Gora, koja počiva na mitokonstrukciji, priči koju prilagođavamo kolektivnom Ideal-egu, zato smo – istorijski fosili.

Na Balkanu su Slovenci, Srbi, i Hrvati politički narodi, ostali su još uvijek – pretpolitičke zajednice, tragičari u tranziciji, dakle narodi u samotraženju, tako da centar Skoplja može biti – model – istorijske pogubljenosti i diskontinuiteta, plastični falsifikat, taj makedonski Las Vegas.

Nostalgija za Krugom Dvojke i nestvarno nepostojanje opozicije u Srbiji nipošto nije dobro za jedno društvo, međutim, za to nije kriva vlast niti Vučić, nego kvazielita i intelektualci koji umjesto konstruktivnih programa plasiraju samopromociju na nivou Sergeja Mileta Trifunovića i Bećković Olje koja je samo umivenija retorika Bilje Srbljanović.